ابوالحسن اقبال آذر

جنسیت: مرد
نام پدر: ملاموسی زارع قزوینی
تولد و وفات: (۱۲۴۵ -۱۳۵۰) شمسی
محل تولد: قزوین
شهرت علمی و فرهنگی: خواننده
پس از درگذشت پدر با خانوادهٔ خود به قزوین رفت. به یمن صدای خوش به محضر خوانندگان بزرگ قزوین مانند میرزا حسن و ملا عبدالکریم جناب راه یافت ، و با داشتن مایهٔ کافی از آواز ، در اطلاع از ردیف دستگاه‌های موسیقی و خوانندگی مهارت داشت. در تبریز و تهران در خدمت محمدعلی‌شاه و احمدشاه و ستارخان خوانندگی کرد و از جانب احمدشاه به اقبال السلطان ملقب شد. وی علاوه بر اینکه در تعزیه‌خوانی دست داشت ، به ردیف‌های موسیقی نیز مسلط بود و خوانندهٔ مجلسی به حساب می‌آمد. اقبال السلطنه برای ضبط صفحه ، با درویش‌خان سفری به تفلیس کرد. در هنگام توقف در تهران ، در شب‌های ماه رمضان ، صدای او از گلدسته‌های مسجد سپهسالار شنیده می‌شد. در ۱۰۴ سالگی نواری در افشاری و سه‌گاه با تار بیگچه‌خانی پر کرده است. در خواندن آواز از سبک تعزیه بهره می‌گرفت در عین اینکه بلند و با تحریر آواز می‌خواند به کیفیت ادای شعر توجهی نداشت. در مکتب تبریز ، آواز وی یکی از
مشخص‌ترین مکاتب غزل‌خوانی در موسیقی سنتی ایران است. اقبال شاگردانی نیز تربیت کرده است از جمله ابراهیم نوذری ، خوشنویس معروف که در خوانندگی بسیار شبیه استاد خود می‌خواند ، رضاقلی ظلی و کریم صالح عظیمی.

منبع : مطالب ارسالی