بازی مرگ - Game Of Death

سال تولید : ۱۹۷۹
کشور تولیدکننده : هنگ‌کنگ
محصول : ریموند چو
کارگردان : رابرت کلوز
فیلمنامه‌نویس : جان اسپیرز.
فیلمبردار : گادفری گادار.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان بری.
هنرپیشگان : بروس کی، کیم تای جونگ، گیگ یانگ، دین جاگر، هیو اوبراین، رابرت وال، کالین، کمپ، مل نوواک و کریم عبدالجبار.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۲ دقیقه.


«دکتر لند» (جاگر) یک بزن‌بهادر هنگ‌کنگی را اجیر می‌کند تا از «بیلی لو» (لی / تای‌جونگ)، ستاره هنرهای رزمی سینما و محبوبه‌اش، خواننده‌ای به نام «آن» (کمپ) اخاذی کند. «بیلی» تن به پرداخت پول نمی‌دهد و «استاینر» (اوبراین)، یکی از آدم‌های «لند» او را به شدت مضروب می‌کند. «بیلی» به‌رغم هشدار دوست روزنامه‌نگارش، «جیم مارشال» (یانگ) تصمیم به انتقام گرفتن از دارودسته «دکتر لند» می‌گیرد. «آن» که به اوضاع مشکوک شده همراه «جیم»، «بیلی» را در یک استودیوی فیلم‌سازی، در حالی که به شدت زخمی شده، پیدا می‌کنند. «بیلی» از «جیم» می‌خواهد تا بدون گفتن واقعیت به «آن»، وانمود کند که او مرده است. سپس «بیلی» به ماکائو می‌رود و «کارل میلر» (وال)، یکی دیگر از آدم‌های «لند» را که قهرمان کاتراته جهان است می‌کشد. «استاینر»، نقشه کشتن «دکتر لند» را خنثی می‌کند. آنان که به اوضاع مشکوک شده‌اند، تابوت خالی «بیلی» را از قبر درمی‌آورند و وقتی ماجرا را می‌فهمند، «آن» را می‌ربایند تا «بیلی» خودش را نشان دهد. «بیلی»، «استاینر» و محافظ غول‌پیکر «لند»، «حکیم» (عبدالجبار) را می‌کشد. سرانجام «لند» که سعی دارد از طریق پشت‌بام فرار کند به پائین سقوط می‌کند و می‌میرد.
* در بازی مرگ کوشیده شده است تا از تک صحنه‌ای، فیلمی ساخته شود؛ و آن تک صحنه عبارت است از یک مبارزه بروس‌لی که اندکی پیش از مرگ فیلم‌برداری شد طبعاً به نمایش در نیامد. در اکثر طولِ فیلم بازی مرگ، به جای لی، تای جونگ بازی می‌کند که نه قابلیت‌های بدنی لی را دارد و نه رفتار و سکناتِ مطمئن و سرشار از اعتماد به نفس او را. این جایگزینی در فیلم البته کاملاً لو رفته است. کلوز برای حل مشکل جازدن بازیگرش به جای «اصل جنس»، در مراحل اولیه مرتب به نماهای عکس‌العمل لیِ واقعی قطع می‌کند، ولی کوتاهی نماها و تغییر جنس فیلم، باز دم خروس را آشکار می‌کنند. طی جدال‌ نهائی، تراکم قطع‌های رفت و برگت میان دو «بیلی‌لو» به‌قدری زیاد می‌شود که انگار فیلم دارد در مسیر این موضوع هوس‌انگیز مرموزِ لوئیس بونوئل (1977) گام برمی‌دارد. و خطاهای تداوم به‌قدری فزونی می‌گیرند که ممکن است توجه تماشاگر را از نتیجه مبارزه منحرف کنند؛ با این حال این نیم ساعت پایانی که لی با تک‌تک خبیث‌ها درگیر می‌شود، حیرت‌آور و فراموش نشدنی است. نکته جالب دیگر فیلم، قیاس میان زندگی‌های «بیلی‌لو» و خود بروس‌لی است.