شناخت و درمان غیبت

غیبت یعنی پشت سر دیگری در غیابش سخن گفتن و ذکر مواردی که در حضورش گفته نمی شود. این عمل غیراخلاقی عواملی دارد که بررسی می شود.
اولین ریشه غیبت حسادت است. حسادت‎ورزی نخستین ریشه تولید غیبت است.
اگر شما تحمل دیدن زیبایی و موفقیت کسی را نداشته باشید- سعی خواهید کرد برای مشوّه کردن چهره آنان در بین اطرافیان و جامعه به غیبت وارد شوید. به معنی دیگر اگر شما خودتان قادر به رفتن نباشید- از رفتن دیگری هم جلوگیری می‎کنید.
عمیق‎ترین ریشه غیبت حسادت‎ورزی است. پس اگر حسود باشی جستجو خواهی کرد تا مطلبی و موردی بیابی و سپس بازگو کنی و عمق هدف- تخریب دیگری است و وقتی دیگری تخریب شد- آنان مورد تحسین قرار نمی‎گیرند و شما تحسین می‎شوید.
شما به‎به و چه‎چه می‎شنوید. با تقلب می‎خواهی تحسین جعلی به دست آوری. با ترفند و حُقه می‎خواهی تحسین دیگران را برانگیزی. حسادت عامل اصلی دست زدن به اعمال خطرناک است.
دومین عامل عجز و ضعف است. ناجوانمردان و بزدلان و عاجزانی که قادر نیستند توانا باشند؛ وارد غیبت کردن کسانی می‎شوند که توانمندند. آری هیچ جنگاوری و هیچ زبرمردی لب به غیبت نمی‎زند. غیبت یکی از خصوصیات عاجزان است. کسی که توانمند است نیازی به غیبت ندارد.
سومین عامل داشتن احساس برتری‎طلبی و جاه‎طلبی می‎باشد. اینان برای رسیدن به اهدافشان متوسل به غیبت می‎شوند تا به خاستگاه خود برسند. معلوم است برای "شدن" غیبت یکی از معمول‎ترین راهکارها می‎باشد و فراموش نکنیم انسان برای شدن، دست به چه کارهایی که نزده است!
چهارمین عامل توهم است. آنانی که می‎پندارند متدین‎تر و متخصص‎تر هستند. اینان برای خودشان دلایل جعلی و موهومی درست کرده و لب به غیبت می‎گشایند و به نزاع با آن شبه می‎پردازند.
اینان وانمود به اظهار ترحم می‎کنند و غیبت اینان برای خیرخواهی دیگران است! غیبت آنان حالت نصیحت دارد! حالت دلسوزی دارد!
بنده خدا که این کاره نیست و بهتر است از این کار دست بکشد!
برای حفظ کردن و تداوم بخشیدن به جایگاه خود و به بهانه مهرورزی غیبت می‎کند.
پشت این نقاب نصیحت - پشت این تواضع - پشت این دینداری، در عمق این تخصص و خیرخواهی و ترحم، اهریمنی وجود دارد به نام «نفس». این نفس تمام عوامل پیشین را حامل است.
فرق کسانی که غیبت می‎کنند و کسانی که غیبت را می‎شنوند و تحمل می‎کنند در ظاهر است. در باطن هر دو عین هم هستند، هر دو تروریست شخصیت هستند.
درمان و علاج "غیبت" خودشناسی است. اگر شما کیستی خودتان را زیر سوال ببرید، دیگر فرصتی برای غیبت و جلوه‎سازی و میلیون‎ها رنگ دیگر به زندگی اصیل و خلاق خود زدن باقی نمی‎ماند.

منبع : تبیان