اپیدمی نگران کننده واگذاری باشگاه ها

آن قدر خبرهای ضد و نقیض درباره فروش یا عدم واگذاری امتیاز باشگاه فوتبال استقلال اهواز پخش شده كه هنوز معلوم نیست این امر صورت می پذیرد یا خیر و آیا تیمی تحت نام استقلال نوین در تهران میراث دار باشگاه اهوازی خواهد شد یا خیر اما چه بشود و چه نشود، تردیدی نیست كه موج انتقال مالكیت برخی باشگاه ها به سایر افراد و سازمان ها (و حتی شهرها) بدجوری به جان فوتبال ما افتاده و حواس ها را پرت كرده است.
ابتدا متذكر شویم كه این حق مسلم هر سرمایه دار و هر تیم داری است كه اگر ادامه خرج كردن در این راه را صلاح ندید، ترتیب انتقال باشگاهش به متقاضیان را بدهد و با سایرین است كه آن باشگاه را خریداری كنند یا خیر، اما اینك مساله فوق به شكلی درآمده كه بیم آن می رود تقویت فوتبال ما را به كلی دچار نقض و ابهام كند. هر چه باشد باشگاه هایی كه با این نام و اوصاف وارد عرصه شده اند و مقابل چشم مردم ایستاده اند با همین وضعیت نیز مورد قبول و شناسایی قرار گرفته اند و اگر قرار باشد براساس شرایط و الزام های مختلف تغییر اسم و مكان بدهد و این قضیه شامل چند باشگاه بشود و یك موج را به وجود بیاورد، كار پسندیده ای نخواهد بود.
● واقعه ای مشابه
بعد از پاس تهران كه رسماً و به طور قطعی و نهایی به همدان انتقال یافت، در ماه های اخیر حرف ها و احتمالاتی در خصوص تحقق واقعه ای مشابه برای تیم های ملوان انزلی، پگاه گیلان و پیكان تهران نیز شنیده شده و با این كه برخی سران این باشگاه ها مایل به تایید این اخبار نیستند، مشخص است كه در این زمینه رایزنی هایی داشته اند و اگر هم پشیمان شده باشند، اصل قضیه نقض نمی شود و شكل گیری این امر به عنوان یك دستورالعمل تازه و جدی در برنامه كاری برخی باشگاه های ما قرار گرفته كه البته امر هشدار دهنده ای است.
دخل و خرج نكردن برخی باشگاه ها یك رخداد طبیعی است و این هم قابل فهم است كه سران یك باشگاه پس از تحقق این امر به این نتیجه برسند كه واگذاری باشگاه «خرج ساز و بی سود» شان به متقاضیان به نفع آن ها خواهد بود، ملوان و حتی برق شیراز كه به نهادهای دولتی وابسته بوده اند، در سال های اخیر و در مقاطعی با مشكل جدی مالی برخورد كرده اند و بحث ملوان كه خطیرتر بود، تا یك قدمی تغییر مالكیت و به واقع تا چند قدمی انحلال باشگاه هم پیش رفت. بحث باشگاهی خصوصی مثل استقلال اهواز كه بر سرمایه شخصی متكی بوده، فرق می كرده زیرا همیشه احتمال دلسرد شدن فرد سرمایه گذار وجود داشته است.
این مساله در مورد علی شفیعی زاده در مقام مدیر عامل باشگاه بیشتر صدق می كرده زیرا او در یكی دو سال اخیر در عین این كه از بی پولی و عدم توجه فرمانداری منطقه گلایه داشته بارها پیشنهاد خریداری و مدیریت باشگاه استقلال تهران را مطرح كرده و معلوم نیست كه اگر او به خاطر برخی مشكلات واگذاری استقلال اهواز را ارجح می شمرد، چگونه حاضر است باشگاهی را كه صد برابر آن خرج و دردسر دارد زیر چتر حمایتی خویش بگیرد.
● عامل تشویق
موضوع پاس تهران و انتقال آن به شهرستان پایه و بنیاد كار و به یك عامل تشویق كننده برای تمامی موارد مشابه و صاحبان باشگاه ها بدل شده است كه پس از گذشت مدتی كوتاه یا بلند به این نتیجه رسیده اند كه اگر از خیر ماجرا بگذرند و تیم شان را تحویل بدهند، به نفع شان خواهد بود. طبق یك ضرب المثل قدیمی ایرانی، جلوی ضرر را هر جا بگیری، منفعت خواهد بود و بنابراین مالكان برخی باشگاه های ما می توانند با پیدا كردن متقاضیان یا خریدارانی در نقطه ای از كشور، اصل ماجرا را حل كرده و عامل دردسرساز و پرهزینه (باشگاه) را از خود دور سازند.
اگر این امر در محدوده یك شهر صورت پذیرد، شاید بتوان تعریف قانونی برای آن پیدا كرد اما از یك شهر و استان به شهر و منطقه ای دیگر چه؟
ظاهراً تقی زاده مدیر تربیت بدنی تهران معتقد است انتقال پاس به همدان و تبدیل شدن آن به تیم شهدای الوند نمی تواند قانونی باشد زیرا راه های قانونی كه یك قسمت مهم آن موافقت اداره تربیت بدنی استان (تهران) با این مساله است، هنوز طی نشده است. بد نیست سازمان تربیت بدنی و فراتر از آن فدراسیون فوتبال فكری در این خصوص بكنند و تعریف روشن و فاقد ابهامی را به دست دهند و مشخص سازند كه اگر هر باشگاهی می تواند در صورت موافقت خریدار و فروشنده تغییر مالكیت دهد، آیا به همان میزان و به همان موازات حق تغییر محل و استان را هم دارد یا نه و اگر این اپیدمی شود، چطور می توان تبعات آن را پذیرفت و اجازه حضور تیم های تغییر نام و تغییر استان دادنش را در لیگی داد كه اسلاف آن باشگاه ها حق حضورش را با نام و اوصافی كاملاً متفاوت كسب كرده اند.
● تا آن زمان
این ها مواردی است كه فدراسیون باید در مورد آن صدور رای و تكلیف را مشخص كند و تا آن زمان وضعیت امثال استقلال اهواز هم مشخص خواهد شد، ولی قدر مسلم این كه مشكلات مالی باشگاه داری و تبعات آن در كشور ما به حد نگران كننده ای رسید و باید فكری كرد و در غیر این صورت دو باشگاه اصلی و پرطرفدار پرسپولیس و استقلال نیز به زودی واگذار خواهند شد زیرا اگر بحث مشكلات مالی پیش آید، هیچ باشگاهی نه كسوت و پیشینه آن ها را در این زمینه دارد و نه در سایر زمینه ها با آنان برابری می كند.

وحید رسولی

منبع : روزنامه جوان