پرل هاربر - PEARL HARBOR

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جری بروکهایمر و مایکل بی
کارگردان : بی
فیلمنامه‌نویس : رندال والاس
فیلمبردار : جان شوارتسمن
آهنگساز(موسیقی متن) : هانس زیمر
هنرپیشگان : بن افلک، جاس هارتنت، کیت بکینسیل، کوبا گودینگ جونیر، جان وویت، الک بالدوین، تام سایزمور، ویلیام لی اسکات و گرگ زولا
نوع فیلم : رنگی، ۱۸۴ دقیقه


̎ریف مکولی̎ (افلک) خلبانی نظامی است که با بهترین دوست دوران کودکی‌اش، ̎دَنی واکر̎ (هارتنت) تحت فرماندهی ̎جیمی دولیتل̎ (بالدوین)، در پایگاهی هوائی در نیوجرزی مستقر هستند. ̎ریف̎ بی‌تاب است که هرچه زودتر در جنگ جهانی دوم شرکت کند ولی آمریکا وارد جنگ نشده و از این‌رو، ̎ریف̎ دوستش، ̎اولین̎ (بکینسیل) را تنها می‌گذارد و اجباراً به نیروی هوائی سلطنتی بریتانیا می‌پیوندد. پس از آن‌که ̎ریف̎ به مأموریت می‌رود و خبر می‌رسد که در عملیاتی کشته شده، ̎دَنی̎ و ̎اولین̎ به یک پایگاه نیروی دریائی در پرل هابرِ هاوائی منتقل می‌شوند. در فقدان ̎ریف̎، ̎اولینِ̎ آشفته‌حال و ̎دَنی̎ به یک‌دیگر علاقه‌مند می‌شوند؛ ولی بعد موقعیت بسیار ناجوری پیش می‌آید، چون ̎ریف̎ که از جنگ در اروپا جان سالم به‌در برده، ناگهان پدیدار می‌شود. حملهٔ ژاپنی‌ها به پرل هاربر مشکلات عاطفی را به حاشیه می‌راند، چراکه هر دو دوست، در مأموریتی فوق سری و بسیار خطرناک و باز هم تحت فرماندهی ̎دولیتل̎ مأمور می‌شوند توکیو را بمباران کنند...
● چهارمین همکاری بروکهایمر و بی در فیلم با یک بلیت است: یک مثلث عشقی و یک جنگ جهانی ویران‌گر. اما فیلم به نام دومی و به کام اولی است، چون جنگ جهانی دوم ظاهراً پس‌زمینه‌ای است که این مثلث عشق در آن شکل می‌گیرد. گوئی سازندگان فیلم می‌خواسته‌اند ̎ماجرای پرل هاربر̎ را بازگو کنند، اما به این باور رسیده‌اند که تماشاگران علاقه به چنین فیلمی نشان نخواهند داد، مگر این‌که یک ماجرای عشقی را هم چاشنی آن کنند. البته در بخش جنگ نیز برای مقبولیت بیشتر و جلب نظر موافق تماشاگر آمریکائی، به تحریک عرق میهن‌پرستی افراطی متوسل شده‌اند و برای ابرانگیختن نفرت نسبت به ژاپنی‌های دشمن، در سکانس بمباران پرل هاربر، صحنه‌هائی را ̎قاطی̎ کرده‌اند که نمود عادی بودن زندگی و معصومیت مردم باشد: عده‌ای بیس‌بال بازی می‌کنند، زنی رخت می‌شوید و سه دختر بچه در لباس فرشته‌ها مشغول بازی هستند. اما افسوس که هیچ نشانی از انسانیت در روابط آدم‌ها نیست. در عین حال، سوای این درون‌مایه‌ها، فیلم از نظر تکنیک و ساختار حرف‌هائی برای گفتن دارد: صحنه‌های حمله فوق‌العاده‌اند، کوتاه نیستند، هیجان می‌آفرینند، التهاب ایجاد می‌کنند، تماشاگ را از کوره به‌در می‌برند، و هر آن‌چه را که دربارهٔ حوادث پرل هاربر طی جنگ جهانی دوم در تصور تماشاگر باشد، روی پرده زنده می‌کنند. جلوه‌های تصویری، به‌ویژه در سکانس بمباران پرل هاربر توسط هواپیماهای ژاپنی، حیرت‌انگیز است، و شکوه و عظمت نبردهای جنگی با جزئیات تمام به تصویر کشیده شده است. فیلم، اسکار بهترین صداگذاری را به‌دست آورد و نامزد دریافت اسکار بهترین جلوه‌های ویژه، بهترین صدابرداری و بهترین موسیقی (ترانه) بود.