ورزش چگونه خلق و خو را بهتر می کند؟

یكی از دوستانم كه روان شناس است، قصد داشت تز دكترای خود را درباره این كه بعد از متوقف شدن تمرین یك فرد چه روی می دهد، بنویسد. او در جستجوی ۳۰ نفر ورزشكار بود كه در بلند مدت تمرین كرده باشند و موافقت كنند كه به مدت ۸ هفته تمرین خود را متوقف كنند. او نتوانست كسانی را بیابد كه داوطلب این كار باشند و باید این مطالعه را كنار می گذاشت.
افرادی كه منظم تمرین می كنند، از نظر جسمی و روحی به تمرین معتاد می شوند.
این حالت، اعتباد مثبت نامیده می شود، زیرا نتایج آن ثمربخش است. چنین افرادی حالت طبیعی بالایی دارند، یعنی آرامترند، فشار عصبی كمتری را تحمل می كنند و در مقابل فشار و ناراحتی زندگی روزمره كمتر آسیب می پذیرند. آنها قادرند تمركز جدی تری داشته باشند، در درس و كار بهتر عمل كنند و در شب عمیق تر بخوابند. تجربه خود من نمونه ای برای تاثیر موضوع بالاست.
در ۲۰ دقیقه اول، از خود سوال می كنم چرا در حال زجر داده خویش هستم؟ بعد از ۳۰ دقیقه كم كم احساس رضایت به من دست می دهد و اضطراب و فشار عصبی و ترس ناپدید می شود.
ظرف ۴۰ دقیقه تمام عقاید نادرست از ذهنم خارج می شود. بعد از یك ساعت حركت بی وقفه، به رضایت كامل می رسم.
برخی ها این حالت را رسیدن به قله مافوق می نامند. بعد از دویدن، انسان جدیدی می شوم كه در حالت روح بخشی كه از ۶ تا ۲۴ ساعت طول می كشد نه خستگی می شناسد و نه اضطراب. دوچرخه سواران، كشتی گیران، شناگران، تنیس بازان و بسكتبالیست ها نیز این حالت مافوق را از تمرین تجربه می كنند. مطالعات بالینی فراوان نشان می دهد كه تمرین خلق و خو را بهبود می بخشد و باعث بهره مند شدن از احساس بهتر بودن می شود.
هربرت دو مدیس، استاد باتجربه تربیت بدنی، كشیدگی عضلانی را در برخی موارد بعد از این كه نیمی را به تمرین درآورده بود و نیمی دیگر را داروهای آرامبخش داده بوده، مورد آزمایش قرار داد. او دریافت تمرین ناچیزی مانند ۱۵ دقیقه پیاده روی بیش از آرام كننده سبب تمدد اعصاب می شود. دكتر ویلیام پی مورگان استاد روان شناسی دریافت تمرین خواب را كاهش می دهد.
تام كورتن استاد تربیت بدنی، پرسشنامه هایی را برای ۲۵۰۰ ورزشكاری كه گفته بودند از هنگام آغاز تمرین انرژی بیشتر و فشار عصبی كمتر داشته اند، فرستاد. دانشمندان دقیقا قادر به توضیح این مساله نیستند كه چرا یا چگونه تمرین كار بالا را انجام می دهد. برخی محققان فكر می كنند علت این حالت سطوح افزایش یافته نورآدرنالین در مغز است.
نورآدرنالین هورمونی است كه برای انتقال پیامهای مغز در امتداد اعصاب معین در بدن ضروری است.
افرادی كه شاد به نظر می رسند، سطوح بالایی از نورآدرنالین در دستگاه گردش خون دارند، در حالی كه افراد افسرده سطوح پایینی از این ماده را دارند. این اختلاف هیچ جا همچون وجود یك بیماری روانی كه در آن حالت بیمار بین شادی و افسردگی در نوسان است، به روشنی نمایش داده نشده است. در طول حالت شادی سطح نورآدرنالین بیمار بالا می رود و در حالت افسردگی این سطوح بسرعت پایین می آید.
دانشمندان نمی دانند آیا نورآدررنالین علت تغییر خلق است یا نتیجه آن. دكتر رابرت اس براون و دكتر فردگووین مشغول تلاش برای تشخیص این موضوع هستند كه آیا سطح نورآدرنالین با ورزش افزایش می یابد. اگر این سطوح بالا رود، تئوری نورآدرنالین ممكن است توضیح دهد كه چرا شما پس از تمرین از احساس خوبی بهره مند می شوید.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار