یک نمایشگاه غریب

برای ما كه به نمایشگاه قبلی عادت كرده بودیم و با محیط قدیمی خو گرفته بودیم، محیط نمایشگاه جدید غریب بود. اما بعضی ویژگی‌ها و امتیاز‌های نمایشگاه امسال، این ذهنیت را در ما تقویت می‌كند كه محل جدید‌ می‌تواند جانشین خوبی برای نمایشگاه قبلی باشد. این موضوع كه همه ناشران در یك سالن، متمركز هستند، ویژگی قابل توجهی است كه دسترسی به غرفه‌ها را آسان می‌كند. درهای متعدد، باعث شده ازدحام جمعیت، كمی كنترل شود و رفت و آمد بازدید‌كنندگان بهتر صورت بگیرد.دسترسی محلی به نمایشگاه فعلی، كمی ساده‌تر است. خطوط مترو به راحتی مردم را از شمال و جنوب شهر تهران به مصلا می‌رسانند. نورپردازی و فضا‌سازی غرفه‌ها مخصوصا غرفه‌های ایرانی نسبت به سال‌های قبل بهتر شده است.
فاصله بین غرفه‌ها هم مناسب است و امكان حركت برای بازدیدكنندگان به خوبی فراهم شده است.
به نظرم مسوولان می‌توانند با بررسی نارسایی‌ها و كمبود‌هایی كه در نمایشگاه امسال وجود دارد و با از بین بردن آنها نمایشگاه كتاب را در دوره‌های بعد با خدمات بهتر و در شكلی مطلوب‌تر برگزار كنند. استفاده از تجربیات اتحادیه ناشران در نمایشگاه امسال كمك كرد كه نمایشگاه به صورت یكپارچه برگزار شود و این تصمیم مهمی بود كه مخاطبان هر دو بخش نمایشگاه بتوانند راحت‌تر از این بخش‌ها بازدید كنند.اشكال عمده اینكه متاسفانه بعضی از آثار جدید به نمایشگاه كتاب امسال نرسیدند. من ۵ عنوان كتاب جدید داشتم كه فقط ۲ عنوان به نمایشگاه رسید. یكی از آنها، مجموعه‌ داستانی است به نام « زن وسطی» كه یك جلد از مجموعه‌ای ۵ جلدی است. داستان‌های كوتاهی نوشته نویسندگان آمریكای لاتین. در این مجموعه داستان‌هایی از یوسا، بورخس، كورتاسا و ... وجود دارد. در هر جلد ۲۰ داستان گنجانده شده و مجموع ۵ جلد شامل ۱۰۰ داستان كوتاه از نویسندگان شناخته شده و ناشناس آمریكای لاتین است. جلد اول این مجموعه، خوشبختانه به نمایشگاه امسال رسید. نشر «افراز» این كتاب را منتشر كرده. كتاب بعدی، جلد پنجم یك مجموعه داستان است به نام «چشمان شفاف در شهر نقره‌ای» كه توسط نشر آمیتیس منتشر شده است. متاسفانه ۳ عنوان دیگر به نمایشگاه امسال نرسید. البته امكان دارد در آخرین روزها، كتاب‌ها به جشنواره برسد اما من ترجیح می‌دادم از روزهای اول، كتاب در نمایشگاه عرضه شود. بوروكراسی اداری كه در مرحله صدور مجوز و انتشار یك كتاب وجود دارد به شدت به ناشران و نویسندگان لطمه می‌زند. مخصوصا نویسندگان كه از این راه ارتزاق می‌كنند، از این نظر به شدت آسیب می‌بینند. خرداد ۸۴ یكی از كتاب‌هایم را برای صدور مجوز ارائه دادم، اسفند ۸۵ این مجوز صادر شد. در حالی كه حتی یك واژه هم حذف یا تصحیح نشده بود. قطعا سیكل اداری كه طی می‌شود زمان زیادی را از بین می‌برد و به نظر می‌رسد بخش ممیزی، تنها مقصر این طولانی شدن نیست. اگر در این حوزه برنامه‌ریزی دقیقی وجود داشته باشد، نویسنده، مترجم و ناشر كمتر دچار مشكل می‌شوند. تمام تلاش كسانی كه در حوزه نشر كار می‌كنند این است كه كتاب‌ها در شكلی مطلوب به دست خواننده برسد. واقعیت این است كه با وجود مشكلات مختلف در حوزه نشر، ده‌ها نفر زحمت می‌كشند تا یك كتاب منتشر شود. به همین دلیل، فكر می‌كنم باید با برنامه‌ریزی منسجم‌تر و دقیق‌تر مراحل صدور مجوز و انتشار كتاب را كوتاه‌تر كرد تا نویسنده، مترجم و ناشر كمتر لطمه ببینند.

اسد الله امرایی

منبع : روزنامه تهران امروز