بررسی اثر تک دوز تراتوژنیک والپروییک اسید بر غلظت روی موجود در پلاسما در موشهای صحرایی ماده

● مقدمه:
والپروئیک اسید داروی ضد صرع و ضدتشنج شناخته شده ای است که ناهنجاری زایی بالقوه آن در ایجاد نقایص لوله عصبی به اثبات رسیده است و در صورت تماس با این دارو در طی هفته های اول بارداری بروز نقایص فوق ۲-۱% افزایش می یابد. میل ترکیبی این دارو در اتصال به روی و بروز بالای نقایص لوله عصبی در مناطقی از جهان که مبتلا به نقصان روی هستند موجب گردید برای تعیین مکانیسم احتمالی والپروئیک اسید در ایجاد این نقایص به بررسی اثر این دارو بر غلظت پلاسمایی روی در رت های ماده بپردازیم.
● مواد و روشها:
در این مطالعه تجربی از دو گروه استفاده شد. هرگروه شامل ۶ موش صحرایی ماده از نژاد آلبینو با وزن ۲۵۰ گرم بود که تحت شرایط یکسان محیطی و تغذیه ای قرار داشتند و به روش تصادفی انتخاب شده بودند. تک دوز تراتوژنیک والپروئیک اسید را با دوز ۳۵۰mg/kg به روش داخل صفاقی به رت های گروه تجربی تزریق کرده و رت های گروه کنترل نیز نرمال سالین را با دوز ۴ml/kg دریافت کردند. غلظت روی پلاسما توسط دستگاه جذب اتمی سنجیده شد و مقایسه توسط روش آماری t-test صورت گرفت، سپس برای تایید نتایج از تست من ویتنی یو استفاده شد.
● یافته ها:
میانگین روی پلاسما در گروه تجربی (۲۷.۹۶±۲.۲۳)، پایین تر از گروه کنترل (۴۲.۲±۰.۵۷۹) بود t =۱۵.۱۴) و(p =۰.۰۰۰ .
● نتیجه گیری:
والپروئیک اسید موجب کاهش سطح روی در پلاسما می گردد که این را می توان به عنوان یکی از مکانیسم های ایجاد کننده نقایص لوله عصبی توسط والپروئیک اسید دانست.

مرتضی ابوذری پور
محمد بربرستانی
پریچهر پاس بخش
شهریار غریب زاده

منبع : پایگاه اطلاعات علمی