میرزا محمد شفیع

جنسیت: مرد
تخلص: میراز کوچک
تولد و وفات: (۱۱۹۷ -۱۲۶۲) قمری
محل تولد: ایران
شهرت علمی و فرهنگی: خوشنویس و شاعر
وصال شیرازی یکی از شعرا و خوشنویسان معروف زمان خود بوده که در همه اقسام خط مخصوصاً خط نسخ بر معاصرین رجحان داشته و خوشبختانه نمونه‌های زیادی از خط او امروزه موجود است که زینت‌بخش کتابخانه‌ها می‌باشد. وصال چندین قرآن به خط خود نوشته است و گذشته از خط مردی جامع کمالات بوده و در علوم متداوله زمان مهارت کامل داشته و در عالم فقر هم وارد بوده و دست ارادت به مرحوم حاج میرزا ابوالقاسم شیرازی داده است همیشه همنشین علما و حکما و همدم فقرا و عرفا بوده است.
از ولایات دور و نزدیک طالبین خط او به شیراز می‌آمده و قطعات خط خود را با قیمت گزاف می‌خریده و با خود می‌برده‌اند دیوان او چاپ شده و از مثنویات او یکی بزم وصال و دیگری فرهاد و شیرین است که آن را در دنباله فرهاد و شیرین وحشی بافقی سروده است. رساله اطواق‌الذهب زمخشری را به فارسی ترجمه نموده و به خطوط پسندیده نوشته است.
سرانجام در سنه ۱۲۶۲ هجری قمری نخل وجود آن مجسمه فضل و هنر بتند باد اجل از پا افتاد رخت به دارالقرار کشید و در فردوس آرمید.
اینک نمونه‌ای از شعر و خط آن استاد از نظر خوانندگان می‌گذرد.

قصیده
الا ای همنشین کز من نشان زان دلستان جوئی
خبر از بی‌خبر پرسی نشان از بی‌نشان جوئی
یکی دریاست بی‌ساحل من و تو غوطه اندر وی
نشان ساحل از غرقه چه‌سان‌گیری چه سان جوئی
...

غزل
صاحبا در حالتی کین سینه غم بسیار داشت
یادم آمد از سؤالی کان جناب اصرار داشت
...

منبع : مطالب ارسالی