چهارشنبه, ۱۷ بهمن, ۱۴۰۳ / 5 February, 2025
مجله ویستا
عواقب پرخاشگری در خانه
بچه‌ها از طریق تلویزیون و سینما شاهد خشونت هستند، برای بعضی از بچه‌ها خصومت و دشمنی حتی ممکن است اساس زندگی روزمره را در برگیرد، مثلاً دعوای بین خواهرها و برادرها. دعوا با همشاگردی‌ها در مدرسه، یا غریبه‌ها در خیابان پشت فرمان یا همسایگان و دعوای میان پدر و مادر و... زندگی در محیطی خصومت‌آمیز بچه‌ها را آسیب‌پذیر می‌کند. بعضی از آنان به این ترتیب واکنش نشان می‌دهند که سرسخت می‌شوند و با حالتی مبارزه‌جویانه همیشه آمادگی دارند پس از هر ناملایمی حمله‌ور شوند یا به دنبال دردسر بگردند.
بچه‌ها دیگر از جنگ و دعوا به قدری می‌ترسند که سعی می‌کنند از هر نوع ناسازگاری بپرهیزند. حتی از یک رویارویی معمولی. این نقش‌ها هر روز در حیاط مدارس ابتدایی بازی می‌شود. الگوی پرخاشگری در خانواده به بچه‌ها می‌آموزد که دعوا و مرافعه به عنوان راه‌حل بعضی از مسائلی ضروری است. بچه‌ها ممکن است با این توقع بزرگ شوند که زندگی میدان نبردی است که در آن بدون جنگ و دعوا با آنان برخورد منصفانه نخواهد شد و باید برای بقا بجنگند. این چیزی نیست که ما برای فرزندانمان می‌خواهیم. ما به عنوان پدر یا مادر باید بدانیم چگونه این اختلافات را حل و فصل کنیم و از عهده بحران‌های خانوادگی برآییم و بچه‌ها باید یاد بگیرند چگونه با ناسازگاری‌ها و حتی با دشمنی‌های ویرانگر و درگیری‌ها یا مکالمات سازنده و راه‌حل‌ها مواجه شوند. معمولاص مسائل جزیی روزمره است که ما را عصبانی می‌کند ما درمانده می‌شویم و از کوره در می‌رویم، اما نه بابت رویدادی مهم، بلکه برسر مساله‌یی بسیار بسیار جزیی متانت خود را از دست می‌دهیم و بی‌جهت عصبانی می‌شویم و بیشتر اوقات این اتفاق آخر روز رخ میدهد که افراد خانواده خسته و گرسنه به خانه برمی‌گردند.
چقدر خوب است که وقتی احساس درماندگی می‌کنیم حتی اگر مساله به خودمان مربوط است، خود دار باشیم، چگونه بچه‌ها با مشاهده طرز برخورد ما یاد می‌گیرند چطور احساسات ناشی از بی‌حوصلگی، خصومت‌آمیز می‌شوند و کار را به دعوا و مرافعه می‌کشانند. ما به عنوان پدر و مادر باید به فرزندانمان کمک کنیم تا یاد بگیرند احساسات خود را در قالب کلمات و عمل ابراز کنند نه خشم و خشونت و در عین حال رعایت حد و حدود و قوانین رفتاری را از آنان بخواهیم و برای به دست آوردن توازنی استوار مبارزه کرده، برای ما پدر و مادرها بیشتر احساسات مانند ابرهای بهاری می‌آید و می‌رود این خیلی آسان است که درباره اتفاقی که برایمان افتاده و ما نمی‌توانیم برآن مسلط شویم فکر کنیم، وقتی ما به واکنش خود پی ببریم، می‌توانیم بفهمیم که چگونه به خودمان کمک کنیم زیرا هر دعوایی، دعواهای دیگر به دنبال دارد. بنابراین اگر ما بتوانیم به اشتباهات خود پی ببریم و آنها را ارزیابی کنیم و از رفتارمان معذرت بخواهیم، بچه‌های ما درس مهمی را یاد خواهند گرفت؛ اینکه پدر و مادر هم دایم در حال یادگیری راه‌های بهتری برای مواجه شدن با احساسات خود هستند. مهم است که به بچه‌ها ثابت کنیم: عصبانیت به این معنا نیست که دشمنی در برابر خود داریم و باید با او مقابله کنیم، بلکه این فقط نیرویی است که ابتکار و خلاقیت را از انسان می‌گیرد. برای سلامت و آسایش خانواده خیلی مهم است که بچه‌ها بدانند که با این انرژی چه کنند و چگونه آن را هدایت کنند. از این گذشته، رفتار روزمره ماست که الگوهای خانوادگی را می‌سازد و بچه‌ها آن را می‌گیرند و به نسل بعد منتقل می‌کنند.
مریم صالح‌پور از رشت
منبع : روزنامه اعتماد
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست