این هم یک گزارش مردمی برای آقای رئیس جمهور!‌

یکشنبه شب حدود ساعت ۲۲:۳۰ که به منزل رسیدم مشاهده کردم که برق قطع است. راستش را بخواهید خیلی ناراحت شدم. البته نه به خاطر قطعی برق بلکه از آن جهت که احساس کردم با فرا رسیدن زمستان، برخی مشکلات سال قبل از جمله قطع برق، در حال بازگشت به خانه‌هاست و لابد این بار هم، از سرمای هوا و کمبود گاز برای نیروگاه‌ها یا دلایل مشابه، به عنوان علت اصلی قطعی برق نام برده می‌شود. ناگهان یادم افتاد که تنها دو سه ساعت قبل از رسیدن به خانه، خبری را برای چاپ در روزنامه تایید کرده‌ام که در آن به نقل از سفیر ایران در آنکارا آمده بود: »علیرغم سردی هوا و مصرف داخلی، ایران آمادگی دارد کمبود گاز ترکیه را جبران کند!« به هر حال ناراحتی من خیلی طول نکشید زیرا پس از چند دقیقه برای انجام کاری ضرروی از خانه خارج شدم و ده‌ها کودک خردسال را دیدم که در سرمای سـوزان شـب‌هـای دی‌ماه، در حال دستفروشی هستند. با دیدن این صحنه‌ها به طور کلی، قطعی برق و اصرار مسئولان دولتی بر صادرات گاز و برق علیرغم کمبودهای داخلی را فراموش نمودم. البته قـطـعـاً بـسیاری از افراد در نقاط مختلف شاهد صـحنه‌های مشابهی بوده‌اند. اما قاعدتاً بعضی مسئولان عالیرتبه دولتی در جریان دقیق این مسائل نیستند و در این بی اطلاعی، بعضی ناظران، بازرسان و گزارشگران تقصیرکارند.‌‌‌
از جمله به نظر می‌رسد گروه‌های مردمی که اخیراً گزارش چهل هزار دروغ علـیـه دولـت را تـقـدیم رئـیـس جـمـهـور کردند در این مورد کوتاهی داشته‌اند. ممکن است کسی بپرسد این اطمینان از کجا حاصل شده است که »مسئولان دولتی از شب‌کاری صدها کودک خردسال - که سن بعضی از آنها به نصف دختر واکس زن بولیویایی هم نمی‌رسد - بی خبرند؟« پاسخ مشخص است. در دولتی که حتی رنـج‌هـای دخـتـر ۱۶ سـالـه اهــل بــولـیـوی تـوسـط عـالـی‌تـرین مقام دولتی در تریبون‌های داخلی مطرح مـی‌شـود مـگـر امـکـان دارد کـه حتی یک‌بار در تریبون‌های متعدد رسمی و غیررسمی، از وجود کودکان خردسال در خیابان‌ها و رنج‌های آنها سخنی به میان نیاید؟ مگر می‌توان پذیرفت که گزارشگران رسمی و مردمی، به اطلاع مسئولان رسمی برسانند که »صدها و هزاران کودک، هر شب از سرما می‌لرزند تا به لقمه‌ای نان دسترسی پیدا کنند« اما در عین حال حتی یک‌بار هم در کنار اظهار دلسوزی برای ملت‌های دیگر، سخنی از این قشر به میان نیاید. بسیاری از افراد معتقدند این گروه از کودکان بداقبال، توسط عده‌ای استثمار می شوند و حاصل زحمت آنها، جز لقمه‌ای نان و محلی برای خواب نا آرام شبانه، در جـیب این از خدا بی خبران می‌رود. گروه‌هایی مردمی که خود را به زحمت انداخته‌اند تا کنتور دروغ‌های مطرح شده علیه دولت نهم را ردیابی کـنند، آیا برای ردیابی کسانی که معصوم‌ترین کودکان این سرزمین را به اسـتثمار می‌کشند وظیفه‌ای ندارند؟ کسانی که استخرهای شمال شهر را رصد می‌کنند تا ردپای مـخـالـفـان دولـت را در گـرانـی مـسکن و سایر نیازمندی‌های مردم بیابند آیا برای یافتن ریشه نیازمندی این کودکان و دست‌های پلیدی که آنها را به بیگاریوا می‌دارند، وظیفه‌ای احساس نمی‌کنند؟
البته ممکن است همه این کودکان، تحت بهره‌کشی عده‌ای از خدا بی خبر نباشند و بعضی از آنها از سرِ نیازمندی و با اطلاع خانواده به دنبال کسب درآمد در خـیابان‌های شهر بگردند و بلرزند. اما آیا واقعاً مجموعه درآمدهای کشور به گونه‌ای نیست که با تامین حداقل‌های نیاز، این کودکان معصوم را از کار در نیمه‌های شب بی‌نیاز و خانواده‌های آنان را از اعزام کودکان برای کار در خیابان‌ها بر حذر دارند؟ قطعاً هیچ‌ کس باور نمی‌کند که خزانه کشور تا اینحد تهی باشد که نتواند شهر را از چنین منظره‌های شرم‌ا~ور- برای مردم و مسئولان - پاک کند. زیرادر همین روزها مردم شاهد بوده‌اند که مسئولان دولتی به پاداش خلف وعده‌ها و طمع‌ورزی‌های ترکمنستان، آمادگی خود را برای سرمایه‌گذاری۵۰۰ میلیون دلاری در راه آهن آن کشور اعلام کرده‌اند! نشانه‌های فراوان دیگری هم می‌توان ارائه کرد که همه آنها ثابت می‌کند وضع دولت بهتر از آن استکه نتواند برای این کودکان فکری کند ولذا باز بر این نکته تاکید می‌کنم که قاعدتاً چنین وضعیتی رانه برخی مراجع رسمی، به صورت دقیق به اطلاع مسئولان عالیرتبه دولتی رسانده‌اند و نه گروه‌های مردمی که آخرین هنرنمایی آنها در سخنرانی رئیس جمهور در جمع طلاب قم، افشا گردید! پس از باب انجام وظیفه و به عنوان یک گزارشگر مردمی این وضعیت تأسف‌انگیز را به اطلاع آقای رئیس جمهور می‌رسانم و از ایشان می‌خواهم در کنار گوشه و کنایه‌هایی که در سخنرانی‌های خود به برخی رقبا و مخالفان می‌زنند در این مورد نیز با ملت سخن بگویند تا مردم مطمئن شوند این گزارش مردمی هم مانند گزارش چهل هزار دروغ، به سمع و نظر ایشان رسیده است.

مهدی نوری

منبع : روزنامه آفتاب یزد