آناهیتا (فرشته پاکیها)

فرشته آناهیتا ، فرشته موکل بر آب ، باران ، فراوانی ، برکت، باروری ، زناشویی ، عشق ، مادری ، زایش ، پیروزی و ستاره ناهید ( سیاره زهره یا ونوس ) است. این فرشته که نمادی است از پاکی و کمال زن ایرانی ، از دوران های کهن در ایران باستان ستایش می شده است.
نام این فرشته در اوستا اردوی سورا آناهیتا آمده است . اردوی به معنی بالنده و فزاینده است . سور هم ریشه است با نام خاص سورنا در زبانهای فارسی پهلوی به معنی نیرومند و آناهیتا به معنی نیالوده و بی آلایش و پاک است و این صفت آبها و رودهاست که پاک و فزاینده و زورمند هستند.
نام های دیگر او آناهید ، آناهیت و ناهید می باشد.
در سوره آبان یشت اوستا توصیف این فرشته بسیار دقیق و شاعرانه آمده است.
در آنجا آمده است که در کنار هر یک از رودها و دریاها ، کاخ با شکوهی که بر روی هزار پایه قرار گرفته است و هزار ستون زیبا و یکصد پنجره درخشان دارد ، بر روی صفحه ای ، بستری زیبا و خوشبوی ، آراسته به پالش ها گسترده شده است. این کاخ بلند و با شکوه از آن دختری زیبا ، جوان ، برومند و خوش اندام است. که کمری زرین بر میان بسته است .در آیه های دیگر آبان یشت ناهید را بصورت دختری برنا، سپیدروی ، سپید بازو ، راست کردار ، بلند بالا و خوش صورت و آزاده نژادی می بینیم که کمربند بر میان بسته و کفشهای درخشان پوشیده و با بندهای زرین آنها را بسته است و زینتهای فراوان دارد.
در جای دیگر همان زن سروقامت و زیباپیکر را می بینم که پوشش زرین و پرچین در بر کرده و نیک ایستاده است.
گوشواره های چهار گوش زرین به گوش و گردن بندی بر گردن آویخته است و تاج زرین هشت پری که زینتی جقه مانند در جلو دارد ، آراسته به گوهرهایی که همچون ستاره می درخشد بر سر دارد. در برخی پیکره ها نیز پوشش همانند چادر امروزین بر سر دارد.
در جای دیگر او را به کردار دختری دلاور گردونه ران می بینیم که بر گردونه‌ای سوار است و لگام چهار اسب بزرگ و سفید و یک رنگ و یک نژاد را که نمودار باد و باران و ابر و تگرگ هستند در دست دارد و به سوی دشمن می تازد .
گاهی نیز این فرشته پاکیها به چهره زنی جذاب لمیده بر بستری آسمانی توصیف شده است.
این فرشته بزرگ فزاینده گله ورمه، فزاینده گیتی و دارایی و فزاینده کشور است.
مردان و زنان را برای زایش پاک می سازد. دختران برای یافتن همسری نیک ا ز او یاری می جویند.
همچنین در روایتهای ایرانی آمده است که به هنگام زایش زرتشت پاک، آناهید مادر او ( دغدو ) را نوازش می‌کند و زرتشت پس از تولد در روی او و در روی پدر و مادر می‌خندد.
به طور کلی چهره ، اندام ، زیبایی ،اخلاق و رفتار او نمایانگر یک دختر ناب آریایی و زن اصیل ایرانی می باشد.
در نوشته های بازمانده از پارسی باستان نام او در نوشته های اردشیر دوم پادشاه هخامنشی بسیار است. پیکره های او در سراسر ایران زمین (مانند نقش رستم) در دوران هخامنشیان ، اشکانیان و ساسانیان و سکه های آن دوران دیده می شود. پرستشگاه های فراوانی به نام او در ایران زمین ساخته شده بود که هنوز یادمانهای برخی از آنها (مانند معبد کنگاور) وجود دارد.برخی از آنها نیز پس از اسلام تبدیل به زیارتگاه اسلامی گشته اند.
http://anahida.blogfa.com/cat-۱.aspx

منبع : مطالب ارسال شده