دوم اردیبهشت ۱۳۲۹ ـ یک دادگاه تهران در سال ۱۳۲۹ حکم داد: انتقاد کردن، کار روزنامه نگار است

شعبه یکم دادگاه جنایی تهران که به دادخوست ارتش دکتر مظفر بقایی کرمانی را محاکمه می کرد دوم اردیبهشت ۱۳۲۹ (۲۲ آوریل ۱۹۵۰) با صدور حکمی جالب، وی را از اتهام منتسبه تبرئه کرد. سه قاضی این دادگاه در حکم خود نوشته بودند: مقاله مظفر بقایی در روزنامه شاهد که در آن به ارتش اشاره رفته بود، اهانت به نیروهای مسلح نبود بلکه یک انتقاد بود و چون راه حل نشان داده بود، پس؛ این مقاله یک انتقاد سازنده بود و کار روزنامه نگار گفتن مسائل و ارائه راه حل است. این نوشته، مقاله (نظر) بود و نه خبر که حتی بشود ناشر را به تکذیب آن و یا دادن توضیح وادار کرد.
ارتش در دادخواست خود، مقاله نگار (بقایی) را متهم به اهانت به نیروهای مسلح و درنتیجه متزلزل ساختن صمیمیت افراد آن نسبت به فرماندهان ارشد کرده بود و خواستار مجازات او شده بود.
ده سال بعد، رئیس شهربانی وقت (سپهبد نصیری) و این بار از دستگاه قضایی ارتش خواست که دکتر مظفر بقایی را به اتهام اهانت به شهربانی و سلب صممیمت افراد آن نسبت به کشور مجازات کند. این بار، دستگاه قضایی ارتش بقایی را بازداشت و محکمه نظامی او را محکوم کرد. بقایی در سال ۱۳۳۹ در نطقی مطالبی درباره شهربانی گفته بود و ازجمله به تراشیدن غیرقانونی سر یک روزنامه نگار کرمانی به دستور شخص سپهبد نصیری اشاره کرده بود. نصیری در سال ۱۳۵۷ و پس از پیروزی انقلاب اعدام شد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز