قانون زندگی

بسیاری از انسان ها، زندگی را میدانی برای مبارزه می دانند، اما زندگی پیكار نیست، بلكه یك بازی است و هیچ فردی بدون آگاهی از قوانین معنویت نمی تواند برنده این بازی باشد. اگر خوبی كنید خیر به سوی شما می آید و اگر بدتر كنید بدی خواهید دید. در حالت كلی باید بدانیم كه قوه تخیل و رویاپردازی برخلاف نظر اكثریت مردم نقش بزرگی را در این بازی، ایفا می كند. هر آنچه آدمی در خیال خود تصویر كند- دیر یا زود- در زندگی اش نمایان می شود. مردی بود كه از بیماری بسیار نادری می ترسید و آن قدر به آن بیماری اندیشید و درباره اش مطالعه كرد كه آن بیماری آشكارا تمام بدنش را فرا گرفت و مُرد! او در حقیقت قربانی خیال پردازی منفی خود گردید. برای پیروزی در بازی زندگی باید نیروی خیالمان را پرورش دهیم. كسی كه به قوه تخیلی خود آموخته باشد كه تنها نیكی را تصویر كند و ببیند، خواهد توانست به همه مرادهای به حق دلش- خواه سلامت، خواه ثروت، خواه محبت و خواه دوستی و یا هر آرمان و هدف بزرگ دیگری- برسد. بازرگانی موفق در باب علل موفقیت در كارها می گوید: «مشكل بیشتر مردم این است كه به شرایط معینی خو می گیرند و تخیل چندان نیرومندی ندارند كه آنها را به پیش براند تا چاره ها و تدابیر تازه پیدا كنند. تقریباً همه موفقیت های عظیم، بر پایه یك شكست بنا شده اند.»در زندگی هر فردی، كلام نقش تعیین كننده ای دارد و چه بسیارند كسانی كه با كلام كاهلانه خود، به زندگیشان مصیبت را فرا خوانده اند. به طور مثال زنی ثروتمند همواره به شوخی می گفت:« دارم خودم را برای زندگی در خانه ای كه مملو از فقر است آماده می كنم.» وی، با به تصویر كشیدن تنگدستی در ذهن نیمه هوشیار خود، چند سالی نیز نگذشت كه كارش به همان جا كشیده شد. مثلی قدیمی می گوید:« تنها به سه منظور كلامتان را به كار ببرید. برای طلب شفا و بركت و سعادت. » هر آنچه آدمی درباره دیگران بگوید، بی تردید درباره خود او نیز خواهند گفت و هر آنچه برای دیگری آرزو كند، همانا برای خود آرزو كرده است.
خداوند همواره آماده است كه كوچكترین یا بزرگترین آرزوی انسان را برآورد. هر آرزویی- خواه به زبان آمده و خواه نهفته در دل- یك استدعا از خرد الهی است و چه بسا از ما كه از برآورده شدن ناگهانی آرزویی كه در دل داشته ایم حیرت كرده ایم. به عبارت بهتر، هیچ چیز جز تردید و هراس نمی تواند میان انسان و بزرگترین آرمان ها یا مرادهای دلش فاصله ایجاد كند. به محض این كه آدمی بتواند بی هیچ دلهره ای آرزو كند، هر آرزویی برآورده خواهد شد. اگر راه ها و چاره ها را به خدا بسپارید، هر خیر و خوشی به ظاهر عالی را می توانید از او انتظار داشته باشید. اما هرگز تكلیف تعیین نكنید. یعنی نگویید از كدام راه می خواهید به خواسته خود برسید یا از خود نپرسید:« آیا واقعاً ممكن است؟» خدا نه تنها بخشاینده بلكه خود موهبت نیز هست.
وقتی چشم امیدتان به خدا باشد:
هیچ چیز آنقدر عجیب نیست كه راست نباشد.
هیچ چیز آنقدر عجیب نیست كه پیش نیاید.
و هیچ چیز آنقدر عجیب نیست كه دیر نپاید.
ترس تنها دشمن آدمی است- ترس از فقر، ترس از بیماری، ترس از مرگ و ترس از شكست- ترس از دست دادن و احساس ناامنی برای هر مساله ای. ترس یعنی ایمان به شر داشتن. چرا نگران باشیم. شاید هرگز پیش نیاید!
هرگز نگذارید كه آرزوی قلبی شما به مرض قلبی بدل شود. وقتی زیاده از حد خواهان چیزی هستید، همه جاذبه خود را از دست می دهید. چون دل نگران و هراسان عذاب می كشید و به تقلا می افتید. گاه كشتی های آدمی از روی دریای بی اعتنایی به او می رسند.
قانون توانگری و قانون عدم مقاومت
انسان تنها چیزی را می تواند به دست آورد كه خود را در حال ستاندن آن ببیند اگر كسی موفقیت را بطلبد، اما اوضاع را برای شكست آماده كند، دچار همان وضعی خواهد شد كه برای آن تدارك دیده است.
یك دوست معتقد است:«هیچ انسانی نمی تواند شكست بخورد، اگر انسانی دیگر او را موفق دیده باشد.» و چنین است قدرتی كه در بینش نهفته است و چه بسیارند انسان های بزرگی كه موفقیت خود را مدیون همسر، خواهر یا دوستی بوده اند كه به آنها اعتقاد داشته اند و لحظه ای نیز از این اعتقاد یا آرمان خود دست برنداشته اند. هنری فورد- سرمایه گذار و مخترع بزرگ در صنعت ماشین- همواره با احترام زیادی از مادر زن خود یاد می كند و بخش عمده ای از موفقیت خود را مدیون وی می داند. وی می گوید:«واقعاً زن خوبی بود. عجیب به من اعتقاد و اعتماد داشت.»تقریباً محال است كه خود به تنهایی بتوانید خیر و صلاح خود را به روشنی ببینید. اینجا است كه حضور مشاور یا دوست ضرورت دارد، اما تا حد امكان هر چه كمتر درباره كارهای خود صحبت كنید. آن هم تنها با كسانی كه به شما دلگرمی و الهام می بخشند. چون دنیا پر از آدم هایی است كه« نفوس بد »می زنند. مردمی كه تنها بلدند بگویند:«نكته ای محال است یا واقعاً تو زیادی بلندپروازی!»بدن انسان و همچنین كارها و عملكرد او، هر تصویری را كه در ذهن نیمه هوشیار او نقش شده باشد، نمایان می سازد. فرد بیمار، بیماری را تصویر كرده است و انسان فقیر، تنگدستی و انسان دولتمند، ثروت را. روزی دوستی از خانمی پرسید كه آیا دختر كوچكش سرخك گرفته است؟ زن بی درنگ جواب داد:«نه هنوز!»مفهوم چنین جوابی این است كه زن در انتظار بیماری است و از این رو، زمینه را برای رویدادی فراهم می كند كه نه برای خود می خواهد و نه برای فرزندش.مادامی كه آدمی در برابر وضعیتی مقاومت كنند، آن را بیشتر به سوی خود خواهد كشید و اگر بكوشد از وضعیتی بگریزد، همواره آن وضع را به همراه خواهد داشت و به هر كجا كه برود، آن وضعیت او را دنبال خواهد كرد.زنی در هنگام شنیدن این جمله گفت:«واقعاً همین طور است. من در خانه خودمان از این كه مادرم ایرادگیر و سلطه طلب بود، ناراحت بودم. از این رو برای فرار از این حالت، ازدواج كردم. اما در واقع با مادر خود ازدواج كردم چون شوهرم همانند مادرم بود. پس دوباره گرفتار همان وضعیت شدم...» این مثال ها، مصداق این مثل فارسی است كه می گوید:« از هر چه بدت بیاید، سرت می آید.» از نظر كاربردی، این مساله اشاره به ذهن نیمه هوشیار و فعالیت های آن دارد؛ پس در می یابیم كه كار آدمی همواره با خود آدمی است ولاغیر.بسیاری از انسان ها از این حقیقت غافلند كه هدیه دادن نوعی سرمایه گذاری است و اندوختن از سر حرص و احتكار، چیزی جز تنگدستی به بار نمی آورد. در حالت كلی، قانون همواره حامی كسی است كه بی باكانه منتها خردمندانه خرج می كند.زن و مردی پیمان زناشویی بستند و به ظاهر بسیار خوشبخت بودند. مرد به موفقیت رسید و با سلیقه تر شد. اما هوشیاری زن تكان نخورد و همان جایی كه بود ماند. از این رو در محدودیت می زیست. هرگاه مرد به خرید می رفت، به سراغ بهترین فروشگاه ها می رفت و هرگاه زن برای خرید می رفت. به سراغ مغازه های حراجی و قیمت های نازل می رفت. عاقبت نیز چاره ای جز جدایی نبود. اغلب این گونه جدایی ها را در زندگی مردان ثروتمند و موفقی كه بعدها همسر وفادار و سخت كوش و صرفه جوی خود را ترك می كنند دیده ایم.اگر كسی تنعمات مادی را حقیر بشمارد، هرگز نمی تواند آن را به سوی خود جذب كند چه بسیارند مردمی كه با گفتن جملاتی از این قبیل:«پول به چشم من بسیار حقیرست ، من ثروتمندان را به دیده تحقیر می نگرم؛ كسی كه به دنبال پول است از معنویات دور می شود؛... »در فقر مانده اند .عدم گرایش هنرمندان به پول و دید تحقیر آمیز و پراهانت به مسایل مادی، سبب فقیر ماندن عده ای از این هنرمندان گشته است. زیرا این گرایشات، آنها را از پول جدا می كند. بارها این سخن را از بسیاری از هنرمندان شنیده اید كه درباره هنرمند دیگری می گویند:«هنرمند قابلی نیست. سرمایه گذار است و در بانك پول فراوانی را ذخیره كرده است!»این چنین گرایشات ذهنی، آدمی را از رزق و روزی دور می كند. برای هماهنگی با دنیای اطراف خود از همین حالا اقدام كنید. تنعم مالی یعنی رحمت خداوند در این دنیا و رهایی از هرگونه نیاز و تنگنا، هرچند باید همیشه آن را در جریان نگه داشت و برای مصارف درست به كاربرد و در صورت لزوم نیز از آن در گذری. زیرا اندوختن از سر حرص و طمع، واكنشی مهیب در زندگی مان ایجاد می كند.
قانون سلامت و هدایت
مردم حتی تصورش را نیز نمی كنند كه اعمالشان بر بدن آنها چه تأثیری می گذارد. هر بیماری علتی ذهنی دارد. چه بسا آدمی با دریافت این حقیقت كه تن او در ذهن الهی، صورتی است در اوج كمال، شفایی آنی یابد؛ اما اگر به تفكر منفی و نفرت و ترس خود ادامه دهد، بیماری باز خواهد گشت.آدمی هرگز نباید به زور تصویری ذهنی برای خود بسازد. هنگامی كه او می طلبد تا طرحی الهی به ذهن هوشیارش بیاید. بارقه های الهام بر دلش خواهد تابید و خود را در حال بدست آوردن توفیقی بزرگ خواهد دید؛ این است آن تصویری كه نباید از آن چشم بردارید.
آنچه آدمی می جوید، در جست وجوی آدمی است.«تلفن» در پی «گراهام بل»بود!
انسان نبایداستغاثه یا استدعا كند بلكه باید مدام سپاس بگزارد كه خواسته خود را پیشاپیش ستانده است و بدانید و آگاه باشید كه انسان هرگز نباید از نیمه راه بازگردد. زیرا چنین شخصی گمان نبرده است كه خداوند توانایی اعطای خواسته اش را دارد پس خدا نیز او را از آن محروم می كند.
عبارات تأكیدی:
- ای خداوند لایتناهی، مرا خرد و فرزانگی عطا فرما تا از فرصت هایی كه می یابم نهایت بهره را ببرم. نگذار كوچكترین امكانی از چشمم مخفی بماند!
- در ذهن الهی از دست دادن وجود ندارد. پس محال است چیزی را كه حق من است از دست بدهم. آنچه از دست داده ام به من بازگردانده خواهد شد یا معادل و همسنگ آن را باز خواهم ستاند.
- خدا در مكان هایی دور از انتظار، به دست افرادی دور از انتظار، و در مواقعی تصورناپذیر معجزات خود را به انجام می رساند.
- هیچ گاه زیر پایت را نگاه نكن، اگر پرواز نمی كنی.
ندا نصیری

منبع : روزنامه همشهری