مطالعه جداسازی و کشت گونه های بومی فیتوپلاکتونی از دهانه رودخانه های اروند و بهمنشیر

بسیاری از گونه های فیتوپلانکتونی در صنایع مختلف، اهمیت و کاربرد فراوان دارند. تهیه مواد مغذی جهت کشت آنها از یک طرف و واردات گونه های میکروجلبکی از طرف دیگر همراه با صرف هزینه زیاد میباشد. علاوه بر این، گونه های وارداتی به دلیل عدم سازگاری با شرایط محیطی منطقه، دارای کارایی بالا نمی باشند. لذا جداسازی گونه های بومی جهت افزایش راندمان رشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نمونه برداری این تحقیق، از دهانه اروند و دهانه بهمنشیر انجام شد.
جداسازی نمونه های فیتوپلانکتونی با استفاده از روشهای رقیق سازی، پلیت آگار، سانتریفوژ - نورگرایی همچنین با استفاده از تغییر فاکتورهای فیزیکی مانند نور و شوری انجام شد. با توجه به روشهای مختلف جداسازی نتیجه میشود که در نور کم دیاتومه ها غالب میشوند و با افزایش نور امکان جداسازی گونه های بیشتری موجود میباشد. به طور کلی محیط کشت TMRL یک محیط کشت عمومی برای جداسازی انواع فیتوپلانکتونها است. همچنین میتوان از محیط کشت Guillard جهت جداسازی دیاتومه ها استفاده نمود و در محیط کشت Conway امکان رشد میکروجلبکهای سبز بیشتر است. در این تحقیق ۱۵ گونه فیتوپلانکتونی جداسازی شد.

سیده زهرا معصومی زاده
وحید یاوری
احمد سواری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی