بگردید تا بگردیم!

<ایران ترمز و دنده‌عقب قطار هسته‌ای خود را دور انداخته است> این تصویری بود كه محمود احمدی‌نژاد در آستانه اجلا‌س ۱+۵ از ایران ساخت؛ یعنی آمریكا، گروه ۱+۵ و شورای امنیت هر كاری كه از دستش برمی‌آیند علیه ما انجام دهند و ما می‌خواهیم كه این مسیر را ادامه دهیم. در واقع پیام احمدی‌نژاد به ۱+۵ این است كه <بگردید تا بگردیم>!
اما من فكر می‌كنم همه حاكمیت این نظر را ندارند و با احمدی‌نژاد هم‌عقیده نیستند. بسیاری از مقامات دیگر كشور، ادامه راه هسته‌ای را با شیوه مذاكره و به روش‌های معتدل و معقول توصیه می‌كنند تا دنیا علیه ما بسیج نشود. اما با این حال به نظر می‌رسد ایران لا‌اقل تا آنجا كه مربوط به مواضع آقای احمدی‌نژاد است به هیچ‌وجه قصد كوتاه آمدن از موضع خود را ندارد. از سویی به‌تدریج این گمان در میان نخبگان و روشنفكران شكل می‌گیرد كه اگر مخالفت غرب و آمریكا نبود و هیچكس با برنامه هسته‌ای ما مخالفت نمی‌كرد پیش‌فرض‌هایی كه آقای احمدی‌نژاد درباره انرژی هسته‌ای مطرح كرده‌است، چقدر منطقی بود؟
به این معنی كه در مدت گذشته گفته شده است كه میان دستیابی ایران به چرخه سوخت هسته‌ای و پیشرفت و ترقی صنعتی ناگهانی، رابطه تنگاتنگی وجود دارد. اگر ما پیشرفت هسته‌ای داشته باشیم در صدها رشته دیگر هم پیشرفت می‌كنیم و با دستیابی ایران به چرخه سوخت هسته‌ای ما از شكل یك كشور در حال توسعه به كلوپ كشورهای پیشرفته هسته‌ای وارد می‌شویم. ‌ سوال اساسی این است كه این پیش‌فرض تا چه اندازه درست است.
نگاه كنید به كره شمالی و پاكستان كه فرآیند هسته‌ای را تا دستیابی به بمب هسته‌ای طی كردند اما از مدار عقب‌ماندگی خارج نشده‌اند و در مقابل كشورهایی مانند تركیه و كره جنوبی و فیلیپین و تایوان و... كه به سمت برنامه هسته‌ای نرفته‌اند اما موفق‌ترند. بنابراین اصل این پیش‌فرض كه دستیابی به سوخت هسته‌ای مساوی با توسعه كلا‌ن كشور است، نیاز به بازبینی دارد. ‌ این نكته هم گفتنی است كه اگر امروز در اسفند ۸۵ آمریكا نقاطی از ایران را بمباران كند در دنیا متهم خواهد شد كه اجازه نداد راه مذاكره با ایران تا پایان طی شود.
به نظر من اگر آمریكا قصد حمله نظامی‌ داشته باشد آن را زمانی انجام خواهد داد كه ۶ ماه یا یك‌سال از زمان تصویب نخستین قطعنامه بگذرد و بتواند دنیا را قانع كند كه همه اقدامات را در فرصت‌های طولا‌نی انجام داده اما ایران حاضر به مصالحه نبوده است. بنابراین من تصور نمی‌كنم در این مقطع حمله نظامی‌ای ‌در كار باشد. به نظر من حداقل تا تصویب یك یا دو قطعنامه دیگر ما با حمله نظامی‌ فاصله داریم.

صادق زیبا‌كلا‌م

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد