دوستان پولدار - FRIENDS WITH MONEY

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آنتونی برگمن
کارگردان : نیکول هولُفسنر
فیلمنامه‌نویس : نیکول هولُفسنر
فیلمبردار : تری استیسی
آهنگساز(موسیقی متن) : ریکی لی‌جونز، کریگ ریچلی، دب تالان و استیو تانن
هنرپیشگان : کاترین کینر، جیسن آیزاکس، تیم شارپ، جون کیوساک، گِرِگ جرمان، هیلی نوئل جانسن، باب استیونسن، جنیفر انیستن، فرانسس مک‌دورمند و سایمن مک‌بارنی
نوع فیلم : رنگی، ۸۸ دقیقه


̎آلیویا̎ (انیستن) زن تنهای سی و خرده‌ای ساله، احساس می‌کند به مقطع حساس زندگی‌اش رسیده است. او که از شغل معلمی‌اش ناراضی بوده، کار آموزش را رها می‌کند و موقتاً به کار نظافت خانه‌ها می‌پردازد تا در این مدت مشکلات روحی‌اش را حل و فصل کند. اما ̎آلیویا̎ در این زمینه، به حمایت معنوی و مادی دوستانش نیاز دارد که همگی بیش از او در حساب بانکی‌شان پول خوابیده است. و البته این باعث نمی‌شود که این دوستان مشکلات خودشان را نداشته باشند: ̎کریستین̎ (کینر) و شوهرش، ̎پاتریک̎ (آیزاکس) فیلم‌نامه‌نویس‌هائی هستند که پی برده‌اند هم‌کاری‌شان با یک‌دیگر، بیش از آن‌چه فکرش را می‌کرد‌ه‌اند بینشان تنش ایجاد می‌کند. ̎جین̎ (مک‌دورمند) با ̎آرون̎ (مک‌برنی) ازدواج کرده؛ آنان هر دو به طراحی دکور مشغولند و در عین حالی که رابطهٔ حرفه‌ای صمیمانه‌ای دارند ولی زندگی‌شان از عشق و محبت خالی شده است. و ̎فرانی̎ (کیوساک) و ̎مت̎ (استیونسن) زوجی هستند که به دلیل ثروتی که به ارث برده‌اند، خود و فرزندانشان زندگی مرفه‌ای دارند ولی با این وجود آنان نیز با مشکلاتی عاطفی روبه‌رو هستنند و هنوز با مسئلهٔ پدر و مادر بودن، کنار نیامده‌اند.
● در کمدی اجتماعیِ دوستان پولدار، آدم‌های مرفه مثل هر کس دیگری هستند: حالا شاید پول بیشتری داشته باشند ولی با مسائل و مشکلات و تردیدها و اشکالی از نارضائی‌هائی مبهم، سروکله می‌زنند. فیلم، گفت‌وگوهائی جذاب و هوشمندانه دارد و شخصیت‌پردازی‌های خوب، ولی در نهایت مثل یک غذای خوشمزه ولی کم‌حجم، سیر نمی‌کند. با وجود آن‌که اتفاقات مهمی در زندگی برخی از شخصیت‌ها می‌افتد ولی کارگردان جلوی خود را گرفته و تغییر و تحولات باورنکردی را به آنان و به ما تحمیل نکرده و رشد شخصیتی‌شان را قدم به قدم نشان داده است. اما ابعاد دراماتیک و حسی فیلم، بیشتر به یک قصهٔ کوتاه و جمع‌وجو شباهت دارد تا یک داستان یا نمایش‌نامهٔ پُر و پیمان و عمیق؛ و در نیتجه، تأثیرش نیز بر روی تماشاگر بیشتر سطحی و سرگرم‌کننده است تا ماندگار. بازیگرها، همگی دل به کار داده‌اند و بازی‌ها همگی پُرشور و پُرانرژی‌اند. بازیگرهای مرد بیشتر در پس‌زمینه‌ می‌پلکند و حالت مکمل بازیگرهای زن را داشته‌اند.