برای ترک تریاک به مصرف کراک روی آوردم اما....

▪ سلام دوستان ، حسین هستم یک مسافر
متولد ۱۳۴۷ و ساکن تهران می باشم ، از ۱۸ سالگی با حشیش و مشروبات الکلی آشنا شدم و دو سال به صورت تفریحی ادامه داشت ، کار هم می کردم و مجرد بودم اما در تابستان سال ۱۳۶۷ بود که با تریاک و توسط یکی از دوستان قدیم آشنا شدم .
به طریق خوراکی مصرف می کردم ، برای بار اول بمدت یک شبانه روز احساس خوشایندی و نشئگی می کردم که تاکنون ندیده بودم وهمین مسئله باعث شد تا بعد از چند روز بصورت کشیدنی به سراغ آن رفتم ، اینقدر خوشایند بود که به فاصله دو هفته به تنهائی و هر روز و در محل کار خود مصرف می کردم .
یک سال گذشته بود و ازدواج کردم و همسرم تا سال ۷۱ اطلاعی از اعتیاد من نداشت و بمت ۴ سال هر روز در سه وعده تریاک جز جدائی ناپذیر زندگی من شده بود .
گرچه اصلاً فکر نمی کردم که معتاد شده ام . تا اینکه یک روز تصمیم گرفتم دیگر مصرف نکنم ، حال خیلی بدی به من دست داد ، خماری و ضعف بسیار شدید تا حدی که به بیمارستان منتقل شدم و آنجا بود که به دکتر اصل قضیه را گفتم و همان جا بود که متوجه اعتیاد خود شدم .
به دستور دکتر بیمارستان با تزریق مورفین کمی آرام گرفتم و به فکر چاره ای برای درمان افتادم ، هیچ راهی نمی دانستم و برای ترک با شیره تریاک آشنا شدم ، به صورت کشیدنی و فقط شیره را مصرف می کردم تا یک روزی فرصت شود و من ترک کنم .
این روال تا سال ۱۳۸۰ و پس از خستگی از تهیه و مصرف و عوارض مختلف آن به یکی از آگهی های ترک اعتیاد یک هفته ای مراجعه کردم . متخصص این کار دستور داد تا آمپول تمجیزک و نورجیزک را برای ترک استفاده کنم .
روزانه ۳ عدد و در سه نوبت به صورت تزریقی در رگ را شروع کردم ، بعد از مصرف این آمپول ها بسیار نشئه می شدم و ۶ ماه طول کشید و خیلی هم لذت داشت فکر می کردم ترک کرده ام ، البته گاهی هم شیره مصرف می کردم
. وقتی که دوباره از تهیه و لت و پار کردن پوست خودم که مجروح شده بود ، خسته شدم ، مجبور شدم دوباره به همان تریاک رو بیاورم . و از آن جائیکه دیگر تریاک جواب اعتیاد روزانه من را نمی داد شیره را هم اضافه کردم ، تقریباً حساب دستم آمده بود که باید به دنبال راهی برای خلاصی آنها پیدا کنم . این بود که به توصیه یکی از دوستان برای ترک کردن مواد مخدر پیشنهاد کراک و شیشه را داد .
بار اول رایگان بود توسط دوستم طریقه مصرف را یاد گرفتم اما برای بار دوم خریداری کردم و از ده دود شروع شد تا اینکه به ۵/۲ گرم در روز رسید، خیلی سریع این اتفاق افتاد ، یعنی به فاصله ۶ ماه یک کراکی حرفه ای شده بودم .
هر روز که می گذشت توانائی کار کردن را از دست می دادم و برای تامین مخارج زندگی و اعتیاد مجبور شدم دست به هر کاری بزنم . آنزمان هزینه کراک بسیار گران بود ، یادم می آید که هر گرم را پنجاه هزار تومان می خریدم .
اما این اواخر وهر گرم آن ده هزار تومان شده بود .
هر چه می گذشت متوجه عوارض آن می شدم ، مثل لکنت زبان ، فراموشی و لرزش اعضای بدن و از کار افتادن نیروی جنسی و آسیب دیدگی ریه ها و کم شدن یا ضعیف شدن شنوائی و تحلیل رفتن جسم که به دلیل بی خوابی و کم اشتهائی شدیداً وزن کم می کردم . البته بی حوصلگی و بهمم ریختگی سریع و عصبانیت و پرخاشگری و زود رنجی هم عادی شده بود .
و هر چه می گذشت از طرف همسرم و خانواده تحت فشار قرار گرفتم ، من این وضعیت را نمی خواستم اما چاره ای نداشتم و نمی توانستم نیاز جسمی و روانی به مواد را چگونه و به چه کسی بازگو کنم . هرچه با دارو های گیاهی و شربت تریاک و کپسول های دست ساز اقدام به ترک می کردم در نهایت دوباره به مصرف اولیه راضی می شدم و هیچ نتیجه ای هم نمی گرفتم ، کاملاً نا امید شده بودم و باور کرده بودم که باید با این درد بمیرم .
ناگفته نماند که برادرم مصرف کننده بود و شنیده بودم که جائی به اسم کنگره ۶۰ می رود و مصرف خود را بسیار کم کرده و حال و روزش بهتر شده ، توسط ایشان به کنگره ۶۰ آمدم و طبق روال معمول مشاوره شدم و اقدام به انتخاب یک راهنما کردم به نام آقای امیر ابوالحسنی و با مصرف روزانه سیصد میلی گرم تریاک شروع به درمان تدریجی کراک کردم تا ۸ ماه طول کشید که پله پله و طبق روال از میزان آن کم کردم و در نهایت رسید به یک گرم در ۳۰ روز و ۲/۱۱/۱۳۸۴ بود که به دستور آقای مهندس دژاکام دستور قطع مصرف داده شد و امروز بیش از دو سال ونیم است که هیچ وابستگی به مواد ندارم .
خداوند را سپاسگذارم که به من لطف کرد تا با این مکان آشنا شوم و به همه کسانی که راهی برای درمان اعتیاد پیدا نکرده اند و خواستار رهائی هستند توصیه می کنم به کنگره ۶۰ مراجعه کنند و به صورت رایگان درمان شوند .

منبع : کنگره ۶۰