به لُس آنجلس خوش آمدی - Welcome To L.A.

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : رابرت آلتمن
کارگردان : آلن رودولف، برمبنای سوئیتی کار ریچارد باسکین.
فیلمنامه‌نویس : آلن رودولف، برمبنای سوئیتی کار ریچارد باسکین.
فیلمبردار : دیو مایرز
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : کیت کارادین، سالی کلرمن، جرالدین چاپلین، هاروی کایتل، لارن هاتن، ویوکا لیندفورس، سیسی اسپیسک، دایان آبوت، دنوِر پایل و باسکین.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۶ دقیقه.


«کارول باربرِ» آهنگساز (کارادین) پس از مدتی اقامت در لندن، به لس آنجلس باز می‌گردد. کارگزار و محبوبه‌اش، «سوزان مور» (لیندفورس) با شور و شوق به او می‌گوید که کار جدیدش با «اریک وود» (باسکین)، موسیقی‌اش را جاودانه خواهد کرد. او با بی‌تفاوتی با «سوزان» برخورد می‌کند، سپس به آپارتمانش می‌رود که «سوزان» آن را از «آن گود» (کلرمن)، دلاله معاملات ملکی گرفته است. به‌زودی «کارول» با «آن» (که زندگی زناشوئی خوبی ندارد) رابطه برقرار می‌کند. «آن»، مستخدمه‌شان، «لیندا» (اسپیسک) را برای کار به آپارتمان «کارول» می‌برد، اما او خیلی زود نشان می‌دهد که تمامل دارد نیمه برهنه کار کند. «کارول» ملاقاتی سخت با پدرش، «کارل» (پایل)، رئیس یک شرکت بزرگ لبنی دارد. سپس با محبوبه «کارل»، عکاسی به‌نام «نونا بروس» (هاتن) و دستیار جوان و توانای پدرش، «کن هود» (کایتل) آشنا می‌شود و بعدتر با منشی او، «جنت راس» (آبوت) مغازله می‌کند. «لیندا» برای مدتی با «کن» رابطه برقرار می‌کند؛ «کن» نسبت به همسرش، «کارن» (چاپلین) که مدام در حال پرسه زدن در شهر با تاکسی است، بی‌توجه است. «کارول» پس از مهمانی پدرش، «کارن» را در خیابان می‌بیند که به او از علاقه‌اش به فیلم «کامیلِ گرتا گاربو» می‌گوید و این که تصور می‌کند روزی در خیابان خواهد مرد. در شب کریسمس، «کن» در ملاقاتی پنهانی با «آن» (که تازه همان روز ملاقات کرده )، شراکتش را با «کارل» جشن می‌گیرد، اما وقتی به خانه برمی‌گردد، متوجه می‌شود «کارن» با «کارول» گرفته است (بی‌وفائی‌های «کارول» باعث به هم خوردن رابطه‌اش با «سوزان» می‌شود و او نیز با عصبانیت خبر می‌دهد که «اریک وود» از ضبط ترانه‌های او خودداری کرده). «کن» از «کارن» می‌خواهد که برگردد و او نیز تصور می‌کند که «کن» قول داده به ییلاق بروند. در اینجا در اینجا «کارول» خودش ترانه‌اش را اجرا می‌کند.
* نتیجه کار این دستیار سابق رابرت آلتمن در فیلمی به تهیه‌کنندگی آلتمن، بسیار شبیه و نزدیک به آثار خود او است: پُر شخصیت، اپیزودیک و پُرطعنه نسبت به زندگی آمریکائی. اما سبک بداهه‌پردازی دینامیک آثار آلتمن، اینجا، جایش را به طراحی یک باله داده است. ترانه‌های باسکین به یادماندنی هستند.