آخرین دره - The Last Valley

سال تولید : ۱۹۷۱
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : جیمز کلاول
کارگردان : کلاول، برمبنای رمانی نوشته ج.ب. پیک.
فیلمنامه‌نویس : کلاول، برمبنای رمانی نوشته ج.ب. پیک.
فیلمبردار : جان ویلکاکس
آهنگساز(موسیقی متن) : جان باری
هنرپیشگان : مایکل کین، عمر شریف، فلوریندا بولکان، نایجل داونپورت، پر اسکارسون، آرتور اوکانل، مادلین هینده و میگل الخاندرو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه.


سال 1641، بیست و سومین سال از جنگ سی‌ساله. «وُگل» (شریف)، مرد فرهیخته‌ای که از چپاول طاغون می‌گریزد، به دهکده‌ای در دره‌ای در کوه‌های آلپ می‌رسد، و فرمانده گروهی از سربازان چپاوگر (کین) را متقاعد می‌کند که به‌جای غارت، آنجا اطراق کنند. فرمانده تمام مخالفان را می‌کشد و با «کدخدا گروبر» (دانپورت) قرار می‌گذارد در مقابل شش دختر که در اختیار گروهش قرار گیرند از دهکده محافظت کند. خودش هم محبوبه «گروبر»، «اریکا» (بولکان) را تصاحب می‌کند. سربازان کاتولیک با همراهی کشیش دهکده (اسکارسون) به جابه‌جائی زیارتگاه روی تپه اعتراض می‌کنند، ولی «وُگل» جلوی درگیری را می‌گیرد. سربازی به‌نام «هانسن» به دختری به‌نام «اینکه» (هینده)، که دل‌باخته «وگل» است، هتک حرمت می‌کند و با دوستانش به دهکده حمله می‌کنند، ولی فرمانده شکست‌شان می‌دهد. خبر نزدیک شدن دشمن، فرمانده را به اجبار به جنگی دوباره فرا می‌خواند. کشیش دهکده، «اریکا» را به جرم جادوگری شکنجه می‌دهد و بعد به سوختن در آتش محکوم می‌کند؛ ولی «وگل» برای جلوگیری از عذاب بیشتر، گلویش را می‌برد، و سربازی عصبانی خود کشیش را هم در آتش می‌اندازد. فرمانده که به‌شدت زخمی شده و بیشتر از مرگ محبت خود را به او اعتراف می‌کند. «وگل»، «اینکه» را راضی می‌کند که در دهکده بماند و خودش می‌رود. زندگی ادامه خواهد یافت.
* این فیلم هوشمندانه، زیبا و بدون حشو و زوائد به‌طرز غیر منتظره‌ای موفق می‌شود کار دشوار آمیختن شخصیت‌پردازی و پرداختن به اکشن را به انجام برساند. آدم‌ها با انگیزه‌ای موجه به خوبی درون فضای معلوم و گسترده تاریخی جای گرفته‌اند. حسن کار کلاول این جاست که به‌رغم وسعت پس زمینه، او عاقلانه حیطه جمع و جوری را انتخاب کرده است. فیلم به‌طرز عجیبی صمیمی و درونگر است و این تا حدی به‌دلیل تمرکز بر نبرد ذهن‌هاست که نبردهای بیرونی کریه و وحشیانه فرع بر آن هستند. معنای فیلم در فرم آن تنیده شده است، ویژگی‌ای که حماسه‌های پُراکشن‌تر به آن نائل نمی‌آیند. کین این فرصت را دارد که تصاویرِ قابل قبولی از یک روشن‌فکر اهل عمل ارائه دهد و رابطه میان او و شریفِ ملایم و مکّار، دیدنی است.