سرقت مسلحانه - HEIST

سال تولید : ۲۰۰۱
کشور تولیدکننده : کانادا و آمریکا
محصول : اندرو استیونز، الی ساماها و آرت لینسن
کارگردان : دیوید ممت
فیلمنامه‌نویس : دیوید ممت
فیلمبردار : رابرت الزویت
آهنگساز(موسیقی متن) : تیودور شاپیرو
هنرپیشگان : جین هاکمن، دَنی دِ ویتو، دلروی دیندو، سام راکول، ربکا پیجن، ریکی جی و پاتی لوپون
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه


̎جو مور̎ (هاکمن) دزد ماهر و ورزیده‌ای است که پس از ضبط تصاویر یکی از سرقت‌هایش توسط دوربین‌های حراستی، حرفه‌اش به خطر افتاده است. ̎جو̎ و هم‌کارانش، ̎بابی̎ (دیندو) و ̎پینکی̎ (جی) که مفلس و بی‌پول‌اند، حالا مورد اخاذی نیز قرار می‌گیرند و ̎برگمن̎ (د ویتو) ما‌خر قدیمی‌شان، آنان را تهدید می‌کند که اگر شمش‌های طلای سوئیسی بارِ یک هواپیما را ندزدند، آنها را لو می‌دهد. در حالی‌که نقشهٔ پیچیدهٔ این سرقت را می‌ریزند، ̎جو̎ و دارودسته‌اش به رابطهٔ بین ̎فران̎ (پیجین)، همسر جوان ̎جو̎ با ̎جیمی سیلک̎ (راکول)، برادرزادهٔ ̎برگمن̎ مشکوک می‌شوند (̎برگمن̎ برادرزاده‌اش را بالا سر آنان گذاشته که از طرف عمویش، هوای آنان را داشته باشد تا دست از پا خطا نکنند). در حالی‌که ̎جو̎ و گروهش به روز موعود و انجام بزرگ‌ترین سرقت زندگی‌شان نزدیک می‌شوند، خیانت و از پشت خنجر زدن نیز آغاز می‌شود...
● در حالی‌که زندانی اسپانیائی (۱۹۹۸) و خیابان‌های استیت و مین (۲۰۰) سرانجام ممت را پس از مدت‌ها ذوق‌آزمائی در سینما، در حال گشودن پنجره‌ها و راه دادن هوای تازه به فضای دم‌گرفتهٔ فیلم‌هایشان نشان می‌دادند و اقتباس کوچک او در سال ۲۰۰۰ از فاجعهٔ ساموئل بکت (برای یک جُنگ تلویزیونی اقتباس از آثار نویسنده) استفادهٔ مفرحی از هارولد پینتر و جان گیلگود (در کنار پیجین، همسر ممت) می‌کرد، سرقت مسلحانه از راه رسید که در آن نویسنده/ کارگردان، دامنهٔ توقع‌های خود را در حد ارائهٔ یک فیلم ژانری ساده و جمع و جور ـ و البته پُر از گفت‌وگوهای مُهردار خویش ـ پائین آورده بود. سرقت مسلحانه به محور شخصیت‌هائی که مرتب در کلک زدن روی دست هم بلند می‌شوند، دلخوش است ولی طراوت و جاذبه یا شخصیت‌های زندانی اسپانیائی را ندارد. توالی مکانیکی کلک‌ها و زرنگ‌بازی‌ها، در نهایت به نفع جلب علاقه یا حوصلهٔ تماشاگر عمل نمی‌کند و فیلم با پرهیز از تنش یا مخاطرهٔ واقعی یک نوآر، بازی وقت پُر کن و نه‌چندان حساسی بین چند شخصیت متقلب و البته مورد علاقهٔ ممت باقی می‌ماند که در بین آنها هاکمن در یکی از سال‌های پُر کاری متأخرش، دست بالا را می‌گیرد.