پسران از دست رفته - The Lost Boys

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : برادران وارنر
کارگردان : جوئل شوماکر
فیلمنامه‌نویس : جانیس فیشر، جیمز جرمیاس و جفری بوم، برمبنای داستانی نوشته فیشر و جرمیاس.
فیلمبردار : مایکل چاپمن.
آهنگساز(موسیقی متن) : توماس نیومن.
هنرپیشگان : جیسن پاتریک، کوری هیم، دایان ویست، برنارد هیوز، ادوارد هرمان، کیفر ساترلند، جیمی گرتس، کوری فلدمن، جیمیسن نیولندر، بروک مکارتر، بیلی ورت، الکساندر وینتر، چنس مایکل کوربیت و الکساندر بیکن چاپمن.
نوع فیلم : رنگی، ۹۷ دقیقه.


«لوسی امرسن» (ویست)، زنی تازه مطلقه، همراه دو پسر نوجوانش، «مایکل» (پاتریک) و «سام» (هیم) نزد پدر خود (هیوز) در شهر کوچک سانتا کلارای کالیفرنیا می‌رود. «لوسی» در یک فروشگاه نوارهای ویدئوئی مشغول به کار می‌شود که «ماکس» (هرمان) آن را اداره می‌کند. چندی بعد «ماکس» به فکر ازدواج با «لوسی» می‌افتد. در این حال «مایکل» در پی دختری به نام «استار» (گرتس)، با گروهی از جوانان شرور به رهبری «دیوید» (ساترلند)، آشنا می‌شود و «سام» نیز با «ادگار» (فلدمن) و «آلن فراگ» (نیولندر) که یک فروشگاه داستان‌های مصور اداره می‌کنند، دوست می‌شود. آن دو به او در مورد خون‌آشام‌ها که گاه و بی‌گاه شهر را به وحشت می‌اندازند، هشدار می‌دهند. «دیوید» و دوستانش، «پل» (مکارتر)، «دوین» (ورت) و «مارکو» (وینتر)، «مایکل» را به مخفیگاه خود می‌برند و در آنجا به او خون می‌نوشانند. «مایکل» حس می‌کند که آرام‌آرام بدل به یک خون‌آشام می‌شود. «سام» با مشاهده محو شدن تدریجی تصویر برادرش در آینه، به این موضوع پی می‌برد و ان را با «ادگار» و «آلن» در میان می‌گذارد. آنان به او می‌گویند که «مایکل»، «استار» و کودک خون آشامی به‌نام «لَدی» (کوربیت)، تنها در صورتی نجات خواهند یافت که سرکرده خون آشام‌های محلی - سوءظن پیدا می‌کنند، اما بعدتر به این نتیجه می‌رسند که رهبر خون آشام‌ها هجو می‌برند، «استار» و «لدی» را نجات می‌دهند و «مارکو» را از پا در می‌آورند. بقیه خون‌آشام‌ها تعقیب‌شان می‌کنند ولی آنان موفق به فرار می‌شوند. آن شب، «دیوید»، «دوین» و «پل»، به خانه «امرسن‌ها» - زمانی که «لوسی» و پدرش بیرون خانه هستند - حمله می‌کنند. «مایکل»، «سام» و «برادران فراگ» آنان را با استفاده از آب مقدس و تیرهای چوبی نابود می‌سازند، اما با وجودی که «دیوید» از بین رفته، «مایکل» بهبود نمی‌یابد. در اینجا «لوسی» همراه «ماکس» که کمی بعد معلوم می‌شود سر کرده خون آشام‌هاست، به خانه می‌آیند. و سرانجام پدر «لوسی»، «ماکس» را از پا در می‌آورد.
* پسران از دست رفته پروژه‌ای بود که مراحل ساختِ طولانی و دشواری را پشت سر گذاشت. فیلم‌نامه آن چندین بار دست به دست گشت و بازنویسی شد و به‌نظر می‌رسد نامتوازن بودن ساختار فیلم نیز ریشه در همین امر داشته باشد. فیلم در آغاز قرار بود اقتباسی غیر متعارف از داستان پیتر پَن در قالب یک فیلم ترسناک شکل فعلی نیز با درهم آمیختن شخصیت‌ پدر گونه و به ظاهر مهربان و خبیث اصلی داستان، در قالب «ماکس»، تمهیدی از جیمز ماتیوباری، خالق پیتر پن را وام می‌گیرد. مشارکت ریچارد دانر و هاروی برنهارد در مقام تهیه کننده و گزینش نوجوانان سیزده ساله (از جمله فلدمن) در نقش‌های اصلی، به‌ویژه در صحنه‌ای که این نوجوانان فریاد زنان و هراسان از دست خون آشامانِ خفته در غار می‌گریزند، به فیلم شمایل دنباله‌ای برای فانتزی کودکانه احمق‌ها (1985)، به کارگردانی دانر و با حضور فلدمن را می‌بخشد. از سوی دیگر انتخاب شوماکر به‌عنوان کارگردان، که در این سال‌ها با ساخت درام تب‌وتاب سینت المو (1985) به شهرت رسیده بود، سهم عمده‌ای در تشدید حال و هوای نوجوانانه فیلم دارد. پسران از دست رفته به‌عنوان یک فیلم ترسناک که نوجوانانه دهه 1980 - هرچند در این زمینه از حداقل تخیل و نوآوری نمونه‌ای مشابه مثل شب وحشت (تام هالند، 1985) نیز بی‌بهره می‌نماید -، به‌طور مشخص فیلمی برای نسل پرورش یافته با فرهنگ شبکه تلویزیونی MTV است. این مهم را می‌توان در وجوه مختلف فیلم، از مدل مو و لباس شخصیت‌ها گرفته تا استفاده از «برادران فراگ»، «رمبو»هائی کوچک که به‌طرز مضحکی مبهم صحبت می‌کنند، به‌عنوان نمک ماجرا و گنجاندن شوخی‌های کلامی باب طبع این نسل لابه‌لای گفت‌وگوها («مایکلِ» به هوا برخاسته تنها به خاطر این می‌گوید: «من خون آشام نیستم»، که پاسخ بشنود: «پس چه هستی، راهبه پرنده؟»)، بازشناخت. همین کیفیت نوجوان پسند فیلم، نقطه ضعف اصلی آن به‌عنوان فیلمی ترسناک یعنی ناتوانی‌اش در ایجاد هراس به شمار می‌آید؛ در واقع این خون آشامان نوجوان، شخصیت‌هائی در آن اندازه نیستند که بتوانند قالب هیولاهای واقعی و پذیرفتنی را به خود بگیرند. شوماکر در سال 1991 قصد کارگردانی دنباله این فیلم را داشت که به نتیجه نرسید.