میرزا ابوعبدالله زنجانی

جنسیت: مرد
نام پدر: میرزا نصرالله شیخ‌الاسلام
تولد و وفات: (۱۳۰۹ -۱۳۶۰) قمری
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فیلسوف ، متکلمف هیوی
مشهور به شیخ‌الاسلام زنجانی. حاج میرزا ابوعبدالله پس از کسب مقدمات و فراگیری مبادی فقه اسلامی به تحصیل فلسفه و ریاضیات و علم هیئت و کلام در محضر فلکی معروف زنجان ، میرزا ابراهیم که از شاگردان فیلسوف بزرگ میرزا ابوالحسن جلوه بود ، پرداخت. آن‌گاه به تهران آمد و مدتی به تکمیل مراتب علوم اشتغال یافت. در ۱۳۳۰ق به نجف رفت و پس از استفاده از محضر سیدمحمدکاظم یزدی و شریعت اصفهانی و گرفتن اجازه‌های اجتهاد و روایت از مجتهدین و محدثین بزرگ در ۱۳۳۸ق به دیار خویش بازگشت. در سفر زیارت حج در وسریه و فلسطین و مصر با بسیاری از مردان علم و مردمان روشن‌فکر ملاقات کرد. در ۱۳۵۴ق برای بار دوم به قاهره سفر کرد و از طرف استادان بزرگ دانشگاه الازهر و دانشگاه مصر و از جانب فضلا و ادبای آنجا مورد احترام و تفقد قرار گرفت. در بازگشت به تهران مدتی در دانشکدهٔ معقول و منقول (الهیات) دانشگاه تهران به تدریس تفسیر و فلسفه مشغول شد. وی در تهران درگذشت و در زنجان دفن شد. از آثار وی: "تاریخ‌القرآن" ، اصول القرآن الاجتماعیهٔ" یا "علوم اجتماعی قرآن"؛ "کتاب الافکار"؛ "الفیلسوف‌الفارسی‌الکبیر" صدرالدین شیرازی ، که شرح حال ملاصدرا است؛ "کتاب دین‌الفطرهٔ" به فارسی؛ "سر انتشار اسلام" ، به فارسی؛ "تعلیقه بر "بقاء النفس بعد فناء الجسد" خواجه نصیر طوسی؛ رساله "طهارهٔ‌ اهل کتاب"؛ رساله‌ای در "لزوم‌الحجاب"؛ ترجمهٔ مقالهٔ "نبی (ص)" توماس کارلایل به نام "زندگانی محمد (ص) یا تاریخ حیات پیغمبر اسلام"؛ "عظمت حسین‌ بن‌ علی (ع)"؛ "فلسفهٔ حجاب".

منبع : مطالب ارسالی