حروف‌نگاری سنتی

● وقتی که تایپ تبدیل به هنر می‌شود
در این مبحث دوباره اینکه چگونه در طراحی با دستکاری ماهرانه، پیچاندن، تغییر شکل دادن و پیش‌طرح شکل، حروف را به تصویرهائی به یادماندنی تبدیل کرده‌اند، صحبت می‌کنیم.
هر کسی می‌تواند به کمک یک کامپیوتر حروف‌چینی کند، اما این کار را با حروف‌نگاری اشتباه نگیرید.
برای یک طراح تفاوت مفهومی بین یک فضای خالی و یک فضای سفید وجود دارد.
در زمان رویاروئی با یک پروژه با بودجه کم با هنر غیرزنده ممکن است طراحان وسوسه شوند تا بسیاری از فضاهای خالی را با فضاهای سفید پر کنند، اما خلاق‌ترین طراحان این محدودیت‌ها را به تلاش‌هائی خلاقانه تبدیل کرده و از تایپ به مراتب بیشتر از هنر کمک می‌گیرند.
ساختارهای دور از سوژه برای طراحی پوسترهائی که نه تنها پول و وقت کافی، بلکه اطلاعات کافی هم در آنها وجود ندارد، مونتاژ کردن راه‌حلی مناسبتر از طراحی یک سرفصل سنتی است. Maya Drozdz تنها با بهره‌گیری از عناصر کوچک گرافیکی تفریحی و کلیپ‌هائی که در کامپیوتر خود داشت، پوستری خلاقانه‌ای برای اطلاع‌رسانی یک سخنرانی پیرامون تاریخ طراحی یک دانشکده هنر ایجاد کرد.
به‌دلیل اینکه او از موضوع سخنرانی آگاهی نداشت، موضوع کار را تاریخ طراحی قرار داد و عنوان را نیز در لحظات واپسین ارائه کار برگزید. به عقیده وی کار تنها ترکیبی از عناصر جدید و قدیمی، سطح بالا و سطح پائین است. وی می‌گوید: من با خود گفتم که اگر قرار است تمام تاریخ هنر را به صحنه بیاورم چرا حروف سیاه و چوبی را در کنار هم قرار ندهم.
دراور این پروژه را فرصتی برای ماجراجوئی‌های شخصی یافت و به گردآوری و کنار هم قرار دادن چیزهای غیرمعمول پرداخت.
● مضمون مرکب
او با بهره‌گیری از محتویات درون کامپیوتر خود، پوستر کاملی، حتی بدون اطلاع از عنوان و مضمون طراحی کرد و برای هجی کردن نام سخنران از هر چیزی استفاده کرد.
برای بیان می‌کند می‌خواستم ترکیبی از تایپ و تصویر باشد وقتی وارد جزئیات شدم کمی تغییر لازم بود، اما باید به هر حال خوانا جلوه می‌کرد. هر عنصری را که پیدا می‌کردم به‌کار می‌بردم و کارم ترکیب آنها شده بود. اگر اسم به‌خوبی خوانده شود دیگر دشواری در خواندن عنوان به چشم نمی‌آید. وی برای این کار از نوعی حروف استاندارد بهره گرفت و برخی حروف را با کاراکترها و سمبل‌های زبان‌های دیگر عوض کرد.
مایا می‌افزاید: کار را به‌گونه‌ای انجام دادم که قابل خواندن باشد. چاپ پوسترهائی با کاغذ تیره جذابیت‌های خود را دارد زیرا آنچه بر کاغذ نقش می‌بندد می‌تواند بسیار پرزرق و برق و آزاد باشد و این تضاد به نوبه خود جالب به‌نظر می‌رسد با اینکه عناصر با دقت در جای خود قرار داده شده بودند، اما ظاهری تصادفی به خود گرفتند. پس به فکر افتادم که یک زمینه منظم می‌تواند مفید باشد. شما می‌توانید هر چیزی را در طرح خود به کار ببرید، اما مسئله مهم این است که چگونه آن را به کار بگیرید.
● احساس پیچیدگی
هایسون هندرسون، مدیر خلاق یک شرکت هنر یکه افکار و کارهایش بسیار به سرقت رفته‌اند، معتقد است زمان یکه پوسترهای شما دزدیده می‌شوند خود را لایق بزرگترین ستایش‌ها بیابید، چرا که کار شما آنقدر ارزشمند بوده که دزدیده شده است. وی به پوسترهائی که شرکتش در طی سال‌های متمادی برای سری کنسرت‌های Secrest در دانشگاه Wake Forest طراحی کرده، اشاره می‌کند و می‌گوید: هدف از این پوسترها ایجاد هیجان و ارائه اطلاعاتی جامع پیرامون کنسرت بود و مفهوم قوی و حروف‌نگاری سنتی راه‌حل مناسبی را برای کسب این هدف ارائه دادند.
به عقیده هندرسون بخش عمده تکامل در ساختار تایپ بر اثر فشار برای ارائه کار هنری خوب پدید می‌آید. بدین‌ترتیب به جای به حاشیه رفتن، تایپ به وسیله‌ای برای برقراری ارتباط میان تصویر و حروف‌نگاری با در نظر گرفتن تمام اطلاعات تبدیل شده و پوستر را اثری ماندگار می‌سازد. ما درخت گونه‌ای کشیده و آن را با تایپ پر کردیم هر شاخه و هر گروه از رنگ‌ها نیز مظهر واقعی بودند.
این کار نوع یعلامت دیداری ایجاد می‌کرد که بیننده را به فکر وا می‌داشت که این اطلاعات در کنار هم مفهومی را منتقل می‌کند رعایت سلسله مراتب اطلاعات نیز مهم است.
البته برای یک طراح حرفه‌ای فراتر رفتن از برخی قواعد، عادی است. به‌ویژه زمانی که مسئله خوانائی به میان بیاید. برای او دو نظریه متفاوت وجود دارد؛ نخست این که تایپ را به گونه‌ای استفاده کنیم که به سادگی خوانده شود و نظر دوم این است که آن را سخت کنیم تا افراد برای درک آن به تلاش بیفتند. اگر کمی کار را پیچیده سازیم - البته تا جائی که ناخوانا نشود - افراد با آن درگیر شده و اطلاعات بیشتری را از کار کسب می‌کنند. زمانی‌که افراد کار را درک می‌کنند دچار نوعی احساس موفقیت می‌شوند، در حالی که خود نمی‌دانند به نوعی در این تجربه شرکت داده شده‌اند.
نوردمن، مدیر طراحی مورد هنرهای معاصر ماساچوست پروسه طراحی خود را با زمینه ایپ شروع کرده است. وی بیان می‌کند وقتی با صفحه خالی روبه‌رو می‌شدم. شروع به طراحی تایپ می‌کردم تا ذهنم را خالی کرده و به موضوع کار متمرکز کنم.
او کار خود را با طراحی پوستری که با یک کتاب برای نمایشگاهی درباره حیوانات در هنر معاصر نوردمان همراه بود با جمع‌آوری سمبل‌های حیوانات از اینترنت شروع کرد و می‌گوید: نمی‌خواستم هیچ‌یک از این سمبل‌ها آشکار باشند، اما گمان کردم اگر همه در کنار هم به کار برده شوند ممکن است به‌کار آیند. به همین علت یک بال، پا یا موی بدن حیوانی را طوری در کنار عضو حیوان دیگر می‌بینید که نمیظتوانید حدس بزنید متعلق به چه حیوانی است.
نخستین تجربه من کمی کم‌فروغ بود، اما به سراغ قدم دوم رفتم. در این بخش که نمایشگاه، مربوط به حیوانات دورگه و فاصله بین انسان و حیوان بود به سراغ ادغام این ایده با حروف‌نگاری رفتم.
من هم کاری دورگه با تجربه نوع خاصی از حروف Emigre به نام Filosofa را ارائه دادم که کمی به حروف به‌کار رفته در پوسترهای فیلم‌های وحشتناک هالیوودی شبیه شد. برای رسیدن به ترکیب دلخواه قالب‌بندی را با نوع حروف زیبای Serif به‌کار بردم. حروف کمی فشرده شدند. سپس اندازه هر قالب را در هر صفحه تغییر دادم تا تایپ زنده‌تر به‌نظر برسد.
نوردمان معتقد است که بسیار یاز طراحان هنگامی‌که با اینگونه تصویرهای قوی و البته گاهی آزاردهنده روبه‌رو می‌شوند، ترجیح می‌دهند از تایپ ساده‌ای استفاده کنند، هر چند که ممکن است با نوع هنر پشتیبان خود سنخیت نداشته باشد. وی می‌گوید: بر پایه طبیعتم عادت دارم که کنترل هر چیز را به‌دست بگیرم، هر چند که به من محول نشده باشد بسیاری از مردم کارهای مرا دوست داشته و بسیاری نیز از آن منتفر هستند. البته آنهائی که کار را دوست ندارند در صورت ابراز عقید‌شان درباره کار به من کمک کرده‌اند.
در پایان همکاری بیننده تمام چیزی است که هر طراحی به دنبال آن است. زمانی‌که تایپ به هنر تبدیل شده است می‌تواند با اطلاعات و همچنین زیبائی‌های هنری ارتباط برقرار ساخته و مسیر مشترکی را میان کار چاپ شده و بیننده ایجاد کند.

منبع : نشریه تخصصی هنر و رایانه