مروری بر پلی‌استیشن پرتابل سونی (PSP)

دستگاه پلی استیشن پرتابل سونی که روز ۲۴ مارچ سال ۲۰۰۵ در بازار امریکای شمالی عرضه شد، دستگاهی سیاه و براق با کلیدهایی آکریلیک می‌باشد که می‌توان با آن بازی کرد، به موسیقی گوش داد و حتی فیلم تماشا کرد. پلی‌استیشن پرتابل سونی به قیمت ۲۵۰ دلار امریکا یا حدود ۳۰۰ دلار کانادا در منطقه امریکای شمالی در دسترس شماست. جالب است بدانید که علی رغم نقطه ضعفهایی که به این دستگاه کوچک گرفته می‌شود اما اکثر مردم علاقمند به داشتن آن هستند. مجله معتبر "پی‌سی ورلد" درباره این دستگاه بررسی فنی انجام داده است که برگزیده‌ای از آنرا در این مطلب می‌خوانید.
وقتی پلی استیشن پرتابل را از جعبه بیرون می‌آورید اولین چیزی که جلب توجه می‌کند صفحه نمایش بزرگ آنست. صفحه‌ای ۴.۳ اینچی و ۴۸۰ در ۲۷۲ پیکسل از نوع TFT LCD که واقعا زیباست و تصویری روشن و رنگی شفاف هنگام بازی و پخش فیلم دارد. با این وجود چند نقطه ضعف روی این صفحه دیده می‌شود که مهمترین آنها اثر انگشتی است که روی آن می‌ماند. به نظر می‌رسد که قبل از هربازی و یا تماشای هر فیلم باید صفحه را تمیز کنید.
متاسفانه صفحه شفاف PSP روی لذت مصرف از آن تاثیر می‌گذارد. زیرا هنگام بازی یا تماشای فیلم، نور محیط از پشت سر باعث بازتاب بدی می‌شود. این مسئله باعث می‌گردد تا برای دیدن فیلم، مجبور شویم صفحه آنرا خیلی به صورت نزدیک کنیم و آنرا با زاویه بگیریم تا بتوانیم بهتر ببینیم. این اثر حتی در اتاق تاریک هم وجود دارد.
گاهی هنگام پخش صحنه‌های خیلی سریع فیلم، نقطه های بلوکی شکل ظاهر می‌شود که ناشی از کمپرس سازی ویدئو می‌باشد اما در عوض شنیدن صدای عالی از بلندگوهایی نازک که در سوراخی کف دستگاه جای دارند عجیب به نظر می‌رسد. استریو بسیار عالی و صدای قوی که برای هرجا و هر محیطی مناسب است حاصل PSP است. شاید ترجیح دهید از گوشی استفاده کنید که آنهم قابل مصرف است.
وقتی نمی‌خواهید از صفحه تصویر استفاده کنید مانند وقتی که به موسیقی گوش فرامی‌دهید، بلندگو در بهترین جای دستگاه قرار دارد زیرا می‌توانید آنرا به روی صفحه‌اش بر زمین بخوابانید تا یک سیستم استریم دم دستی از بلندگوهای کف بدست آورید.
پلی‌استیشن پرتابل برای دیدن عکسها هم ایده آل است. اگر عکسهایتان روی حافظه نوع Memory Stick Duo قرار داشته باشد، عکسها در PSP بسیار عالی دیده می‌شود. قابلیت دیدن عکسها یکی یکی و یا بصورت نمایش اسلایدی در سیستم وجود دارد.
با پلی استیشن پرتابل یک عدد باطری شارژر ۱۸۰۰ میلی آمپر در ساعت ۳.۶ ولت، کارت حافظه ۳۲ مگابایتی Memory Stick Duo، گوشی عدسی سفید، دستگاه کنترل برای موسیقی و فیلم، کیف دستی، یک دیسک نمایشی (حاوی بازی، موسیقی، و کلیپهای فیلم) و یک فیلم اسپایدر من ۲ عرضه میشود.
این جعبه حاوی یک بازی واقعی نیست و برای هر بازی باید ۵۰ دلار امریکا پرداخت کنید. هیچ پایه‌ای هم برای این دستگاه پرتابل در نطر گرفته نشده است. هرچند PSP با وزن ۱۰ اونس (معادل ۲۸۳ گرم) سنگین به نظر نمی‌رسد اما بعد از مدتی متوجه می‌شوید که برای تماشای فیلم دیگر نمی‌توانید دستگاه را در دست نگه دارید. دستانتان به خواب می‌رود و گزگز می‌کند و مچ دستتان درد می‌گیرد، آنگاه می‌فهمید که به یک پایه نیاز دارید.
مسئله دیگری که مشکل درست می‌کند آنست که کنترلهای بکار رفته در بازی برای کنترل فیلم هم مصرف می‌شود و این در حالیست که هیچ راهنمائی برای این مصرف وجود ندارد. چند دقیقه طول می‌کشد تا سیستم منوی دستگاه را بیاوریم و ببینیم که قضیه چیست و چند دقیقه دیگر هم لازم داریم تا بفهمیم که چگونه می‌توانیم فیلم را شروع کنیم. شاید لازم باشد به طراحان رابط کاربری گفته شود که هرکسی که پلی‌استیشن را می‌خرد دلیلی ندارد که با کارکرد کلیدهای آن آشنا باشد و مثلا بداند که کلید X برای انتخاب بکار میرود و کلید O شما را از منو بیرون می‌برد.
اما در بررسی بازیها به این نتیجه رسیدیم که بازیها نرم و عالی اجرا می‌شوند و هیچگونه مکثی در آن بین وجود ندارد و این نشان می‌دهد که پروسسور با تمام توان کار می‌کند.
پلی استیشن پرتابل در خود یک دسته بازی آنالوگ دارد که شاید اولین بار شما را سردرگم کند چون کمی شبیه بلندگوست. اما این قابلیتی عالیست که بعضی بازیها را جذابتر می‌کند.
یک مورد درباره بازیها آنست که محیط مدیای پلی استیشن که بدان مدیادیسک یونیورسال می‌گویند با سروصدا می‌چرخد. دیسک نوری ۲-۱/۴ اینچ سیستم با ظرفیت ۱.۸GB در داخل یک بسته پلاستیکی قرار گرفته است. سیستمی که حین بازی بسیار بی‌صداست اما در بین Level ها بسیار پرصدا ظاهر می‌شود.
اما خارج کردن دیسک از دستگاه حکایتی دیگر دارد. باید پلی استیشن پرتابل را طوری نگهدارید که بصورت افقی باشد اما اسلات درایو رو به پایین قرار گیرد. دسته eject را بکشید تا فنر مربوطه دیسک را بیرون بیاندازد اما این دیسک روی هر چیزی که آن پایین باشد می‌افتد از میز گرفته تا کف زمین یا حتی خیابان پس باید مراقب باشید.
اما باید بدانید که PSP اولین دستگاه بازی دستی است که از سیستم بیسیم Wi-Fi پشتیبانی می‌کند. این اتصال فقط برای انجام بازیهای مالتی پلیر یا چند بازیکن و البته دانلود کدهای سیستم بنام Firmware جهت بروزرسانی بکار می‌رود. با این سیستم نمی‌توانید وبگردی کنید و یا پیامهای خود را بررسی کنید.
تنظیم PSP برای کار با شبکه کامپیوتری خانه بسیار ساده است و چند دقیقه طول می‌کشد. دستگاه فاقد صفحه‌کلید است و درست مانند تلفنهای موبایل دارای ۱۲ کلید عددی است که مثلا باید برای رسیدن به حرف d سه بار کلیدها را بزنید. کاری مشکل و خسته کننده‌ای است. اگر درنظر بگیریم که کمتر کسی به کار تایپ با PSP می‌پردازد، می‌توان این مشکل را نادیده گرفت.
درمجموع به نظر می‌رسد که PSP بخاطر کیفیت صوت و تصویرش بزودی به یک استاندارد بدل خواهد شد. اما کیفیت بازیها را هم نباید از نظر دور داشت و اگر بازیهایی که در آینده می‌خرید همچون بازیهای اولیه آن باشد آنگاه شاهد مبارزه ای بی امان بین PSP و نینتدو خواهیم بود.

نویسنده : بهمن بهمن دژی – تورنتو کانادا

منبع : تراشه