مسابقه هاکی روی‌یخ - Slap Shot

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : یونیورسال
کارگردان : جرج روی هیل
فیلمنامه‌نویس : نانسی داود.
فیلمبردار : ویکتور کمپر و والاس وورسلی.
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : پل نیومن، استرادر مارتین، جنیفر وارن، مایکل آنتکین، لینزی کروز، دیوید هنسن، ملیندا دیلن، ایوون بارت، کاترین واکر و براد سالی‌ون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۴ دقیقه.


«رجی دانلوپ» (نیومن)، بازیکن - مربی تیم ضعیف هاکی روی یخ پنسیلوانیا که از همسرش جدا شده و نگران بازنشستگی قریب‌الوقوعش است، از سرپرست تیم، «مک‌گرات» (مارتین) می‌شنود که به‌دلیل فشارهای اقتصادی، تیم در آخر این فصل منحل می‌شود. او مهلت می‌گیرد تا صاحب ناشناس تیم (خانم «مکمبریچ» / واکر) را پیدا کند و در مطبوعات شایع می‌کند که انجمن بازنشستگان فلوریدا قصد دارد تیم را بخرد و همزمان، تیمش را به بازی خشن و غیر ورزشی تشویق می‌کند و با این روش، در مسابقات پیروز می‌شود. «رجی»، افسرده از تصمیم همسرش برای رفتن به لانگ آیلند و ناراحت از تلاشش برای دور نگه‌داشتن «لیلی بریدن» (کروز) از شوهرش، «ند» (آنتکین) - تنها بازیکن تیم که به بازی خشن تن نداده - می‌شنود که یکی از اعضای تیم در مصاحبه رادیوئی اعلام می‌کند از لت‌وپار کردن بازیکنان حریف لذت می‌برد. پیش از مسابقه نهائی از به دروغ‌هایش اعتراف می‌کند و از تیمش می‌خواهد که جوانمردانه بازی کنند، اما تیم حریف آنان را قصابی می‌کند. در نیمه دوم آنان مقابله به مثل می‌کنند تا اینکه «ند» با در آوردن لباس‌هایش در وسط میدان مسابقه دعوا را می‌اندازد. سرانجام کاپیتان تیم حریف به‌دلیل زدن داور محروم می‌شود و جام قهرمانی به تیم «رجی» می‌رسد.
* مثل سه فیلم قبلی هیل با نیومن یا رد فورد، مایه اصلی مرزهائی است که رفته رفته تنگ‌تر می‌شوند: در اینجا و با حضور نیومن در نقش بازیکن - مربی پا به سن گذاشته‌ای که سرانجام تصمیم می‌گیرد آخرین بازی‌ هاکی‌اش را همان‌گونه برگزار کند. که دوره آغاز کارش رایج بود، مایه سایه‌افکندن نمایش و تبلیغات بر ورزش مطرح است. دیدی آلن به‌عنوان تدوین‌گر با سبک فشرده و موجزش که در کارهای آرتورپن هویداست، باعث می‌شود که مسابقه هاکی روی یخ طنز جنبی پُرمایه‌ای داشته باشد. داودِ فیلم نامه‌نویس نیز می‌کوشد احساساتی‌گری در پرداخت مشکلات شخصیت نیومن را با استفاده وافر از کلمه‌های رکیک و ارجاع‌های بی‌حد و حصر جنسی جبران کند. این فیلمی است که می‌کوشد خود آگاهانه جسارت‌آمیز باشد و در حین تقبیح حضور خشونت در ورزش، هرچه از دستش بر می‌آید می‌کند تا تماشاگر در خشونت غوطه بخورد.