بررسی رابطه بین اعتقادات دینی و آسیب پذیری فرهنگی خانواده

● مقدمه:
پایبندی به آموزه های دینی و داشتن تقیدات مذهبی سد محکمی در برابر آسیب های اجتماعی، انحرافات اخلاقی و تاثیرات تهاجم فرهنگی است. تقیدات مذهبی هم بطور مستقیم رفتارهای فردی را کنترل می کند و هم بطور غیر مستقیم از طریق افزایش عزت نفس، بهبود روابط بین اعضای خانواده و افزایش نظارت والدین، موجب کاهش رفتارهای نابهنجار می شود. بر این اساس مطالعه حاضر انجام شده است تا نقش اعتقادات دینی را در کاهش آسیب پذیری فرهنگی خانواده مورد مطالعه قرار دهد.
● روش:
در این پژوهش تعداد ۸۸۲ نفر از مردان و زنان متاهل شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود و اطلاعات مورد نیاز از طریق مقیاس رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه محقق ساخته در زمینه شکاف بین نسلها، انحرافات اخلاقی، استفاده از فیلم و برنامه های مبتذل، سیستم نظارت و کنترل خانواده، سازگاری زناشویی، هویت یابی، گرایش به غرب و ضعف هویت ملی جمع آوری شد. داده های بدست آمده با استفاده از روشهای آماری همبستگی و مقایسه گروه ها با بهره گیری از آزمون تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
● نتایج:
نتایج پژوهش نشان داد که اعتقاد و نگرش دینی با آسیب پذیری فرهنگی به میزان ۲۳/۰ (با p?۰.۰۱)، داشتن تقیدات مذهبی با آسیب پذیری فرهنگی به میزان ۰.۲۳ (با p?۰.۰۱) رابطه همبستگی معکوس داشتند. همچنین تقیدات مذهبی با میزان نظارت و کنترل والدین بر روی فرزندانشان به میزان ۰.۴۴ و با میزان خودپنداری ۰.۳۵ رابطه همبستگی مثبت داشت.
● نتیجه گیری:
افزایش تقیدات مذهبی می تواند به عنوان مانعی در برابر آسیب پذیری فرهنگی عمل کند و یا کاهش تقیدات دینی افزایش آسیب پذیری فرهنگی را پیش بینی نماید. بنابراین و بر اساس یافته های مذکور، روش تقویت تقیدات مذهبی و افزایش نگرش دینی به عنوان یکی از روشهای مناسب برای پیشگیری و کاهش آسیب پذیری فرهنگی در بین جامعه مورد مطالعه پیشنهاد می شود.

خدابخش احمدی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی