فارنهایت ۱۱/۹

نویسنده و کارگردان: مایکل‌مور. با شرکت: جرج دبلیو بوش، مایکل مور، دونالد رامسفلد، کالین پاول، بریتنی اسپیرز. مدت ۱۱۰ دقیقه.
این فیلم که حمله‌ای است شدید به تشکیلات جرج بوش، در واقع از طرف خود کمپانی سونی که از طریق شعبه‌اش میراماکس و با بودجه‌ای ۶ میلیون دلاری ساخته شده، طرد و انکار شده است. ظاهراً مایکل آیرونز، مدیر کمپانی از این می‌ترسیده که مبادا قضایای تخفیف مالیاتی تخصیص داده شده به هتل‌ها و پارک تفریحی دیزنی در فلوریدا، به خطر بیفتد.
برای نخستین بار در تاریخ سینمای آمریکا، فارنهایت ۱۱/۹ اولین مستندی بود که در رأس جدول هفتگی پرفروش‌ترین فیلم‌های آن ولایت قرار گرفت. ضمن آن‌که نخل طلای جشنوارهٔ کن را نیز تصاحب کرد و هنوز هم هر کجا به نمایش در می‌آید؛ گرد و خاک به پا می‌کند. فقط در چنین ولایتی است که می‌توان فیلمی ساخت تا به قد و بالای یکی از آن قدرتمندان مرد روی زمین بخندد و هیچ بلائی هم سر سازنده‌اش نیاید.
فارنهایت ۱۱/۹ با اعلام نتایج انتخابات سال ۲۰۰۰ ایالت فلوریدا که به پیروزی مشکوک جرج بوش منجر شد، آغاز می‌شود. مور وقتی را تلف نمی‌کند تا به ما بگوید که کاترین هریس، مأمور نظارت بر انتخابات در ایالت فلوریدا، ضمناً یکی از مشاوران انتخاباتی جرج بوش بوده؛ یا مردی که راه را برای دخالت‌های هریس در انتخابات باز کرد، جب بوش، برادر پرزیدنت بوده است. فارنهایت مملو از پرده‌دری‌های شگفت‌انگیز و موعظه‌های خودپسندانهٔ جرج بوش است. فیلم ضمناً با مهارت با احساسات بیننده بازی می‌کند و اسناد و شواهد جدید را با اسناد آرشیوی در هم می‌آمیزد و به کمک ترانه‌های معروف (از گروه REM گرفته تا جترد تال و بینگ کرازبی) گرداننده‌های کاخ سفید را به سُخره می‌گیرد. فیلم مسئلهٔ منافع اقتصادی این تشکیلات را پیش می‌کشد و به رفاقت و دوستی بوش با خاندان بن‌لادن یا شکست نظامی‌اش در عراق اشاره می‌کند. نکاتی که مور مطرح می‌کند، دلایل کافی در اختیار سینماروها می‌گذارد تا آن‌را ببینند و حالا موافق یا مخالف، درباره‌اش تأمل کرده و مورد بحث‌شان قرار دهند.

منبع : مجله دنیای تصویر