۱۶ دی ماه سال ۱۳۵۷ ـ پپایان طولانی ترین اعتصاب مطبوعاتی جهان

شانزدهم دی ماه سال ۱۳۵۷ روزنامه های تهران که تحریریه های آنها، از ۱۴ آبان به تصمیم سندیکای خود به دبیری «محمدعلی سفری» دست به اعتصاب زده بودند انتشار خود را از سر گرفتند. اعتصاب ۶۲ روزه روزنامه نگاران ایران که طولانی ترین اعتصاب مطبوعاتی در تاریخ جهان بوده است به نام اعتراض به ادامه سرکوب مردم، روی کار آوردن یک دولت نظامی در تهران ( به نخست وزیری ژنرال ازهاری) و نیز به حمایت از انقلاب صورت گرفته بود. «اطلاعات» قدیمی ترین این روزنامه ها تنها به همت سردبیر آن، غلامحسین صالحیار، موفق به از سرگیری انتشار شد زیرا که بدون حضور ناشر و وجود پول، انتشار این روزنامه با ۸۵۰ هزار نسخه در روز محال به نظر می آمد، و به همین صورت روزنامه "کیهان"، «آیندگان» و .... بیشتر دست اندرکاران خبر در رادیو تلویزیون و خبرگزاری پارس (ایرنا) نیز که عضو سندیکا بودند به اعتصاب پیوسته بودند. اعتصاب مطبوعات کمکی بزرگ به پیروزی انقلاب بود، زیرا که دولت ازهاری نتوانست اقدامات خود را در آن مدت، توجیه و دست کم بخشی از مردم را آرام کند، و بدون رسانه (ابزارهای ارتباط با مردم) شکست کامل خورد.
برخی از تیترهای صفحه اول نخستین شماره روزنامه اطلاعات پس از اعتصاب عبارت بودند از: «انقلاب مردم در آستانه پیروزی»، «فردا عزای ملی است» ، «کابینه شاپور بختیار تشکیل شد (با عکس بزرگی از دکتر مصدق در کنار او)»، «ارتشبد اویسی به خارج رفت» و ... و در صفحه آخر، مقاله نوشیروان کیهانی زاده (ناشر این سایت) در چهار ستون به چاپ رسیده بود که رویدادهای سایر کشورها در طول ۶۲روز اعتصاب را بررسی کرده بود. در طول یک سال بعد تقریبا همه آنان که در آن روز بدون پول و ناشر، و با فداکاری و مشقت کیهان و اطلاعات را منتشر کرده بودند بدون ذکر دلیل و حکم دادگاه و دست کم دستور کتبی دولت از کار برکنار و پس از عمری «نوشتن»، با معشوق خود وداع و بسیاری از آنان بدون دریافت غرامت اخراج، خانه نشین شدند.
صالحیار ۱۹ آذر امسال پس از ۲۴ سال خانه نشینی فوت شد. انتظار می رفت که مراسم تدفین و ترحیم او به عنوان یکی از بزرگترین روزنامه نگارانی که ایران به وجود آورده بود بیش از آن باشد که انجام شد تا انگیزه خدمت به میهن و کسب مهارت و توجه به معنویات تقویت شود. روزنامه نگار شمعی است که می سوزد تا روشنگر و راهنمای جامعه باشد. صالحیار به عنوان دبیر سندیکای نویسندگان و خبرنگاران به ساختن مجتمع مسکونی اعضای این سندیکا همت گماشت و کمک بسیار کرد بدون این که خود، که در آن زمان اجاره نشین بود مالک یکی از آپارتمانها شود و بعدا از محل ارث پدری مالک یک خانه محقر شد. صالحیار یک ربع قرن،هر روز در سحرگاه به ترجمه خبرهای آژانسها پرداخت تا به قول خودش مطلب «انداختنی» به خورد هم میهنان داده نشود و شب با خبرنگاران حوادث دنبال خبر می رفت تا ازدردهای جامعه دور نماند. ماهها نخوابید تا دفتر مرکزی خبر را برای سازمان رادیو - تلویزیون به وجود آورد تا انحصار خبر در ایران از دست یک خبرگزاری خارج شود و....

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز