قدرت - Power

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لوریمار
کارگردان : سیدنی لومت
فیلمنامه‌نویس : دیوید هیمل استاین.
فیلمبردار : آندری بارت کوویاک.
آهنگساز(موسیقی متن) : سای کولمن.
هنرپیشگان : ریچارد گیر، جولی کریستی، جین هاکمن، دنزل واشینگتن، ا.ج. مارشال، بیاتریس استریت، فریتس ویوِر، مت سالینجر، مایکل لرند و ج. ت. والش.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه.


«پیت سینت جان» (گیر)، مشاور بانفوذ کاندیداهای سیاسی در امور رسانه‌ها، پس از آنکه «روبرتو سِپدا» - کاندیدای لیبرال ریاست جمهوری یکی از کشورهای آمریکای جنوبی - را راهنمائی می‌کند که چطور از حادثه سوء قصد به جانش، بیشترین بهره را ببرد، به آمریکا باز می‌گردد. در نیویورک، تازه‌ترین مشتری‌اش، «والاس فرمنِ» میلیونر (ویور) است، یکی از مدعیان انتخابات فرمانداری نیو مکزیکو که قرار است «سینت جان» برای معرفی شخصیت ملال‌آور او به مردم راه‌حلی پیدا کند. «سناتور سام هاستینگز» (مارشال)، یکی از قدیمی‌ترین و صمیمی‌ترین مشتری‌هایش، او را به واشینگتن فرا می‌خواند و به او می‌گوید که از انتخابات مجلس سنا در اوهایو خود را کنار می‌کشد. کمی بعد، «آرنولد بیلینگز» (واشینگتن) - یکی از مردان با نفوذ پایتخت که به‌طور پنهانی با صادرکنندگان نفت خاورمیانه در ارتباط است - به او پیشنهاد می‌کند در انتخابات اوهایو به نفع تاجری به نام «جروم کید» (والش)، فعالیت کند. «سینت جان» پس از ترک واشینگتن به همسر سابقش، «الن» (کریستی) - که روزنامه‌نگاری سیاسی است - برمی‌خورد و بعدتر استاد سابقش، «ویلفرد باکلی» (هاکمن) را ملاقات می‌کند که ظاهراً «سینت جان» توصیه‌اش را (برای حمایت از نامزدهائی که به آنان اعتقاد دارد) فراوش کرده است. «سینت جان» با عجله خودش را از سیاتل به نیو مکزیکو می‌رساند تا «فرمن» را در مبارزه انتخاباتی‌اش یاری کند، درحالی که «باکلی» هم برای کمک به رقیب «فرمن» آمده و «سینت جان» را برای انتخاب چنین مشتری نالایقی مسخره می‌کند. «سینت جان» به نیویورک باز می‌گردد و با «کید» ملاقات می‌کند که به وضوح قصد مقابله با سیاست‌های «هاستینگز» را در زمینه انرژی دارد، در حالی که «سینت جان» به دنبال کشف ارتباط‌های نهانی «بیلینگز» است، «الن» به‌دنبال دلیل واقعی کناره‌گیری «هاستینگز» می‌گردد. وقتی کاندیدای جدیدی به‌نام «فیلیپ آرونز» (سالینجر) - یک استاد آرمان‌گرای دانشگاه - وارد رقابت انتخاباتی اوهایو می‌شود، خود «سینت جان» هم نگران می‌شود. «الن» واقعیت‌هائی را درباره زندگی خصوصی «هاستینگز» برای او می‌گوید و هر دو از «خانم هاستینگز» (استریت) می‌شنوند که مدتی با «بیلینگز» شریک بوده و بعد، «بیلینگز» به‌عنوان حق‌السکوت وادارش کرده که شوهرش را مجبور به کناره‌گیری کند؛ خود «بیلینگز» هم به «سینت جان» می‌گوید که قصد ارعاب او را داشته و دیدگاه‌های سیاسی او را به باد انتقاد می‌گیرد. در اوهایو «باکلی» هم به کمک «آرونز» می‌آید. «سینت جان» به مشتری‌اش توصیه می‌کند در مناظره تلویزیونی هرچه به ذهنش می‌آید، بگوید و بعد همراه «الن»، نتیجه را از تلویزیون تماشا می‌کند. «فرمن» در نیو مکزیکو می‌بازد و در اوهایو، «آرونز» در یک غافل‌گیری «کید» را شکست می‌دهد.
* فیلمی برای همه آنانی که از فیلم‌های «افشاگرانه به سبک آمریکائی» لذت می‌برند. لومت در شبیه‌ترین اثرش به شبکه (1976). او آنجا دنیای گردانندگان رسانه پُرقدرت تلویزیون را نشانه رفته بود و اینجا دنیای گردانندگان مبارزات انتخاباتی در آمریکا را که حتی برای خود تماشاگران آمریکائی، پیش از این، چندان شناخته شده نبود. نقطه ضعف فیلم کمبود یک خط داستانی منسجم (شبیه به شبکه) است و نقطه قوت آن بازی اغلب بازیگران نقش‌های اصلی، به‌خصوص گیر که مثل همیشه پُرانرژی و نافذ ظاهر می‌شود.