آقای رئیس جمهور ما هم امیدواریم!

در دو سه روز گذشته، سخنان اخیر مقام رهبری در دیدار با اعضای هیئت دولت بازتاب کامل در رسانه‌های گوناگون داشت. هر یک از رسانه‌ها – به ویژه روزنامه‌ها– تلاش کردند عبارت مورد علاقه خود را از میان سخنان جامع رهبری بیابند و آن را بزرگ نمایی کنند. رسانه‌های طرفدار دولت با عبور از کنار هشدارها، تنها به تحلیل بـخـش هایی از سخنان مقام رهبری پرداختند که در توصیف نقاط قوت دولت نهم بود. رسانه‌های منتقد دولت هم اکثرا تذکر رهبری به دولت درخصوص لزوم توجه به انتقادها را به عنوان تیتر نخست برگزیدند.
البته این رفتار رسانه‌ها، یک امر مرسوم در سالهای اخیر بود که شاید چندان پسندیده نباشد. در عین حال می‌توان نوعی توجیه یافت و آن را ناشی از علاقمندی های سیاسی رسانه‌ها دانست که متاسفانه بر همه امور کشور سایه انداخته و بسیاری از مسئولان و تریبون‌داران مدعی بی طرفی هم به آن مبتلا هستند. اما، تکرار این رفتار توسط مسئولان دولـتی که مستقیما شنونده مجموعه اظهارنظرهای رهبری بوده‌اند قابل قبول نیست. زیرا اقتضای قدرشناسی مسئولان دولتی از حمایت‌های کم نظیر عالی ترین مقام نظام آن بود که در تریبون‌های عمومی ضمن اذعان به بعضی ضعف‌های موجود، به مردم اطمینان دهند که دولت تمام تلاش خود را برای دغدغه‌های ابراز شده توسط رهبری به کار خواهد گرفت. اما برخلاف این اقتضا و انتظار، رئیس‌جمهور تنها اظهارنظر خود درخصوص دیدار هیئت دولت با رهبری را به تشکر از حمایت‌های ایـشـان و اظهار امیدواری نسبت به پایان تخریب‌های داخلی در برابر دولت اختصاص داد؛ بدون آنکه به تذکرات رهبری و تاکیدات ایشان از جمله اینکه <دولت هم نباید برای تخریب کنندگان، بهانه درست کند> و <دولت باید به انتقادها توجه داشته باشد> اشاره ای بنماید. این در حالی است که اجماع نسبتاً کامل جناح های مختلف سیاسی و کارشناسان مستقل نسبت به برخی دغدغه های سیاسی و اقـتـصـادی، نـشان می دهد که بسیاری از هشدارهابه دولت، یک امر واقعی است که نمی توان آن را تخریب دانست .
اما حتی اگر به نظر رئیس جمهور و بعضی همکاران او، بخشی از انتقادها جنبه تخریبی دارد، انتظار طبیعی از احمدی نژاد آن بود که به بخش دیگری از توصیه های رهبری که <دولت حتی تخریب ها را تحمل کند> توجه نماید. نگارنده گمان می‌کند تاکید رهبری بر اینکه دولت حتی تخریب ها را تحمل نماید ناشی از اشراف ایشان به خصلت‌های عمومی مدیران بوده است که واگذاری تشخیص مرز تخریب و انتقاد به مدیران، ممکن است آنها را بـه مـرزبندی های خود ساخته وادار کند. این نوع مرزبندی ها معمولا به مدیران اجازه می دهد هر نوع انـتـقـادی را تـخـریـب بـنامند تا بتوانند نسبت به آن بی تفاوتی نشان دهند یا حتی برخوردهای نامناسب در برابر منتقدان داشته باشند! نکته مورد تاکید رهبری، در واقع بازگویی سخن دو دهه قبل رهبر فقید انقلاب بود که مسئولان را به <تحمل انتقاد و حتی تخطئه> فراخواندند. لذا طبیعی ترین چشم داشت از رئیس جمهور آن بود که به عنوان پاسداشت حمایت های رهبری، پایبندی به تذکر ایشان در خصوص تحمل انتقادها– حتی انتقادهایی که به ادعای احمدی نژاد و همکاران او، جنبه تخریبی دارد– را به صورت علنی اعلام نماید نه آنکه در نخستین واکنش به این حمایت ها،‌علیه معترضان به دولت خود موضع گیری نماید.
رئیس جمهور در سخنان خود ،‌اظهار امیدواری کرده است که تخریب ها علیه دولت به پایان برسد. ما هم امیدواریم اگر کسانی در داخل با انگیزه تخریبی به انتقاد از دولت می پرداخته اند در رفتار خود تجدیدنظر کنند. ‌ ‌
اما در کنار این امیدواری، امیدهای دیگری هم داریم. مثلاً امیدواریم تذکر رهبری در خصوص پایبندی کامل دولت به قوانین، از این به بعد باعث شود هیچ قانونی بدلیل برداشت‌های شخصی مسئولان دولتی، به صورت <ابـلاغ نـشـده> یـا <اجـرا نـشـده> باقی نماند.همچنین امیدواریم آنگونه که بعضی از نمایندگان مجلس گفته‌اند تعامل مجلس و دولت به صورت یکطرفه و معمولاً به نفع دولت، نباشد و دولت هم حقوق مجلس و نمایندگان آن را دقیقاً رعایت نماید. امیدواریم در دادن وعده به ملت، بخصوص وعده‌هایی که شوک اقتصادی به جامعه وارد می‌کند، میزان توانمندی‌های مالی و مدیریتی دولت در نـظـر گـرفته شود، امیدواریم دغدغه‌های کارشناسان، نمایندگان مجلس و احزاب در خصوص برخی تصمیم گیری‌های تورم زای اقتصادی ، مورد توجه قرار گیرد و هر کس که سیاست‌های اقتصادی دولت را زیر سوال می برد به رانـت‌خـواری یـا حـسادت، متهم نشود و در یک کلام امیدواریم دغدغه‌های مهم جامعه در خصوص اقتصاد کشور و خانواده‌ها که در بیانات رهبری نیز مورد اشاره قرار گرفت از این به بعد مورد توجه بیشتر مسئولان دولتی باشد. همچنین امیدواریم آقای رئیس جمهور در راستای توصیه رهبری برای نظارت بر عملکرد اعضای دولت، بر اظهارات همکاران خود نیز نظارت کافی داشته باشد. اگر رئیس جمهور به همکاران خود اجازه ندهد تا یک تنه در برابر همه منتقدان بایستند و ناکامی در المپیک را تکذیب کنند، اگر رئیس جمهور همکاران خود را کنترل کند و آنها را از حـمـلات غـیرمنصفانه به معترضان در خصوص ابراز دوستی با ملت اسرائیل برحذر دارد، اگر رئیس جمهور به همکار خود تفهیم کند که موظف به پاسخگویی در برابر انـتـقـادات اسـت و حـق ندارد به جای رفع اشکالات مدیریتی، منتقدان خود را به سیاسی کاری و دوگانگی <سخن و رفتار> متهم کند و نهایتاً اگر رئیس جمهور سخن بـوذرجـمهر را که مقام رهبری نیز به آن اشاره کرد به همکاران خود یادآوری کند که <همه چیز را همگان دانند> احتمالاً دیگر نیازی نخواهد بود که انتقادات روبه افزایش در مورد برخی عملکردهای دولت خود را تخریب بنامد. امیدواریم که این چنین شود.

منبع : روزنامه آفتاب یزد