سرطان به مثابه یک ضربه قابل جذب

سرطان برای خانواده ای که میزبان آن می شود یک ضربه به حساب می آید. تغییرات ناشی از این ضربه و نحوه برخورد با آن تا اندازه زیادی بستگی به پیشینه عملی و کارنامه اخلاقی خانواده دارد.
خانواده هایی که عادت به افشای احساسات و در میان گذاشتن مشکلات روانی خود با یکدیگر دارند، معمولا قادرند به آسانی درباره بیماری و تغییرات ناشی از آن با هم صحبت کنند. اما خانواده هایی که در آنها هر فرد به تنهایی بار مشکلاتش را به دوش می کشد و به تنهایی نیز آنها را حل می کند و یا خانواده هایی که در آنها یک نفر به تنهایی نقش اصلی تصمیم گیری و رهبری را بر عهده دارد، در مواجهه با سرطان دچار مشکلات زیادی خواهند شد.
مشکلات درون خانواده دشواری های زیادی را به همراه دارد، چرا که می توانند محیط خانه را برای زندگی غیر ممکن کنند. برخی از اعضای خانواده به اشتباه، از دانستن حقیقت درباره بیماری و بحث پیرامون آن منع می شوند. در این گونه خانواده ها اعضای خانواده، دچار احساس تنهایی یا حس عدم توانایی صحبت کردن درباره بیماری می شوند. این موضوع می تواند در روند بهبود بیماری یا تحمل آن اختلال های شدیدی ایجاد کند.
● راه حل :
در این موقعیت ها می توان از راه مشورت با یک فرد متخصص یا شرکت در گروه های متشکل از بیماران سرطانی، حمایت، پشتیبانی و تقویت مورد نیاز را کسب کرد. همچنین این فعالیت ها به عنوان راه گریزی برای تخلیه هیجانات، اضطراب ها و گاها استرس هایی هستند که اگر در محیط خانواده بروز کنند می توانند اثرات نامطلوبی در زندگی فرد بیمار و اطرافیانش بگذارند.
● نقش های جدید تعریف می شوند
تطابق اعضای خانواده با تغییر نقش ها ممکن است دشوار باشد اما این اصلاحات ضروری هستند.
▪ شوهری با نقش هایی جدید:
برای یک شوهر سخت است که هنگام برگشتن از محل کار به منزل، شام را تهیه کند، به تکالیف بچه ها رسیدگی کند، رختخواب ها را مرتب کند، لباس ها را بشوید و علاوه بر انجام تمامی این کارهای سختِ بعد از کار و فعالیت روزانه، خود را برای همدردی و حمایت روانی - عاطفی از فرزندان و همسر بیمارش آغاز کند.
▪ همسری با نقش هایی جدید:
یک زن نیز علاوه بر نقش هایی که به عنوان همسر، مادر و پرستار بر عهده دارد ممکن است لازم شود برای نخستین بار، شغلی هم در خارج از منزل تدارک ببیند. همسری که قرار است به عنوان کدبانوی منزل، بخش زیادی از کارهای و فعالیت های یک خانواده را انجام دهد، در عمل تبدیل به نان آور خانواده نیز شده است. در این هنگام رتق و فتق امور خانه می تواند دشوار شده و دست و پا گیر به نظر آید.
این جابجایی و باز تعریف نقش ها می تواند سبب تغییراتی در رفتار افراد خانواده نسبت به هم شود. الگوهای معمول دگرگون می شوند. در الگوی جدید باید به حمایت روحی - روانی بچه ها توجه ویژه ای شود. نوجوانان و جوانان می توانند برخی از مسئولیتهای نگهداری منزل و کارهایی را که تا دیروز پدر یا مادر انجام می دادند، به عهده بگیرند.
بدون تردید شانه خالی کردن از پذیرفتن مسئولیت زیان های جبران ناپذیری در آینده به دنبال خواهد داشت. ارتباطهای طبیعی خانواده را به خطر می اندازد، زمان لازم برای استراحت و تجدید قوا را از بین می برد و اعضای خانواده از فرصت بیان اضطراب ها و ناراحتی هایشان محروم شده و مسیر درمان و بهبودی شان سخت تر می شود.

Taking Time
Canadian Cancer Society
Translated By:
Koushiar Karimi Tari M.D
Jale Shariati M.D
Copyright ۱۹۹۳

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی سرطان