یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
دینداری و سوگواری
در زمانه ما به پرسش کشیدن و تامل درباب اشکال دین ورزی موجود در ایران کارساده ای نیست. چرا که میتوان این تامل را به انواع اغراض مختلف تعبیر کرد و متامل را به صدها اتهام کفر و نفاق متهم کرد. اشعری گری که درپایان نوشتار پیشین از آن یاد کردیم چیزی جز این نبود که هرگونه تامل و تعقل درباب دین و اشکال پذیرفته شده دین ورزی مردم را مانع می شود. اشعری گری نوعی پذیرفتن جهان تفاسیر دینی موجد است.
آنگونه که پدیدارشناسان به ما آموختند دین اجتماعی چیزی جز جهان تفاسیر مذهبی نیست. تفسیری که برسر تفاسیر پیشین نشسته است و هریک پیش از خود را تائید کرده است. از نگاه هرمنوتیک احیاء معنا هم بخواهیم پیش برویم باید برای رسیدن به ایمان اولیه (آنگونه که در آغاز اسلام طرح شده است) مجاهدتی عظیم را آغاز کنیم. مجاهدتی عظیم به این معنا که نباید چونان اصحاب کهف از متفاوت شدن ایمان اولیه زمان مسیح دوباره به خواب فرو رویم بلکه مؤمن ماندن، چیزی جز طرح مکرر پرسش درباب دینورزی زمان پیامبر نیست.
اکنون میپرسیم در عهد مومنان زمان رسول، چه چیزی شکل دین ورزی آنان را تعیین میکرد؟ آیا اساسا دین ورزی آنان نیز با مشارکت در مناسک جمعی دینداری مبتنی بر سوگ جمعی استوار بود؟ وآیا شکل دین ورزی موجود در جامعه ما برخاسته از جوهره دینی است یا خود شکلی اجتماعی است که به دینداری ایرانی جهت بخشیده است؟
امروزه دین ورزی در ایران با مشارکت در مناسک سوگ جمعی مترادف شده است. کافی است تحقیقات انبوهی که به صورت پیمایشی دین ورزی مردم را میسنجند نگاهی بیفکنیم. غالب پرسشها ضرورتا سنجش مشارکت در سوگواری جمعی را در دستور کار خود قرار دادهاند. سوگواری نیز در جامعه ما ازطریق به یادآوردن تغذیه می شود.
آری ایمان با یادآوری گره خوردهاست. خداوند دائما در کتابهای مقدس ما را فرا میخواند که به یاد آوریم. اما یادآوری می تواند به موضوعات متفاوتی معطوف باشد. یاد آوری خاطرات دینی دهشتناک ( رخدادها سوگ آلودی که در جهان تشیع از آن نام بردهمیشود) که دائما در ذهنیت دینداران ما بازتولید میشوند صرفا نمونهای از یادآوری برای مومنانه زیستن است. یادآوری مصائب بزرگان دینی به هیچ وجه نمیتواند صورت غالب دین ورزی باشد، اگرچه بدین ترتیب درآمده باشد. نمیتوان تردید کرد که این یادآوری مناسکی به جای آن یادآوری بزرگ نشسته است. چیست آن یاد آوری که در زمان اسلام اولیه برآن تاکید می شد. چیست آن یاد آوری که غایت نزول دین در آن مندرج است؟
بی تردید بازخوانی اشکال دین ورزی یکی از بزرگترین وظایف علمای حوزوی و روشنفکران دینی است. باید دید که دلیل گرایش مردم به جریانهای به اصطلاح معنویتگرا(عرفان سرخ پوستی، هندی، انرژی درمانی،و...) چیست؟ یکی از مهمترین خصیصه این جریانهای معنویت گرا این است که توانستهاند معنویت را با آرامش روان، آسایش خاطر و نشاط در زندگی و امید به فلاح پیوند زنند. همه این جریانها خداوند را نه در نقش ناظر گریهها و انابههای ما و نه در نقش عذاب فرستنده بلکه در قامت نیروئی مثبت و محرک زندگی ترسیم میکنند. دیندارن عصر مدرن به نشاط بیشتری نیاز دارند، اگر چنین نشاطی در دین سنتی نیابند، بی تردید به دنبال بدیلهائی می روند که محصول دنیای جدیدند.
عباس کاظمی
http://kazemia.persianblog.ir
منبع : مطالب ارسال شده
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
حسین امیرعبداللهیان حجاب دولت امیرعبداللهیان مجلس شورای اسلامی سازمان همکاری اسلامی انتخابات جنگ شورای نگهبان دولت سیزدهم مجلس انتخابات مجلس دوازدهم
هواشناسی شهرداری تهران زاهدان سیل فضای مجازی یسنا باران سازمان هواشناسی سامانه بارشی آتش سوزی هلال احمر آموزش و پرورش
قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو خودرو دلار مسکن تورم قیمت طلا بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ارز ایران خودرو
تلویزیون صدا و سیما مسعود اسکویی پایتخت موسیقی مهران غفوریان دفاع مقدس صداوسیما سریال سینمای ایران کتاب
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه اوکراین انگلیس ایالات متحده آمریکا یمن
فوتبال مهدی طارمی پرسپولیس استقلال سپاهان رئال مادرید لیگ برتر بارسلونا جواد نکونام باشگاه استقلال علی خطیر بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام گوگل اپل ناسا عکاسی تبلیغات کولر مایکروسافت
دیابت چای کودک توت فرنگی چاقی قهوه