انبه (Mango)

انبه گیاهی است درختی، همیشه سبز با تاج پوشش گسترده و مدور و برگ های كشیده و باریك، گل های كوچك به رنگ زرد- قرمز به شكل خوشه هایی متشكل از ۳۰۰ گل خودبارور كه در برخی موارد نیز از طریق گرده افشانی متقاطع بارور می شوند. گرده گل ها دارای تركیبات حساسیت زای مانگیفرول و مانگیفرون هستند. میوه انبه نسبتاً بزرگ دارای تعدادی هسته با پوستی به رنگ زرد- سبز است.پوست انبه به خاطر داشتن روغن های فرار حساسیت زا است و هنگام استفاده نباید روغن پوست با گوشت تماس پیدا كند. میوه انبه از ۶ هزار سال پیش توسط هندیان شناخته شده بود و تكثیر آن نیز دست كم از ۴۰۰ سال پیش به طور جدی در این كشور آغاز شد و بعدها توسط انگلیسی ها به اروپا و توسط سیاحان از هند به برزیل و ایالات متحده برده شد.
درخت زیبا و همیشه سبز انبه در ایران نیز در استان های هرمزگان و بلوچستان كاشته می شود. هم اكنون سالانه در حدود ۲۳۹۰۰ تن انبه در سرتاسر جهان تولید می شود كه هند به تنهایی بیش از نیمی از كل انبه جهان را تولید می كند. میوه انبه سرشار از ویتامین A، تیامین، ریبوفلاوین و مقادیری نیز نیاسین، كلسیم، فسفر و آهن است. از میوه انبه شربت، مربا، كنسرو، مارمالاد، ژله، ترشی، سس، چاشنی و غذای كودك تهیه می شود. از مغز هسته نیز در تهیه خوراك دام و طیور و از چوب درخت آن در ساخت قاب پنجره، ابزار كشاورزی، الوار، جعبه و... استفاده می شود. پوست درخت انبه حاوی ۱۶ تا ۲۵ درصد تنین است كه از آن در صنعت دباغی بهره می گیرند، گل های خشك شده انبه مقادیر قابل توجهی تنین دارند و در تهیه دارو برای درمان دندان درد، اسهال، خونریزی رحمی و برونشیت و از جوشانده برگ ها برای درمان اسهال، تب، درد های قفسه سینه، دیابت، فشار خون و... استفاده می شود.

منبع : موسسه اطلاع رسانی طعام اسرار