ساز با نقشه سر اسب

ساز با سر اسب از آلات موسیقی زهی ملیت مغول است. تاریخ آن ساز دیرینه است و در اوائل قرن ۱۳ این ساز در بین مردم مغول رواج گسترده پیدا کرد و در نواحی مختلف اسم، شکل، کیفیت صوت و طرز نوازندگی آن متنوع بود .ساز با نقشه سر اسب ،یک وسیله تقویت کننده صدا به شکل ذوزنقه دارد وروی بدنه ساز سر اسب حکاکی می‌شود. این سرمنشا اسم این ساز می‌باشد. زه آن از چند ده دم موی اسب تهیه می‌شود و دو انتهای آن با سیم الیاف ابریشمی بسته می‌گردد. هنگام اصطکاک بین کمان دم موی اسب با زه دم موی اسب صوت بسیار شنیدنی ،شیرین و کلفتی ایجاد می‌شود که ازدیگر سازهای سیمی چینی و خارجی متمایز است. ساز با نقشه سر اسب (ما تو چین) در ابتدا به علت ضعف حجم صوت فقط برای اجرا در چادرهای مغولی یا اطاق مناسب بود و بعد از اصلاح ،دامنه صوت توسعه یافته وبه دلیل استفاده از زه نیلونی بجای زه دم اسب، حجم صوت زیادتر شده و کوک آن چهار درجه بالا رفته است. ساز "ما تو چین " اصلاح شده هم کیفیت صوت قبلی خود را حفظ کرده و هم شفافیت و وضوح بیشتری یافته است و کاملا برای نوازندگی روی صحنه و بیرون از سالن مناسب می‌باشد و یکی از سازهای تک نوازی عمده موسیقی ملت مغول است. در ضمن سازندگان آلات موسیقی همچنین موفق به تحقیق و تهیه "مانوچین "بزرگ و متوسط شده‌اند. شیوه نواختن این دو ساز جدید با شیوه اجرای ویولن سل و ویلون با صدای بم یکسان است .این مجموعه "ماتو چین‌ها" ارکستر ملی چین را تکمیل کرده است. با این حال، سازهای جدید "ما تو چین " از نظر تزئین کماکان خصوصیات ملی مغول را حفظ نموده است. روی بدنه ساز نقش و نقار ملی ظریف وبی پیرایه و ساده ترسیم می‌شود و ظاهرا یک شی بسیار زیبا در میان هنرهای دستی را نمایندگی می‌کند.
آهنگ : چهار فصل سال.

منبع : رادیو بین‌المللی چین