در راه جام‌جهانی

روزهای سرنوشت‌ساز یکی، یکی می‌گذرند و گذشت ثانیه‌ها جام‌جهانی را از راه می‌رساند. چیزی به شروع بازی‌های مهم جام‌جهانی باقی نیست و تیم‌های حاضر در این بازی‌ها در تکاپوی آماده‌سازی خود هستند.
تیم ملی ایران هم روزهای سختی را پیش‌رو خواهد داشت و خود را جهت دستیابی به موفقیت در این جشنواره بزرگ آماده خواهد کرد.
● مروری بر اخبار جام‌جهانی
۱. سرانجام اسامی داوران جام‌جهانی هم اعلام شد و نامی از مسعود مرادی، داور کشورمان در این لیست نبود. در حالی‌که همه منتظر بودند پس از حضور محمد فنائی به‌عنوان کمک‌داور در جام‌جهانی ۱۹۹۴ این‌بار یک سرداورایرانی افتخار دیگری برای کشورمان کسب کند؛ اما مرادی به‌دلایلی که به‌نظر غیرورزشی می‌آیند، بزرگ‌ترین فرصت عمر ورزشی خود را از دست داد تا بار دیگر حسرت هواداران فوتبال تکرار شود!
۲. دیوید بکهام، ستاره رئال‌مادرید تیم ملی انگلستان، معتقد است تیم ملی کشورش همه ابزارهای درخشش در جام‌جهانی را دارد و اریکسون (سرمربی تیم ملی انگلستان) هیچ بهانه‌ای برای قهرمان نشدن در آلمان نخواهد داشت. بکهام گفته است که همه چیز برای کشورش مهیا است تا پس از ۴۰ سال دوباره قهرمان جهان شود و این فرصت را نباید از دست داد.
گفتنی است تیم ملی انگلستان در جام‌جهانی ۲۰۰۶ با تیم‌های ملی سوئد، پاراگوئه و ترینیداد هم‌گروه شده است.
۳. تیم ملی کشورمان هم پس از پایان بازی‌های لیگ برتر و جام حذفی به اردوئی در سوئیس می‌رود که این اردو بدون لژیونرها انجام خواهد شد. پس از آن‌هم اردوئی در کرواسی خواهیم داشت که بازیکنان شاغل در لیگ‌های اروپائی ایران به آن اردو خواهند رفت و یک بازی دوستانه هم با کرواسی انجام خواهند داد. البته گفته می‌شود تیم ملی پیش از سفر به کمپ خود در فردریش هافمن آلمان شاید یک بازی هم با بوسنی در مشهد انجام دهد.
۴. دیه‌گو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین که تیم ملی کشورش آخرین بار با رهبری او در سال ۱۹۸۶ به قهرمانی جهان رسید، می‌خواهد در صورتی‌که تیم ملی آرژانتین در جام‌جهانی ۲۰۰۶ هم ناکام شود، به کمک این تیم بیاید و رهبری تیم ملی کشورش را به‌عهده بگیرد.
مارادونا که معتقد است تیم فعلی آرژانتین شهامت و قدرت لازم برای کسب قهرمانی جام‌جهانی را در رقابت با تیم‌هائی چون برزیل، انگلستان، هلند و آلمان نخواهد داشت، می‌گوید: ”اگر باز هم تیم کشورم نتوانست قهرمان شود، باید به صحنه برگردم و برای قهرمانی جام‌جهانی تلاش کنم.“
۵. لوئیس فیگو، ستاره تیم ملی پرتغال که تیم کشورش با تیم ملی ایران هم‌گروه است اعلام کرد پرتغال به‌صورت جدی‌تر به‌دنبال قهرمانی جام‌جهانی است و در این راه به هر کاری دست خواهد زد.
فیگو که این جام‌جهانی؛ جام آخر او خواهد بود می‌خواهد با هدایت اسکولاری برزیلی به قهرمانی جهان دست یابد و خاطره‌ای خوش از خود بین مردم پرتغال باقی بگذارد.
۶. برانکو ایوانکوویچ، سرمربی تیم ملی کشورمان که دیدار دوستانه مکزیک ـ پاراگوئه را در آمریکا دیده، معتقد است پس از بررسی بازی مکزیکی‌ها و پی بردن به نقاط ضعف آنها دیگر از رویاروئی با این تیم هراسی ندارد. وی همچنین در گفت‌وگوئی با یک نشریه مکزیکی گفته که نقاط ضعف زیادی از تیم ملی مکزیک پیدا کرده که از آنها به سود تیم ملی ایران در نخستین بازی این تیم در جام جهانی استفاده خواهد کرد.
امیدواریم این اعتمادبه‌نفس مثبت باعث بالا رفتن روحیه تیم ملی کشورمان شود و کمکی برای درخشش این تیم در جام‌جهانی باشد. گرچه اعتمادبه‌نفس بیش از حد ممکن است به غروری کاذب و کشنده تبدیل شود.
۷. کارلوس آلبرتو پریه‌را، سرمربی تیم ملی برزیل از رونالدینیو به‌عنوان بزرگ‌ترین امیدش در جام‌جهانی یاد می‌کند و معتقد است همه نگاه‌های مردم برزیل در جام‌جهانی به رونالدینیو دوخته شده و آنها از او انتظار قهرمانی دارند.
پریه‌را همچنین نگران خستگی ستاره‌های لژیونر این تیم است که در اروپا شاغل هستند و می‌گوید این خستگی برای بازیکنان پا به سن گذاشته تیمش مثل روبرتو کارلوس و رونالدو ممکن است گران تمام شود.
او که تجربه قهرمانی برزیل را به‌عنوان دستیار ماریوزاگالو در جام‌جهانی ۱۹۹۴ آمریکا همراه دارد، این‌بار می‌خواهد به‌عنوان فرد اول کادر فنی طلائی‌پوشان به قهرمانی جام‌جهانی دست یابد تا افتخاراتش کامل شود.
● حسرت دیدارهای تدارکاتی
چند هفته دیگر دوباره جادوی فوتبال هم را غافلگیر می‌کند و سودای توپ گرد و زمین سبز، جهانیان را دچار تب خواهد کرد.
جام‌جهانی رفته رفته از راه می‌رسد. همه تیم‌ها در حال آماده کردن خود هستند. برگزارکنندگان بازی‌ها برای هرچه بهتر شدن این مسابقات یکی، دو سال است که شبانه‌روز فعالیت می‌کنند و عاشقان فوتبال چشم‌ انتظارند تا با فرارسیدن زمان شروع این جام، بار دیگر از فوتبال زیبا و رقابت‌های دیدنی لبریز شوند. شگفتی‌ها یک‌به‌یک از راه می‌رسند و چون رازی سربه‌مهر که با فاش شدنش همه را بهت زده می‌کند، غیر قابل پیش‌بینی می‌نماید.
ستاره‌های بزرگ در تب و تاب رسیدن به جام‌جهانی هستند و آخرین روزهای رقابت‌های باشگاهی خود را که از حساسیت دیوانه‌کننده‌ای هم برخوردار شده، با دلشوره همیشگی کابوس مصدومیت می‌گذرانند.
مربیان تیم‌های شرکت‌کننده در جام‌جهانی برای تیم‌هایشان در حال برنامه‌ریزی هستند تا در شکوه برگزاری جام، آن‌طرفی قرار بگیرند که شور و لبخند حاکی از پیروزی و اشک شوق موفقیت در آن جاری است.
جهان رفته رفته برای دیدن جام‌جهانی بی‌تاب می‌شود و روزهای باقیمانده سخت‌تر از گذشته می‌گذرند. با پایان گرفتن لیگ‌های فوتبال در سراسر دنیا که طبق دستورالعمل فیفا می‌بایست حداکثر تا ۱۱ اردیبهشت ماه به انجام برسد، دور جدید آماده‌سازی تیم‌های حاضر در جام‌جهانی آغاز می‌شود و تیم‌های بزرگ دنیا سعی دارند با استفاده از تاریخ‌های مقرر فیفا برای بازی‌های بین‌المللی، حریفانی را برای محک زدن تیم‌های ملی کشورهایشان پیدا کنند.
بسیاری از ۳۲ تیم شرکت‌کننده در جام‌جهانی ۲۰۰۶ از هم‌اکنون چند دیدار برای ۴۵ روز پایانی باقیمانده تا این بازی‌ها تدارک دیده‌اند و اردوهای کوتاه و بلندمدتری برای رسیدن به مرز آمادگی پیش‌بینی کرده‌اند. تیم ملی ایران هم به فراخور توانائی مسئولان خود، جهت پیدا کردن حریفان تدارکاتی مناسب و براساس اعمال آمادگی کشورهای دیگر، یک یا دو بازی تدارکاتی مناسب را برای خود پیش‌بینی کرده و ظاهراً قرار است با تیم‌های ملی کرواسی، جمهوری چک یا بوسنی هرزگوین دیدار کند. اما آنچه در مورد بازی‌های تدارکاتی ایران در راه رسیدن به جام‌جهانی آلمان بارها گفته شده است، عدم کافی بودن تعداد بازی‌های تدارکاتی و همچنین بزرگی نام و اندازه تیم‌هائی است که در فهرست حریفان تدارکاتی ایران قرار داشته و یا خواهند داشت.نام‌هائی چون تیم دوم مقدونیه، تیم بدون لژیونر توگو، کاستاریکای بدون بازیکنان اصلی و... قطعاً نمی‌توانند حریفان مناسب و درخور شأن تیم رده هجدهم ـ نوزدهم فیفا باشند که ۶۰ درصد ترکیب اصلی‌اش در لیگ‌های معتبر اروپائی بازی می‌کنند.
آنچه را که در راه رسیدن ایران به جام‌جهانی ۱۹۹۸ بر این تیم گذشت، همه می‌دانیم؛ نوسانات عجیب و غریب و شکست ناباورانه از قطر که به کنار گذاشته شدن مایلی‌کهن انجامید و رسیدن به استرالیائی که نام بازیکنان بزرگش (که در لیگ برتر انگلستان بازی می‌کردند) برای ترساندن تیم‌های بزرگ دنیا هم کافی بود آنقدر نگران‌کننده بود که رسیدن به جام‌جهانی را باز هم به رؤیائی دست‌نیافتنی تبدیل کند؛ اما گویا هر چه شرایط سخت‌تر می‌شد. برای فوتبال ما بهتر بود. تیم ملی ایران در سایه همدلی و همبستگی، به جام‌جهانی رسید؛ چون خواست که از نام حریف بزرگش نترسد و البته ترس و غرور کاذب را کنار بگذارد و فعل خواستن را صرف کند.
حالا ایران به جام‌جهانی ۱۹۹۸ رسیده بود و با حضور مربی بزرگی چون ایویچ کروات به‌دنبال حریفان تدارکاتی خوب و بزرگی هم می‌گشت، اما کابوس بازی عجیب با رم که به شکست سنگین ۷ گله سفیدپوشان ایران تبدیل گردید، باعث برکناری ایویچ شد و ایران با جلال طالبی به فرانسه رفت.
اما از آنجا که حرکت فوتبال ایران به یک موج سینوسی که پس از یک فرود به فرازی دیگر می‌رسد شبیه شده بود، بازی‌های قابل قبول در جام‌جهانی ۱۹۹۸ و دستیابی به تنها پیروزی تاریخ ایران در جام‌جهانی و برابر آمریکا، دستاورد حضورمان در فرانسه شد. اما باز هم ویروس ناشناخته به سراغ فوتبال ایران آمد و وقایع جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۰۰ در لبنان و ناکامی در رسیدن به جام‌جهانی ۲۰۰۲ رقم خورد تا هم امیدها به روزهای دیگر دوخته شود. قهرمانی در بازی‌های آسیائی بوسان نوید آن‌را می‌داد که روزهای خوشی در انتظار فوتبال ایران است و این روزهای خوش با رسیدن به مقام سومی جام ملت‌های آسیا در چین به سال ۲۰۰۴ و رسیدن به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان فرا رسید، اما کابوس وجود بازی‌های تدارکاتی و حریفان بین‌المللی مناسب، دوباره می‌رود ویروس ناشناخته را به‌ جان فوتبال ایران بیندازد.
در این میان اتفاقات جدیدی هم (که ناشی از حساسیت بازی‌های لیگ برتر و حرف و حدیث‌های مختلف پیرامون آن است) رخ داده و باعث شده این بیماری رفته رفته بر روح و جان فوتبالمان مستولی شود.
سایه شکست و کابوس عدم موفقیت روی سر تیم‌های مدعی در حال پرواز است و همه این عوامل در کنار حساسیت ناشی از نزدیک شدن جام‌جهانی، به ملتهب شدن فضای موجود کمک می‌کند. همه اینها به کنار، مشکلی به نام بازی‌های تدارکاتی مناسب و حریفان درخور توجه هم به هیولائی بزرگ تبدیل شده که افکار عمومی را آزار می‌دهد و کادر فنی تیم‌ملی را نگران می‌کند، اما به هر حال چه بخواهیم چه نخواهیم، این مشکل برای ما به‌وجود آمده و با توجه به بضاعت فعلی و وضع موجود باید با آن کنار بیائیم.
تیم ملی ایران بارها نشان داده است که در شرایط سخت‌تر و با وجود محرومیت‌های بیشتر به نتایج بهتر و مطلوب‌تری دست پیدا کرده است و این نشان می‌دهد که این تیم، تیم روزهای سخت است. رسیدن به سکوی سوم آسیا در سال ۱۹۸۸ در قطر، مقام چهارمی جام ملت‌های آسیا در ۱۹۸۴ در سنگاپور، رقابت‌های جام ملت‌ها در سال ۱۹۹۶ امارات و پیروزی‌های قاطع بر عربستان و کره‌جنوبی و البته خاطره به یادماندنی تساوی خارج از خانه مقابل استرالیا و پیروزی بر آمریکا، همه در شرایطی رقم خوردند که فوتبال ایران در سخت‌ترین شرایط ممکن از لحاظ امکانات، روحیه و شرایط بیرونی و بین‌المللی قرار گرفته بود ولی در سایه تلاش و همدلی و تکیه بر نیروی ایمان توانست از غیرممکن‌ها، ممکن بسازد و خود را سربلند کند. حالا که شرایط باز هم به‌گونه‌ای رقم می‌خورد که آنچنان بر وفق مراد نیست و نگرانی‌ها را بیشتر می‌کند، شاید بتوان منتظر جرقه‌های همیشگی بود و چشم به‌راه بود تا آن شگفتی‌ها دوباره رقم بخورند.
بازی‌های تدارکاتی مناسب و اردوهای مختلف برای یک تیم بزرگ که می‌خواهد بزرگ‌تر شود مهم هستند اما آنچه مهمتر است، روحیه‌ای است که در سایه همدلی، تلاش و زیاده‌خواهی مثبت به‌دست خواهد آمد. جام‌جهانی نزدیک می‌شود. تیم‌های بزرگ همه در حال آماده‌سازی هستند و بازی‌های تدارکاتی فراوانی برگزار کرده و می‌کنند. دنیا خود را برای سوختن در تب فوتبال زیبا و دوست‌داشتنی آماده می‌کند. تیم ملی ایران با حسرت نداشتن حریفان تدارکی بزرگ سر می‌کند، اما جام‌های جهانی همیشه جائی برای خلق شگفتی بوده‌اند و شاید شگفتی این‌بار جهان فوتبال، پیراهنی سفید و به رنگ رؤیاهای دوست داشتنی داشته باشد...

منبع : روزنامه ابرار ورزشی