سال ۲۰۰۶، سال دنیای دیجیتال

درسال ۲۰۰۵ استفاده از تلفن همراه به شدت افزایش یافت ،مردم فقط از این وسیله برای صحبت كردن یا ارسال پیام‌های متنی استفاده نمی‌كنند بلكه بوسیله آن اخبار و اطلاعاتی را كه در پیرامون آنها اتفاق افتاده است ،برای دیگران می‌فرستند و با دیگران به اشتراك می گذارند.
ما به سمت سالی پیش می‌رویم كه درآن مردم توسط فیلم ها،موسیقی و اخبار،اشباع می‌شوند.
سال ۲۰۰۵ به ما ثابت كرد كه لوازم تكنولوژیكی ما را به سوی مسیراصلی رسانه‌ها می‌كشانند و ابزاری قدرتمند برای بیانیه‌های سیاسی و گزارشات هستند.
حادثه تسونامی نیروی بالقوه این وسائل را بیشتر آشكار كرد،در یك تحقیقات، بسیاری از خاطرات این حادثه به صورت گرافیكی جمع آوری شد و بار دیگر به نمایش درآمد و بدین ترتیب این امكان به وجود آمد كه حادثه تسونامی را از طریق اطلاعات شخصی جمع آوری شده افراد،بازگوكنند و نمایش دهند.
در بمب گذاری هفتم جولای لندن و طوفان كاترینا در آمریكا،نیز شهروندان نقش بسیار زیادی را در تولید اخبار ،نسبت به گذشته داشتند.
تركیب اطلاعات شاهدان عینی این وقایع ،عواقب بعدی حوادث فوق را قبل از اینكه دوربین های مطبوعاتی بتوانند آنها را گزارش دهند،نشان می داد.
اخیرا شبكه بی بی سی ۶هزارو۵۰۰ ایمیل از تصاویرگرفته شده توسط تلفن همراه و كلیپ های ویدئوئی را دریافت كرده است كه نشان می دهد آتش در مخزن نفتی بونس فیلد،هزاران بار بیشتر از تعداد آتش سوزی های ناشی از بمب گذاری در لندن است.
با وجود این همه گزارش از شهروندان،رابطه بین تولید كنندگان خبر و مصرف كنندگان نیز طبعا تغییر می كند وژورنالیست های شهری خواهان حقوقی برای انتشار اطلاعات خود هستند.
بنابراین به نظر می رسد صنعت رسانه ای باید به فكر این مسئله باشد كه چطور مردم را قانع كند كه به منبع موثقی از اطلاعات و اخبار دسترسی دارد و این اطلاعات متعلق به چه كسی است و چه كسی حق انتشار این مطالب رادارد .اما شكی در این مسئله نیست كه، این ابزارات رسانه ای با وجود شبكه پر سرعت،می توانند سهم بسیار مهمی را در زندگی سیاسی و ارتباطاتی داشته باشد .
این وسائل در مبارزات انتخاباتی هم مورد استفاده قرارگرفتند .استیو گارفیلد،یك بلاگر آمریكائی، نشان داد كه چطور این وسائل توسط سیاست مداران مورد استفاده و تحت كنترل آنها قرار می گیرد .در یك رای گیری برای یك شورا،وی به رای دهندگان ،ارتباطات مثبت و منفی سیاستمداران را نشان داد و بعد به این نتیجه رسید كه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ بسیاری از سیاستمداران آمریكائی از چشم مردم خواهند افتاد .
این نوع ابزار،وبلاگ ها،بلاگ های ویدئوئی ... در دسترس عموم قراردارند و اطلاعات هر كدام از این ها به راحتی در دید عمومی قرار می گیرد .
همانطوركه با سال ۲۰۰۵ خداحافظی می كنیم ۶۵.۹درصد یا ۱۶.۵ میلیون خانواده انگلیسی درحال تماشای تلویزیون های دیجیتالی خود هستندو ۹۹درصد به لوازم ارتباط جمعی و ۵۷.۴درصد به اینترنت دسترسی دارند.
در سال جاری شاهد همگرائی بیشتر رسانه های رایج مانند تلویزیون و لوازم الكترونیكی با باندهای وسیع، هستیم.
اما نقش این نوع وسائل در حمایت ازتغییرات ناشی ازحضور و تاثیر قطعات الكترونیكی باید مشخص شود.
دولت انگلستان بسیار نگران رابطه دولت،رسانه ها و عموم مردم است.
سئوال اینجاست كه با حضور شدید این ابزار چه اتفاقی برای اتحاد وپیوستگی اجتماعی خواهد افتاد و دولت چگونه می تواند رسانه ها را رهبری كند.
بعضی معتقد اند اتحاد الزام آور بین دولت،رسانه ها و عموم مردم ،توسط عدم همگرائی رسانه ائی از بین خواهد رفت.
با توسعه انواع وسائل رسانه ای ، فرصت انتخاب بیشتری برای مردم در اینكه چه چیزی را ببینند،اخبار چه معنائی دارد و چه كسی آن ها را منتشر كرده است، فراهم می شود.
تغییر رویه ارائه اخبار ،منابع خبری را افزایش می دهد و به هركسی اجازه می دهد به جهان خبر بپیوندد و در این حیطه گفتگو كنند.
خیلی ها مایلند كه در زمینه تولید خبرفعالیت كنند ولحظاتی را شكار كنند كه یادداشت ماندگار آنها را در تاریخ به همراه دارد.
دن گیلمورز، كه در گذشته یك رزونامه نگار بوده است،دراین رابطه می گوید،ما به اكوسیستم ژورنالیسم و رسانه ها با اخبار پیشرفته نیازمندیم.به موسساتی بزرگ نیز جهت این كار احتیاج داریم ،همچنین اطلاعات و ایده ها بخش حیاتی این سیستم هستند.
وی ادامه داد ، دوازده ماه آینده،سال بسیار هیجان انگیزی را خواهیم داشت.

نویسنده : معصومه سینائی نژاد

منبع : تراشه