هزینه نگهداری یک حساب بانکی

اگر سیستم بانکی بخواهد ۲۰ میلیون حساب دانش آموزی افتتاح نماید، باید برای نگهداری این حساب‌ها ماهانه ۲۰ میلیارد تومان هزینه کند و هر ماه نیز هزینه تکرار می‌شود. این حساب‌ها چقدر فرهنگ می‌سازند و چقدر برای یک سازمان اقتصادی مانند بانک درآمد کوتاه یا دراز مدت دارند؟ چقدر برای مملکت مفید هستند و چه مرجع مرتبطی چنین تشخیصی را با چقدر کار کارشناسی انجام داده است؟
● راه راست
محاسبه دقیق هزینه یک خدمت رسانی، همیشه از آرزوهای مدیران است. اگر سازمانی مانند یک بانک باشد، تعداد خدمات و محصولات آن به حدی زیاد است که اگر چنان محاسبه‌هایی بصورت مدون و منظم انجام نشود، عاقبت بانک، مانند دل سیاه شیطان می‌شود.
بر مدیران بازاریابی و آنهایی که با مشتری بر سر خدمات و محصولات جدید توافق می‌کنند، فرض است بطور تقریبی بدانند که هزینه ارایه هر خدمت یا محصول چقدر است. در غیر این صورت ممکن است بر سر ارایه خدمتی که توافق می‌کنند تصادفی سود ببرند یا تصادفی ضرر کنند.
یکی از محصولات بانک‌ها ارایه یک حساب ساده مانند سپرده کوتاه مدت یا قرض‌الحسنه است. زحمت و هزینه حساب جاری کمی بیش از این دو است.
بطور سرجمع و تقریبی می‌توان گفت که موارد زیر هر یک سهمی از هزینه تمام شده حساب سپرده کوتاه مدت را بر عهده دارند:
۱) هزینه افتتاح حساب؛ شامل زمان صرف شده کارمند، فرم‌ها، بایگانی و مانند آنها در شعبه
۲) هزینه نگهداری ۱۰ ساله بایگانی جاری و راکد بانک در تمام وجوه آن
۳) هزینه سامانه رایانه در کل بانک، شامل استهلاک دستگاه‌های مرکز، اپراتوری مرکز
۴) هزینه نگهداری سامانه رایانه بانک در مناطق و سرپرستی‌ها و استان‌ها
۵) استهلاک شبکه بزرگ زمینی و فضایی بانک
۶) استهلاک شبکه محلی شعبه
۷) استهلاک عظیم رایانه‌ها، چاپگرها، برق بدون وقفه و دستگاه‌های جانبی رایانه‌های شعبه
۸) هزینه ارایه خدمات در طی سال و مراجعه حضوری و غیر حضوری مشتری به بانک
۹) هزینه‌های استهلاک، نیروی انسانی متخصص و سایر مواردِ اینترنت بانک، تلفن بانک، اس.ام.اس بانک، موبایل بانک و امنیت آنها
۱۰) واریز سود علی‌الحساب ماهانه و قطعی سالانه
۱۱) هزینه نگهداری خودپردازها برای خدمت رسانی به کارت‌های وصل به حساب کوتاه مدت
اگر تمام این موارد و مانند آنرا در یک بانک بزرگ ایرانی مد نظر بگیریم، کارشناسان با تجربه بانکی می‌توانند با اطمینان بگویند که هزینه نگهداری یک حساب کوتاه مدت یا قرض‌الحسنه حداقل هزار تومان در ماه برای بانک هزینه دارد.
اگر محاسبه دقیق انجام شود، بطور حتم بیش از این مقدار می‌شود و ما فقط برای حساب‌های تقریبی خود به این مقدار اکتفا می‌کنیم.
دولت می‌خواهد برای هر یک از دانش آموزان کشور یک حساب قرض‌الحسنه الکترونیکی یا اینترنتی توسط نظام بانکی دولتی با هزار تومان افتتاح شود! اگر سیستم بانکی بخواهد ۲۰ میلیون حساب دانش آموزی افتتاح نماید، باید برای نگهداری این حساب‌ها ماهانه ۲۰ میلیارد تومان هزینه کند و هر ماه نیز هزینه تکرار می‌شود. این حساب‌ها چقدر فرهنگ می‌سازند و چقدر برای یک سازمان اقتصادی مانند بانک درآمد کوتاه یا دراز مدت دارند؟ چقدر برای مملکت مفید هستند و چه مرجع مرتبطی چنین تشخیصی را با چقدر کار کارشناسی انجام داده است؟
افتتاح یک حساب قرض‌الحسنه با تمام هزینه‌های اصلی و جانبی آن کمتر از ۱۰ هزار تومان هزینه ندارد. اگر نظام بانکی بخواهد ۲۰ میلیون حساب افتتاح کند باید ۲۰۰ میلیارد تومان هزینه کند. این مقدار حدود ۱۰ درصد سود سالانه نظام بانکی کشور است!
بخشش این مقدار از جیب بانک‌ها و با یک دستور نسنجیده برای چه اهدافی است؟
علاوه بر این، هیئت منتخب رییس جمهور قرار است تمام نظام بانکی را بر اساس کارمزد (و نه سود بانکی از محل سپرده مردم) دگرگون کند. مقداری از این کارمزدها نیز بر اساس تبدیل نفرثانیه مصرف شده کارمند به ریال مشخص شده است و اگر بخواهیم در مورد این دانش آموزان اعمال کنیم، در همان دو تراکنش اول همه هزار تومان مصرف می‌شود.
اگر عمل نکنیم، شما خود بگویید که عاقبت بانک چه می‌شود و تا کی می‌تواند به ساز این و آن، مجانی، حرکات موزون انجام دهد.
مگر بانک‌ها نباید خودشان بری مشتری‌یابی هزینه و فکر نمایند؟ چرا باید ارگانی بی ربط برایشان فکر کند و طرح بدهد؟
این مقدار هزینه که هدر می‌دهیم و کارهای مفید واقعی که انجام نمی‌دهیم را چه کسی بازرسی می‌کند. دیوان عدالت اداری کجاست؟ بازرسی ویژه رییس جمهور کجاست؟
اگر برای این حساب‌ها بخواهیم کارت بانکی نیز صادر نماییم، مشکلات نسنجیده‌ی دیگری رخ می‌نمایند.
توزیع و تحویل این کارت‌ها چون جنبه و تعهد حقوقی دارند، کاری سخت است و علی‌الاصول باید دانش آموز به شعبه مراجعه نماید و مراحل کار را طی نماید که خود ماجرایی دیدنی دارد.
اگر به رفع مشکلات مشتریان و دارندگان حساب و کارت نیز بیاندیشیم، داستانی شنیدنی دارد. کشف و رفع مغایرت هم برای خود جایی دارد که باید در نظر گرفته شود. این مشتریان چون اصولا دارای دانش کافی و حداقلی نیز نیستند، بیش از دیگر مشتریان بالغ وقت و هزینه‌بر هستند.
اگر مقررات پول شویی نیز مد نظر قرار گیرد، ۲۰ میلیون حساب‌های قرض‌الحسنه الکترونیکی دانش آموزی برای خود فیلمی خنده‌دار می‌شود.
این حساب‌ها با در نظر گرفتن امکان استفاده غیر صحیح به دلیل پراکندگی و عدم کنترل دقیق، می‌توانند محمل خلاف کاری‌های زیادی از جانب دانش آموزان و غیره قرار گیرند.
حداقل مانده حساب قرض‌الحسنه باید ۵ هزار تومان و برای شرکت در قرعه کشی باید ۱۰ هزار تومان باشد. حالا حساب کنید که حساب قرض‌الحسنه با ۱ هزار تومان چه نوع لطیفه‌ای است و به چه کاری می‌آید.
آیا فکر می کنیم که والدین با دیدن یک کارت در دست فرزندشان فوری مقداری پول به حساب او واریز می‌کنند. چه تعداد از آنها آنقدر پول دارند که چنین کاری کنند.
نکند فکر می‌کنیم که همه جای مملکت مانند مناطق مرفه تهران است. اگر پول واریز شد، آیا دوام هم می‌آورد؟ آن تعداد کارت چه زمانی بعد از صدور تبدیل به راکد می‌شوند؟
اگر یک پنجم آن تعداد هم بخواهند به شعبه مراجعه نمایند و مشکلات خود را حل کنند یا تقاضای دریافت خدمتی داشته باشند، حساب کرده‌ایم که چقدر شعبه شلوغ می‌شود و بانک باید امکانات پاسخ گویی به مشتری را فراهم کند و چه مقدار باید برایش هزینه کند؟

منبع : اخبار فناوری اطلاعات ایتنا