مقایسه اثر درمانی متوکسالن خوراکی به علاوه اشعه فرا بنفش A به تنهایی و همراه با کلسی پوتریول موضعی در درمان ویتیلیگو

● مقدمه:
ویتیلیگو اختلال پیگمانتاسیون اکتسابی نسبتا شایع است که حدود ۱% جمعیت جهان گرفتار آن هستند. از میان درمان های مختلف، موثرترین و رایج ترین شیوه درمان ویتیلیگوی ژنرالیزه، اشعه درمانی سیستمیک است.
● هدف:
تعیین اثر سینرژیستیک کلسی پوتریول موضعی و متوکسالن خوراکی به علاوه اشعه ماورا بنفش PUVA)A)در درمان ویتیلیگوی ژنرالیزه.
● روش اجرا:
در این کارآزمایی بالینی تصادفی، ۴۷ بیمار مبتلا به ویتیلیگوی ژنرالیزه (که سطح درگیری بیماری آن ها کمتر از ۴۰% سطح بدن بود) به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت درمان با PUVA سیستمیک به صورت سه جلسه در هفته قرار گرفتند. از یک گروه از بیماران خواسته شد که از کرم کلسی پوتریول موضعی (۰.۰۰۵%) یک ساعت بعد از اشعه درمانی (هفته ای سه بار) روزانه یک بار بر روی ضایعات استفاده کنند. بیماران در فواصل هفتگی از لحاظ میزان پاسخ به درمان و عوارض احتمالی بررسی شدند.
● یافته ها:
متوسط پاسخ به درمان به صورت رپیگمانتاسیون در گروه کلسی پوتریول و PUVA، %۶۳.۸۶±۲۴.۱ و در گروه PUVA، %۶۰.۶۳±۲۳.۲۹ بود (p>۰.۰۵). تعداد جلسات اشعه درمانی و متوسط دوز تجمعی UVA در گروه کلسی پوتریول+ PUVA، به ترتیب ۲۲.۶۶±۹۶.۳۳ جلسه و ۱۱۸.۰۵±۵۸۴.۰۷ ژول بر سانتی متر مربع و در گروه PUVA به تنهایی به ترتیب ۲۶.۱±۱۱۶.۲۷ جلسه و ۱۶۷.۹۷±۶۸۵.۱۴ ژول بر سانتی متر مربع بود (p<۰.۰۵).
● نتیجه گیری:
در بیماران مبتلا به ویتیلیگوی ژنرالیزه، درمان با ترکیب کلسی پوتریول و PUVA خوراکی یک درمان موثر و کم عارضه است و با مصرف داروی فوق تعداد جلسات اشعه درمانی و دوز تجمعی اشعه UVA برای رسیدن به حداکثر پاسخ درمانی کاهش می یابد و باعث تسریع رپیگمانتاسیون می شود.

مریم اخیانی
زهرا حلاجی
امیرهوشنگ احسانی
تورج مکرمی
فرزام گروهی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی