هویت یک سازمان مرموز بیلدربرگ؛ دولت نامرئی جهان

بررسی موشكافانه روند مناسبات بین المللی، پرده از ماهیت «به ظاهر متفاوت » دولت های غربی برداشته و همه آنها را در یك «مسیر واحد» قرار می دهد. مسیری كه در آن، سیاست و اقتصاد و اصول ارزش های یك دولت و كشور خاص مطرح نیست و موجودیت نظام های سیاسی، فقط در قالب این «واحد» قابل تعریف است. اگر اروپا و آمریكا اختلافات جزیی با هم دارند، در سیاست شعارهایی چون دموكراسی، آزادی، حقوق بشر؛ و در اقتصاد نئولیبرالیسم، آنها را به هم پیوند زده است. اگرچه این پیوند در خدمت توهین به دموكراسی، سلب آزادی، نقض حقوق بشر و استثمار جهان سوم قرار گرفته، اما دولت های غربی با بهره گیری از بلندگوهای تبلیغاتی خود و سانسور واقعیت ها، در مقابل آگاهی افكار عمومی نیز ایستاده اند. این همسویی و وحدت رویه، حكایت از یك معمار پشت پرده دارد كه با «تعیین مسیر» و «تعریف اصول» می خواهد دنیا را بر محور خواسته هایش بچرخاند.
به راستی، این معمار كیست؟ چه شخص یا گروهی دستور روز جهان را مشخص می كنند؟ آیا امكان دارد كه گروهی كوچك بر كل دنیا حكومت كند و تعیین سران كشورها در دست آن باشد؟ تعیین كننده قیمت نفت و طلا باشد؟
با در نظر گرفتن گروهی متشكل از بزرگترین سرمایه داران جهان، سران رسانه های پرمخاطب و تاثیرگذار دنیا، رهبران كشورهای صنعتی، افراد بانفوذ و تاثیرگذار در عرصه سیاست بین الملل و... تصور این «گروه معمار» چندان هم مشكل نیست.
آنچه پیش روی شماست بررسی پرونده بیلدربرگ است كه به اتفاق می خوانیم.
«بیلدربرگ» یك سازمان جهانی مرموز است كه محافل مختلف سیاسی به دیده مشكوك به آن نگریسته و بسیاری آن را «دولت پنهان جهان» می دانند.
صهیونیست ها در راستای اهداف خود برای تسخیر جهان و تشكیل یك «دولت واحد» تحت كنترل خود، پس از برنامه ریزی برای در دست گرفتن اهرم های سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی جهان، حال به این نتیجه رسیده بودند كه باید این اهرم ها را در یك نقطه جمع كرده و از یك منبع فكری و ایدئولوژیك تغذیه كنند. «بیلدربرگ» این منبع ایدئولوژیك است كه تقریبا هر سال یكبار رهبران سیاسی جهان، رئیسان شركت های بزرگ و محافل مالی عظیم كه بازوهای اقتصادی و بازرگانی دنیا را در انحصار دارند، و نیز صاحب نظران عرصه های سیاسی، اجتماعی و تبلیغاتی را در یك نقطه جمع كرده و پشت درهای بسته دستور كار سال آینده جهان را تعیین می كند.
این نهاد تحت كنترل صهیونیست ها همه ابزارهای لازم را برای تحقق اهداف خود در اختیار دارد. با بهره گیری از رسانه ها و منابع عظیم مالی، قدرت و حكومت در كشورها را به افراد موردنظر خود می سپارد؛ با استفاده از اهرم هایی چون بانك جهانی، صندوق بین المللی پول، سازمان تجارت جهانی و مانند آنها، قیمت نفت و طلای سال را تعیین می كند. به واسطه بازوهای اجتماعی و حقوقی خود قوانینی را برای كشورها وضع می كند كه جلو هرگونه تحرك علیه اهداف صهیونیسم را بگیرد.
براساس مدارك موجود، پیوند اروپا و آمریكا به وسیله ناتو، ایجاد بازار مشترك اروپا، روی كارآمدن كسانی چون كلینتون، بلر و بسیاری كه هنوز نامشان در خفا مانده، استعفای مارگارت تاچر، وقوع جنگ خلیج فارس، تحول نهضت اروپا، تخریب وجهه ژان ماری لوپن ناسیونالیست در فرانسه، تحریم آرژانتین در جریان جنگ «فالك لند»، تقسیم آلمان به دو قسمت شرقی و غربی، همه و همه در جلسات بیلدربرگ تصمیم گیری شده اند.
بیلدربرگ به دنبال ایجاد یك دولت جهانی است. دولتی كه اقتصاد و سیاست و حتی مذهب آن فقط یك بعد داشته باشد: صهیونیسم.
جلسات بیلدربرگ هر سال در یكی از هتل های پنج ستاره دنیا و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی تشكیل می شود. از آنجایی كه صهیونیسم، رمز موفقیت خود را «پنهان كاری» می داند، هیچ رسانه ای حق ورود به جلسات آن را ندارد. هتل مورد نظر ۴۸ساعت قبل از شروع اجلاس قرق می شود. ماموران سیا و كشور برگزاركننده، در جای جای هتل مستقر می شوند. به آنها دستور داده می شود كه هر جنبنده ای را در محدوده چند كیلومتری هتل تحت كنترل داشته و در صورت نیاز، افراد مشكوك را به قتل برسانند.
كشور برگزاركننده اجلاس، از سوی منابع مالی بیلدربرگ برای رزرو هتل تغذیه می شود. اسامی دعوت شدگان به اجلاس كاملا محرمانه می ماند و كشور میزبان برای دعوت شدگان ویزا هم صادر نمی كند تا نام آنها در جایی ثبت نشود. محتوای اجلاس كاملا محرمانه می ماند و هیچ یك از اعضا حق انتشار مطالب مطروحه در جریان نشست ها را ندارد.
تمامی ورود و خروج ها در جریان این نشست های چهار روزه تحت كنترل است. حتی میوه ها و مواد غذایی كه برای شركت كنندگان تهیه می شود، كاملا بازرسی می شوند. سؤال منتقدان این است كه «اگر هدف از برگزاری این اجلاس توطئه چینی علیه ملت ها و كشورها، استثمار جهان سوم، استحمار افكار عمومی، و پیشبرد اهداف شوم صهیونیسم نیست، چرا این اصل دموكراسی مبنی بر «بحث و تبادل نظر علنی در مورد مسائل» در بیلدربرگ رعایت نمی شود؟»
سال ها بود كه حتی مكان و زمان برگزاری اجلاس بیلدربرگ نیز فاش نمی شد اما خبرنگاران جسوری هستند كه سال ها به تعقیب «بیلدربرگی »ها پرداخته و به اسناد قابل توجهی در این مورد دست یافته اند. (در ادامه این نوشتار از این خبرنگاران و اسنادی كه آنها به دست آورده اند نیز سخن خواهیم گفت).
از آنجایی كه سران رسانه های بزرگ دنیا خود در خدمت بیلدربرگ هستند، این رسانه ها هیچ گاه اقدام به تشریح كاركرد این سازمان مخوف نكرده اند. «گوردن تتر» ستون نویس روزنامه انگلیسی «فایننشال تایمز» در سال ۴۷۹۱ طی مطلبی فقط چند سؤال در مورد جلسات بیلدربرگ مطرح كرد، اما بلافاصله توسط گردانندگان روزنامه مذكور، از كار بركنار شد.
● تاریخچه
اولین اجلاس بیلدربرگ از ۲۹ تا ۳۱ مه ۱۹۵۴ در هتل «بیلدربرگ» متعلق به پرنس «برنهارد» ولیعهد هلند برگزار شد. «جوزف ریتنگر» یهودی، مشاور سیاسی پرنس برنهارد كه در سال ۱۹۴۸ «نهضت اروپا» را بنیان گذاری كرد، چند سال بعد از آن نیز، در راستای اهداف صهیونیسم، پیشنهاد تشكیل این گروه را داد. وی پس از جلب موافقت برنهارد، با سفر به اروپا و آمریكا، با نخست وزیران، روسای جمهور، رهبران كارگری، مدیران صنایع و حكام غیركمونیست دیدار، و از آنها برای شركت در یك نشست غیررسمی در هلند دعوت كرد. این نشست كه برای نخستین بار در هتل بیلدربرگ برگزار شد، بعدها به همین نام به فعالیت خود ادامه داد.
رتینگر توانسته بود با این ابتكار خود اروپا و آمریكا را به هم پیوند زند. به طوری كه «جرج مك گی» مقام برجسته وزارت خارجه آمریكا مدعی شد كه «سوءتفاهم های موجود میان اروپا و آمریكا در اولین اجلاس بیلدربرگ از بین رفت.»
موفقیت نخستین نشست باعث شد كه سازمان دهندگان آن در پی طرح ریزی برای برگزاری سالانه اجلاس «بیلدربرگ» باشند. یك كمیته سازماندهی دائمی تشكیل و رتینگر یهودی دبیركل دائمی آن شد. این كمیته علاوه بر سازماندهی جلسات و ارسال دعوتنامه به اشخاص مورد نظر، اسامی شركت كنندگان و اطلاعات دقیق آنها را جمع آوری می كرد. اینگونه بود كه یك شبكه غیررسمی نیز تشكیل شد تا اعضای بیلدربرگ بتوانند به طور محرمانه با یكدیگر در تماس باشند.
حال صهیونیسم توانسته بود پا را از تشكیل «نهضت اروپایی» فراتر گذاشته و آمریكا را نیز برای دستیابی به اهداف خود، در كنار اروپا، به خدمت گیرد. از سال ۱۹۵۴ به بعد، تقریبا هر سال یكبار، صهیونیسم سران قدرت و سرمایه را در یكی از هتل های اشرافی جهان جمع كرده تا به واسطه آنها- كه خود اغلب یهودی هستند- در مورد آینده جهان تصمیم گیری كند.
همان طوری كه پیشتر نیز اشاره رفت، هر تصمیمی كه در اجلاس بیلدربرگ گرفته می شود، به دلیل نفوذ و تأثیرگذاری بالای شركت كنندگان، خود به خود ضمانت اجرایی پیدا می كند. از این رو آنگونه كه خبرگزاری بی بی سی اعتراف كرده است، «بیلدربرگ هدایت گر سیاست های بین المللی از پشت درهای بسته» بوده و تمامی جلسات رسمی و علنی از جمله اجلاس گروه ۸ و تصمیماتی كه در آنها «اعلام می شود»، فقط یك «نمایش» است (در سال ۲۰۰۳ مانند سال جاری، اجلاس گروه ۸ دقیقا چند روز بعد از نشست بیلدربرگ برگزار شد.).
حال به راحتی می توان به علل اتحاد اروپا و آمریكا علیه روسیه، و نیز تنها مسئله حل نشده ای كه باعث تبدیل اجلاس گروه ۸ سال جاری به صحنه مناقشه بوش و پوتین شد، یعنی استقرار سامانه موشكی آمریكا در خاك اروپا، پی برد. روسیه در سازمان بیلدربرگ جایی ندارد و سیاستی كه در قبال اسرائیل اتخاذ كرده، متفاوت با چیزی است كه آمریكا و اتحادیه اروپا در آن اتفاق نظر دارند. صندلی روسیه در اجلاس بیلدربرگ ۲۰۰۷ خالی بود و «مذاكره با مسكو» تنها گزینه باقی مانده برای بحث در اجلاس گروه ۸ شد.
● شركت كنندگان بیلدربرگ
رتینگر كه بیلدربرگ را بنیان نهاد و تا آخر عمرش (۱۹۶۰) دبیركل آن بود، اساسنامه ای برای بیلدربرگ تهیه كرد. او سیمای شركت كنندگان جلسات بیلدربرگ را اینگونه ترسیم می كند: «شهروند هر كشوری كه به دفاع از اصول اخلاقی و ارزش های فرهنگی غرب اعتقاد داشته و در ترویج آن شخصا سهیم باشد، شایسته دعوت به اجلاس بیلدربرگ است. اما از آنجایی كه موفقیت نشست ها به سطح شركت كنندگان وابسته است، دعوت نامه ها برای افراد مهم و عمدتا سرشناسی ارسال می شود كه از كانال تجارب، اطلاعات ویژه و نفوذشان در دوایر ملی و فوق ملی، می توانند اهداف مورد نظر بیلدربرگ را تحقق بخشند.»
شركت كنندگان عمدتا بانكداران بزرگ، متخصصان جنگی، سران رسانه های تأثیرگذار و پرمخاطب، وزیران كلیدی، سرمایه گذاران بین المللی و رهبران سیاسی اروپا و آمریكای شمالی هستند. براساس اسناد موجود از اعضای فعال بیلدربرگ می توان به سران رسانه هایی چون «لوفیگارو»، «اكونومیست»، «تایمز»، «هرالدتریبیون» و...، افرادی چون دونالد رامسفلد وزیر جنگ سابق آمریكا، «دیوید راكفلر» میلیاردر و غول نفتی جهان، «هنری كیسینجر» از وزیران اسبق خارجه آمریكا، «پل ولفو ویتز» رئیس مستعفی بانك جهانی، دیك چنی معاون بوش، رئیسان شركت های بزرگ بین المللی مانند نوكیا، كوكاكولا، مایكروسافت، پپسی و... اشاره كرد.
● خبرنگاران جسور
در ۵۳ سال گذشته هیچ گونه لیستی از اسامی شركت كنندگان و یا محتوای جلسات، از سوی گردانندگان بیلدربرگ منتشر نشده است. اما «جیم تاكر» و «الكس جانز» از جمله خبرنگارانی هستند كه موفق شده اند پس از سال ها تعقیب و گریز از پژوهش، اطلاعات ارزنده ای را در مورد اهالی بیلدربرگ به دست آورند. تاكر بیش از ۳۵ سال از عمر خود را در تعقیب بیلدربرگ بوده است. او یك روزنامه نگار ورزشی در نشریه كم تیراژ Spotlight بود، اما پس از اینكه در دهه ۷۰ به وجود بیلدربرگ پی برد، بازی موش و گربه را با اهالی بیلدربرگ آغاز كرد. تاكر هدف خود را افشای ماهیت شوم بیلدربرگ عنوان كرده و می گوید: «آنها از من متنفرند، چرا كه من اجازه نخواهم داد بیلدربرگ با خیال راحت بر دنیا حكومت كند.»این خبرنگار جسور اولین كسی بود كه به جستجوی مكان برگزاری اجلاس بیلدربرگ پرداخت. شاید علت اینكه در سال های اخیر «كمیته سازماندهی» بیلدربرگ خود اقدام به اعلام شهر و تاریخ برگزاری اجلاس می كند، افشاگری های مستند تاكر باشد.
او می داند كه اجلاس بیلدربرگ همیشه در ماه مه یا ژوئن و در یكی از هتل های پنج ستاره برگزار می شود. گاه، رسانه های تحت كنترل بیلدربرگ به منظور انحراف افكار عمومی، نام هتل های دیگری را محل برگزاری اجلاس معرفی می كنند. اما تاكر به خوبی می داند كه چگونه از عهده این فریبكاری برآید. او به تمام هتل های پنج ستاره شهر اعلام شده مراجعه كرده و در تاریخ مورد نظر بیلدربرگ، درخواست اتاق می كند. وقتی مطمئن شد كه هتل خاصی در آن تاریخ معین سرویس نمی دهد، مرحله بعدی جستجوی خود را آغاز می كند.
در سال ۱۹۹۹ كه اجلاس بیلدربرگ در پرتغال برگزار می شد، تاكر به آنجا رفت و هتل مورد نظر بیلدربرگ یعنی هتل قیصر شهر «سینترا» را شناسایی كرد. او سپس با دفتر هتل تماس گرفت:
- «ببخشید، من به اجلاس بیلدربرگ دعوت شده ام، اما متأسفانه دعوت نامه ام گم شده است. درست تماس گرفته ام؟ مكان برگزاری نشست همانجاست؟
- بله، اینجا دقیقاً همان مكانی است كه شما باید حضور داشته باشید.»
در پرتغال، مأموران سیا به حضور تاكر پی برده و به تعقیبش پرداختند. او كه در اطراف هتل قیصر مشغول تهیه عكس بود، سریعاً خود را به اتومبیلش رساند و با «رانسون» همراه انگلیسی خود اقدام به فرار كرد. در حالی كه اتومبیل سیا به دنبال تاكر افتاده بود، «رانسون» با سفارت بریتانیا در پرتغال تماس گرفت و درخواست كمك كرد. اما پاسخ سفارت به او این بود: «بیلدربرگ بسیار بزرگتر از قد و اندازه ماست، ما خیلی كوچك هستیم، فقط یك سفارتخانه كوچك. تنها كمكی كه می توانیم به شما بكنیم این است كه بگوئیم، سریعاً به محل اقامت خود برگشته و از آنجا تكان نخورید.» تاكر و همراهش به سختی توانستند از دست سیا جان سالم به در برند.
شیوه تاكر این است كه در اطراف هتل استتار می كند و با دوربین خود از خودروهایی كه وارد محل می شوند، عكس می گیرد. او تمامی افراد را شناسایی می كند. این خبرنگار جسور همه این افراد را در حال ورود به هتل اجلاس بیلدربرگ دیده است: «دیوید راكفلر» رئیس بانك منهتن، «آمبرتو آگنلی» رئیس كارخانه فیات، «ورنون جردن» دوست صمیمی بیل كلینتون، «هنری كسینجر» كه هم اكنون از سران بیلدربرگ به شمار می رود، «ریچارد هولبروك» نماینده سابق آمریكا در سازمان ملل، «روبرت زولیك» معاون وزیر خارجه آمریكا و نامزد احراز پست ریاست بانك جهانی، «كانراد بلك» مدیرمسئول روزنامه «دیلی تلگراف» و صاحب بیش از ۴۸۰ نشریه در سر تا سر جهان، و بسیاری دیگر از اشخاص قدرتمند و صاحب نفوذ در عرصه های مختلف.
تاكر هم اكنون به عنوان «پیشگام جبهه ضد بیلدربرگی» از تمامی ابعاد پیدا و پنهان این سازمان مرموز آگاه است. او می گوید كه بیلدربرگی ها از سال ۱۹۵۴ بر دنیا حكومت می كنند. به عقیده وی، بیلدربرگی ها تصمیم می گیرند كه جنگ ها چه زمانی آغاز شوند، چقدر طول بكشند، و كی پایان یابند.
پیام تاكر به جهانیان این است: «من از مردم می خواهم بفهمند كه این اجلاس، یك نشست عادی محرمانه نیست كه در آن نخبگان گردهم آیند و در مورد مسائل مختلف به تبادل نظر بپردازند. بیلدربرگی ها تقریباً تمامی امور جهان را در دست دارند... و اگر این حرف مرا باور كنید، لطف بزرگی در حق «خود» كرده اید.»
در كنار تاكر، می توان نام «الكس جانز»، از گردانندگان سایت prisonplanet را نیز به عنوان یكی از افشاگران ماهیت بیلدربرگ ذكر كرد. او موفق شد سال گذشته در سفری كه به «اوتاوا» در كانادا داشت، به لیست كامل اشخاص دعوت شده به اجلاس كانادا (۱۱-۸ ژوئن ۲۰۰۶) دست پیدا كند.
اجلاس ۲۰۰۷ اسلامبول
صهیونیسم در سال جاری نیز، بار دیگر سران اقتصادی و سیاسی، بانكداران بزرگ، اعضای كمیسیون اروپا و عوامل اجرایی غرب را گردهم آورد.
«آمریكن فری پرس»، دستور كار اجلاس ۲۰۰۷ بیلدربرگ را «ایجاد یك اتحادیه آمریكایی متشكل از كشورهای غربی با واحد پول مشترك موسوم به «آمرو» (تركیبی از دو كلمه Europe و America)، تعیین رئیس جدید بانك جهانی، چگونگی برخورد با روسیه، تعیین رئیس جمهور آینده آمریكا، مسئله هسته ای ایران» و... عنوان كرد.
سایت جانز ریپورت نوشت، «یكی از محورهای اصلی نشست بیلدربرگ ۲۰۰۷ نگرانی آمریكا و اروپا از توان بالای روسیه در بخش انرژی است. به گفته یك آمریكایی عضو بیلدربرگ، روسیه بعد از سال ها ركود اقتصادی هم اكنون علیه ایدئولوژی «جهان تك قطبی» موضع گرفته و در جهت تضعیف ابزار اصلی تحقیق این ایدئولوژی یعنی «ناتو» تلاش می كند.»
جیم تاكر نیز اینگونه ابراز عقیده كرد كه «كشورهای اروپایی به دلیل سرمایه گذاری های میلیاردی خود در ایران، در مقابل هرگونه تئوری آمریكا مبنی بر مقابله نظامی با تهران، موضع خواهند گرفت.»
هفتم مه ۲۰۰۷ سفارت تركیه در آمریكا تائید كرد كه اجلاس بیلدربرگ اول تا سوم ژوئن در اسلامبول برگزار خواهدشد، اما به هیچ عنوان مكان دقیق آن را اعلام نكرد. در اسلامبول، شهری كه بیش از ۱۰۰ هتل دارد، پیدا كردن مكان دقیق اجلاس كار ساده ای نبود.
بیلدربرگ- كه حال دیگر از آن حالت كاملا سری خارج شده و ده ها خبرنگار به دنبال افشای ماهیت آن هستند- سعی كرد با استفاده از رسانه های تحت كنترل خود در تركیه، تصویر مثبتی از این اجلاس در افكار عمومی ایجاد كرده و با اعلام یك مكان جعلی، خبرنگاران را نیز به ۶۴ كیلومتر دورتر از هتل برگزاری اجلاس روانه كند. برخی روزنامه های تركیه نوشتند كه این اجلاس در هتل «كلاسیس» شهر «سیلیوری» در حومه اسلامبول برگزار خواهد شد. اما تاكر، ۳۱ مه، یك روز قبل از آغاز اجلاس، فاش كرد ۹۹درصد مطمئن است كه این اجلاس در هتل «ریتز كارلتون» اسلامبول برگزار می شود. او علت این اظهارنظرش را حضور فشرده پلیس در اطراف هتل یاد شده اعلام كرد.
سایت رسمی هتل «ریتز كارلتون» نیز نشان می داد كه اول تا سوم ژوئن هیچ سرویسی به مراجعه كنندگان داده نمی شود. به گفته خود تاكر، نیروهای امنیتی و پلیس مخفی او را به شدت تحت نظر داشتند. پلیس سرتاسر محدوده هتل را حصاركشی كرده بود و كل منطقه را كنترل می كرد.
هتل ریتز كارلتون ۲۴۰۳ مترمربع فضای برگزاری همایش و كنفرانس دارد. عكس های گرفته شده از هتل به وضوح نشان می دهند كه ریتز كارلتون برای برگزاری یك اجلاس فوق سری كاملا مناسب است. وجود جنگل و یك دریاچه بزرگ در اطراف هتل، آن را به یك جزیره تبدیل كرده است.
حدس اینكه شركت كنندگان بیلدربرگ ۲۰۰۷ چه كسانی هستند، دیگر كار مشكلی نبود. اخیراً «ولفوویتز» به یك خبرنگار ترك گفته بود كه در آینده نزدیك برای شركت در یك اجلاس محرمانه، به اسلامبول خواهد رفت. كسانی چون هنری كیسینجر یهودی، دیوید راكفلر، یا «اتین داویگنون» ۷۳ساله كه خبرگزاری بی بی سی ریاست او را در سازمان بیلدربرگ تائید كرد، «بتریكس» دختر پرنس بر نهارد از بنیانگذاران بیلدربرگ، و ده هاتن دیگر نیز قبلا هویتشان افشا شده بود و پای ثابت اجلاس محسوب می شدند. با این حال، تاكر، جانز، دانیل استالین و دیگر «كاوشگران بیلدربرگ» توانستند چهره های جدیدی را در اجلاس ۲۰۰۷ شناسایی كنند.
سایت «جانزریپورت»، اول ژوئن به نقل از منابع خود در داخل بیلدربرگ نوشت، «روبرت زولیك» كاندیدای ریاست بانك جهانی به بیلدربرگ قول داده است كه در قدرت بخشیدن به این «دولت واحد جهانی» تمامی توان خود را به كار گیرد؛ بیلدربرگ تصمیم گرفته است كه زولیك رئیس بانك جهانی شود.» یك روز بعد، روزنامه «فانینشال تایمز»، از رسانه های تحت سلطه بیلدربرگ، این خبر را قطعی كرد: «روبرت زولیك رئیس جدید بانك جهانی است»! بانك جهانی در كنار صندوق بین المللی پول به عنوان ابزاری برای پیشبرد سیاست های نئولیبرالیستی بیلدربرگ، هم اكنون پس از كناررفتن ولفوویتز، در انتظار ریاست زولیك، معمار توافقنامه تجارت آزاد آمریكای شمالی (نفتا) است.
از چهره های جدید اجلاس ۲۰۰۷، «ریك پری» فرماندار تگزاس بود كه دفتر مطبوعاتی اش حضور وی را در نشست اسلامبول تائید كرد. به عقیده تاكر بیلدربرگ پری را رئیس جمهور بالقوه ای برای آمریكا می داند. تاكر می گوید، اگر پری سال آینده نیز در اجلاس بیلدربرگ حضور یابد، می توان او را یكی از مدعیان اصلی ورود به كاخ سفید قلمداد كرد.
□□□
اجلاس بیلدربرگ ۲۰۰۷ پایان یافت و اهالی آن دستور كار سال آینده جهان را به كشورهایشان بردند تا سیاست تشكیل یك دولت واحد جهانی تحت كنترل صهیونیسم را پیش ببرند. اما آیا سران صهیونیست خواهند توانست این آرزوی خود را تحقق بخشند؟ آیا ابزاری برای جلوگیری از تحقق این امر وجود دارد؟!
بزرگی می گفت، یك شعبده باز تا زمانی می تواند در فریفتن مردم موفق باشد كه تماشاگران از «پشت پرده شعبده بازی» او بی خبرند. اگر كسی به پشت این پرده رفته و حقایق را برای مردم بازگو كند، سكه این شعبده باز از رونق خواهد افتاد.

سید یاسر جبرائیلی
منابع و مأخذ:
۱- روزنامه گاردین چاپ
لندن ۱۰/۳/۲۰۰۱
۲- wwwbilderbergorg
۳- wwwnewsconfidentialcom
۴- www prisonplanetcom
۵- wwwinfowarsnet
۶- wwwjonesreportcom
۷- wwwamericanfreepressnet

منبع : روزنامه کیهان