تروآ

● کارگردان: ولفگانگ پترسون. فیلم‌نامه: دیوید بنیوف؛ براساس شعری از هومر. بازیگران: براد پیت، اریک بانا، اورلاندو بلوم، برندان گلیسان، دایان کروگر، برایان کاکس. مدت: ۱۶۳ دقیقه.
تروآ فیلم جنگی / حماسی به شدت سرگرم‌کننده‌ای است که خواسته نگرشی واقع‌گرایانه به این افسانهٔ معروف داشته باشد. صحنه‌های اکشن فیلم یادآور نجات سرباز رایان است تا گلادیاتور و بازیگرها هم صحنه را اشغال نمی‌کنند چون معمولاً وسط میدان در حال کشتن همدیگرند! اما این مسئله که تروآ از شعر بلند ایلیاد سرودهٔ هومر الهام گرفته، بدین معناست که نمی‌خواسته اجازه دهد واقعیت‌های تاریخی مانع شوند تا داستان خوبی تعریف نکند. در سال ۱۱۹۳ قبل از میلاد، هکتور (بانا) و پاریس (بلوم) از دولتمردان تروآ، در حال مذاکره با منه‌لوس (گلیسان)، پادشاه اسپارتا، هستند تا پیمان صلحی امضاء کنند. اما وقتی پاریس عاشق هلن (کروگر) همسر منه‌لوس می‌شود و او را به تروآ برمی‌گرداند، جهنم است که بر سرشان خراب می‌شود. این همان بهانه‌ای است که جنگ‌طلبان اسپارتا دنبال‌اش می‌گشته‌اند تا علیه تروآ اعلام جنگ کنند. بین این عده، به‌خصوص برادر منه‌لوس، آگاممنون (کاکس) دیده می‌شود که می‌خواهد تروآ را به تصرف درآورد. و بدین منظور، آشیل (پیت) بی‌رحم‌ترین سلحشور خود را مأمور حمله به آنجا می‌کند.
نکتهٔ جالب در این فیلم گذشته از صحنه‌های پرعظمت نبردش که صحنه‌های مشابه‌اش را در گلادیاتور یا اسپارتاکوس از چشم می‌اندازد، این است که در آن، آدم کاملاً خوب یا کاملاً بد وجود ندارد. هر دو طرف منازعه، خوب و بد دارند. درگیری اصلی فیلم بین هکتور و آشیل است. آشیل چنان بی‌رحم و بی‌قید است که آگاممنون درباره‌اش می‌گوید: ”آشیل به دنیا آمده تا به زندگی‌ها پایان دهد.“ شخصیت‌پردازی فیلم چندان عمیق نیست ولی خب، تروآ دربارهٔ بازیگرها و شخصیت‌هایشان نیست؛ دربارهٔ بی‌رحمی و خشونت بشری است.

منبع : مجله دنیای تصویر