تهران امروز به سرعت رشد می کند/دنبال نشانه های طهران قدیم بر درو دیوار

امروز ما برپایه دیروزهایی است كه پدران و مادران، پدربزرگ و مادربزرگ زیسته اند.
هویت شهرها در بیشتر موارد نمایانگر نوع نگرش و طرز فكر انسان هایی است كه ساكن شهر هستند. تهران قدیم كه طهران نامیده می شد به عنوان پایتخت برای ما كه امروز به دلایل متفاوت در آن زندگی می كنیم، شاید بیشتر از سایر شهرها اهمیت پیدا كند.
ماجرای گاری آب شاهی و سفر شاه عبدالعظیم و خاطرات ییلاقات تهران، درشكه سوار شدن از پیچ شمرون همه و همه خاطراتی است كه نسلها از آن گذشته.
تهران امروز آنقدر با سرعت رشد می كند كه یافتن نشانه هایی از روزگاران كهن برای ما ممكن نیست، چنارهای خیابان ولیعصر آنقدر عمر از سر گذرانده اند كه تنه هایشان از درون می پوسد و هر از گاهی سرخم كرده و فرود می آیند.
رفتن به حرم شاه عبدالعظیم امروزه با متروی سریع تهران - شهرری انجام می شود. بوی نان داغ و كباب دل را نمی برد، چراكه در هیاهوی شهر همه چیز راهش را گم می كند. هیچ چیز به دل نمی رسد.
سرعت تغییر در تهران امروز آنچنان سریع است كه با گذشت كمتر از یك دهه حال وهوای كوچه پس كوچه ها ناپدید می شود. آپارتمان های چندطبقه به حیاط سبز خانه مادربزرگ هجوم می آورد و صدای كودكی ما را بیل مكانیكی در خود خفه می كند.
روند این تغییرات چنان سریع اتفاق افتاد كه پدربزرگ جا ماند. خودش می گوید امروز زندگی عجیب و غریب شده، با بعضی چیزها نمی شود كنار آمد و او واقعا در كنار آمدن با تكنولوژی امروز مشكل دارد. كنترل تلویزیون آزارش می دهد. دلش می خواهد برود قهوه خانه ساعت ها بنشیند و گپ بزند، ولی نمی شود. از پله های طبقه دوم نمی تواند بیاید پایین. باغچه را از بالكن تماشا می كند و گاهی چایش را كنار شومینه می نوشد، اما كرسی را از یاد نبرده است.وقتی از طهران قدیم می گوید آرامشی در چهره اش موج می زند كه همه ما آرزوی سفری به گذشته را داریم. شاید یكی از دلایلی كه ما به دنبال نشانه های طهران قدیم می گردیم همین آرامش چهره پدربزرگ باشد.
راستی مگر طهران قدیم چگونه بود كه این همه صفا، صمیمیت و یكرنگی را در خود جای داده بود؟ تهران امروز چگونه است كه انگار جا برای ما تنگ شده است؟

منبع : روزنامه کیهان