«‌امید» ایرانیان

گـزارش پـرتاب افتخارآفرین ماهواره امید، چیزی نیست که از چشم ایرانیان غیور مخفی مانده باشد. دیروز همه کسانی که کلام محمود احمدی‌نژاد برای صدور دستور پرتاب »ماهواره بر« سفیر را شنیدند به خود بالیدند که در کشور دانشمندان کم توقع و پُر موفقیت زندگی می‌کنند. صدای امید دهنده رئیس جمهور ایران و تقدیر او از دانشمندان جوان ایرانی دیروز به گونه‌ای بود که کمتر کسی در آن لحظه به یاد اختلاف نظرهای سیاسی با احمدی نژاد افتاد؛ حتی می‌توان مطمئن بود کسانی که معمولاً در تریبون‌ها اظهارات تند و تیز احمدی نژاد علیه منتقدان و رقبا را می‌شنوند و از او دلخور می‌شوند نیز کلام او را متفاوت از همیشه دیدند و صدای او را به گونه‌ای دیگر شنیدند زیرا سخن دیروز احمدی نژاد، پیام افتخار ایرانیان برای همه دنیا بود. بی شک دیروز بسیاری از پیران و جوانان ایرانی، با کلام احـمدی‌نژاد اشک شوق ریختند زیرا کلام او، قدرت، صلابت و فرزانگی ایرانیان صلح دوست را به دنیا نشان می‌داد.
البته برنامه‌ای که دیروز به مناسبت پرتاب »سفینه« و »امید« از تلویزیون پخش شد و حواشی آن از جمله گفتگوی تلویزیونی دکتر احمدی‌نژاد مـی‌تـوانـست»امید«‌های بیشتری برانگیزد. مثلاً رئیس جمهور می‌توانست برای نشان دادن عزم یکپارچه همه ایرانیان برای رسیدن به قله‌های پیشرفت، از مدیران سابق هم - که تشویق کننده و تسهیل کننده تلاش علمی فرزندان تیزهوش ایران بوده‌اند - سپاسگزاری نماید.
نگارنده پس از برگزاری نخستین جشن هسته‌ای در مشهد مقدس همین تذکر مشفقانه را به گروه مشاوران رئیس جمهور و تنظیم کنندگان متون سخنرانی او داد. در آ‌ن زمان نیز رئیس جمهور حاضر نشد از اسلاف خود و یا حتی مدیران میانی که از سالها قبل پروژه هسته‌ای را مدیریت کردند نامی ببرد. در حالی که همگان می‌دانستند که این پروژه، دهها سال سابقه داشت و رئیس جمهور می‌توانست با تقدیر از زحمات پیشینیان، به دنیا نشان دهد که پروژه‌هسته‌ای، در انحصار دولت نهم نیست و هرگونه ایستادگی قلدر مابانه دشمنان علم و پیشرفت در برابر برنامه هسته‌ای ایران، در واقع ایستادگی در برابر عزم یکپارچه و غیر جناحی ایرانیان است. آیا کسی تردید دارد که وقتی نخستین رئیس سازمان انرژی اتمی ایران - که دوره مدیریت او مربوط به قبل از انقلاب است - به دفاع از این پروژه می‌پردازد تاثیر کلام او برای خنثی سازی بهانه جویی‌های غیر حقوقی علیه این پروژه، می‌تواند حتی مفید‌تر از دفاع‌های مستندی باشد که توسط مقامات امروزین کشور صورت می‌گیرد؟ آیا کسی می‌تواند در این موضوع شک کند که وقتی عزم یکپارچه اصلاح طلبان، اصولگرایان و افراد خارج از دسته‌بندی‌های سیاسی برای پیشبرد برنامه هسته‌ای به نمایش گذارده می‌شود مخالفان خارجی این پروژه برای مقابله سیاسی با برنامه هسته‌ای ایران دچار تردیدهای اساسی می‌شوند؟ همین نکته را می‌توان در خصوص مـتـن و حـاشیه مراسم دیروز بیان کرد. تلاش افتخارآمیز و غرورآفرین جوانان ایرانی که در قالب ســفـیـر امید ایران بر فراز آسمانها قدرتنمایی و جلوه‌گری کرد دستاوردی است که نه به احمدی نژاد تعلق دارد و نه به مسئولان قبل و بعد از او؛ اگرچه همه آنها نیز در این موفقیت شریک هستند و به آن افتخار خواهند کرد. پس ای کاش احمدی‌نژاد ،هم در کلام یکپارچگی بیشتری در عرصه علم خواهی و علم دوستی ایرانیان را به نمایش می‌گذاشت و هم در انتخاب همراهان خود - در گفتگوی تلویزیونی - احتیاط بیشتری به خرج می‌داد. دیروز در کنار رئیس جمهور ایران، کسی ایستاده بود که برخی اظهار نظرهای سیاسی او در همین هفته - در خصوص رقبای امروز و فردای احمدی نژاد - فاقد عنصر وحدت سازی ملی بود و حتی به لحاظ استخدام بعضی از عبارات، در نوع خود بی ‌سابقه به نظر می‌رسید. در حالی که رئیس جمهور می‌توانست مدیرانی را برای حضور در این گفت و گو فرابخواند که از سالها قبل در پیشبرد ایـن پروژه نقش آفرینی کرده‌اند و امروز حتیدر کلام، کسی آنها را به خاطر انجام وظیفه، مورد تقدیر قرار نمی‌دهد. البته بی دقتی در این امر، ذره‌ای از عظمت حادثه دیروز نمی‌کاهد اما قدری تدبیر و کمی احتیاط می‌توانست نشانه‌های این عظمت را بیش از پیش در چشم دشمنان، رقبا و دوستان ایران آشکار سازد. اگر این نکته مورد توجه قرار می‌گرفت »امید« ایرانیان، می‌توانست سفیر دوستی و همراهی در داخل هم باشد و امیدهای بیشتری را در ایران رقم بزند.
اما به هر حال بی انصافی است که به دانشمندان غیرتمند و غیرت‌آفرین ایرانی، خسته نباشید نگوییم و حمایت‌های مدیران امروز و دیروز کشور در ایجاد بـسـتـرهـای قـانـونـی و مالی برای شکوفا شدن استعدادهای ایرانیان را پاس نداریم. پس به همه آنها »خسته نباشید« می‌گوییم و »امید« آفرینی آنها را ارج می‌نهیم.

منبع : روزنامه آفتاب یزد