من توبه می کنم

مشهور است که مردی صاحبدل عمری برای حمد گفتن، توبه می کرد چه وقتی سراسیمه پی خبر آتش گرفتن بازار می رفت و شنید مغازه او از آن فاجعه آتش بار نجات یافته است، زبان به حمد گشود و ناگهان یادش آمد که اگر مغازه او نسوخته اما زندگی و مغازه و امید بسیاری سوخته است و ... آن مرد از آن پس از حمدی که درپی خود دیدن و دیگران ندیدن گفته بود، توبه می کرد... و این شده است قصه ما و شادی ناشایسته ای که برای لحظه ای حاصل شد، ماجرا از این قرار بود که در سفر وقتی اتوبوس برای نماز صبح جلوی نمازخانه ای ایستاد که هم کوچک بود و هم سرویس بهداشتی کوچکی داشت اول گفتم چقدر در صف خواهیم ماند و ... اما وقتی اکثر افراد را در خواب دیدم برای لحظه ای و فقط لحظه ای لبخند برلبانم نشست اما... همان دم برای این لبخند و آن لحظه شادی نابجا، در برابر وجدان خویش شرمسار شدم و ... شده ام مثل همان مردی که گرفتار الحمدا... خویش شده بود یک عمر و من گرفتار آن شادی نابجایم.
کاش همه بیدار می شدیم و همه با هم نه که نماز می خواندیم، نماز را اقامه می کردیم. آن وقت جامعه، صلاح و فلاح را به بهترین شکل می آموخت و بازتاب می داد و فسق و فساد از کوچه های جان و جهان رخت برمی بست که «ان الصلاهٔ تنهی عن الفحشاء والمنکر» آیت روشن خداوندی است در قرآن و بیانگر این حقیقت که نماز اگر اقامه شود، فحشا و منکر، با سد محکم ایمان مردم مواجه می شود. اگر نماز اقامه شود زشتی ها و پلشتی ها نه تنها از زندگی که از ضمیر و ذهن مردم هم پاک می شود.
و آن که پندار بد نداشته باشد و ذهن خود را به نازیبایی ها نیالاید، هرگز بدان دست و دامن هم نخواهد آلود، چه وقتی نیت پاک باشد و نگاه زیبابین، کسی به دنبال زشتی نمی رود. اگر نماز اقامه شود، عدالت به کمال اجرا می شود، عدالت که اجرا شد، ظلم می میرد، ظلم که بمیرد، همه استعدادها به ظهور می رسند، استعدادها که به ظهور رسید، مردم و جامعه چنان به حق خود می رسند که شایستگی درک فیض ظهور دولت یار را می یابند. اگر نماز اقامه شود، مساجد هم آن قدر توسعه می یابد که کوتاه نظری چون من برای خواب ماندن اهل نماز حتی برای همان یک لحظه هم لبخند به لب نیاورد. اگر نماز اقامه شود، همه چیز درست می شود، اگر نماز اقامه شود...پس حق دارم من برای همان لحظه شادی نابجا، یک عمر توبه کنم و من توبه می کنم از آن لبخند، حتی توبه می کنم از نمازهایی که به جای اقامه فقط خوانده ام، توبه می کنم...

منبع : روزنامه خراسان