اولین بستنی فروشی تهران

اولین خیابان مرغوب و درختی تهران، خیابان باب همایون بود که امروز آنرا به نام خیابان ارک میشناسیم.(باور کردنی نیست!) در دوطرف این خیابان چنارهای بلند یک قد و اندازه ای به چشم میخورد که از دوران صفویه به جا مانده بود و با گستردن سایه خنک و دلگشای خود محیطی زیبا و تفرج گاهی مناسب به وجود آورده بودند. در ابتدای این خیابان کافه ای بود به نام "لقانطه "Loghanteh" که صاحب آن غلامحسین خان لقانطه نام داشت، مکانی بود آبرومند و به قول امروزی ها "شعبه ای" هم در میدان بهارستان داشت.
●در باب ظاهر کافه
در جلوی این کافه، حوض کاشی زیبایی در وسط پیادو رو ساخته بودند که با لوله کشی از نهر خیابان و توسط فواره ای آب میگرفت. علاوه بر این دور حوض را گلدان و قلیانهای بلوری چیده و در حاشیه نهر هم چمن کاری و گل کاری کرده بودند که موجب صفا و زیبایی بسیار بیشتر آن میشد. داخل کافه یا قهوه خانه هم چنین حوضی وجود داشت، سقف و دیوارها با تابلوها، عکسها و چلچراغ های زیبا و متعدد زینت شده بود و تابستانها با چیدن میز و صندلی در پیاده رو و زمستانها در داخل کافه از مشتریان پذیرایی میشد.
●و باطن آن!
در طول سال، بیشترین کالای عرضه شده در لقانطه چای و قلیان بود و با وجود اینکه در سایر قهوه خانه ها فروش قهوه از بین رفته بود، در اینجا قهوه هم موجود بود. تابستانها بازار انواع شربت مانند سکنجبین، به لیمو، آلبالو و ریواس، گرم بود و همچنین بستنی و فالوده لقانطه هم طرف داران فراوان داشت.
ساعات کار این کافه هم مانند انواع مشابه خود بود یعنی از پیش از طلوع آفتاب باز و بعد از همه مغازه های دیگر تعطیل میشد. ساعات اوج آن از دو سه ساعت به غروب مانده تا یکی دو ساعت از نیمه شب گذشته بود که اعیان و اشراف با اسب، کالسکه درشکه و حتا اتوموبیلهای شخصی- که کمکم راه خود را میان اموال بزرگان باز کرده بودند- به آنجا می رفتند و به تفریح و استراحت میپرداختند. لقانطه کافه ای بود تقریبا گران قیمت که دوبرابر کافه های دیگر پول میگرفت و مشتریان آن همه از اعیان و اشراف بودند.

منبع : روزنامه تفاهم