این فاصله را چه کسی پر می کند؟

وقتی جوان بلند بالای اردبیلی در تیم استقلال اردبیل گل می زد، حتی خوشبین ترین كارشناسان فوتبال كه بازی های لیگ اردبیل و تبریز را تحت بررسی قرار می دادند، اصلاً و ابداً به ذهنشان خطور نمی كرد كه علی دایی، روزی به بهترین مدارج و رتبه ها در فوتبال جهان دست پیدا كند. البته وصول دایی به این سطح به خاطر تلاش مستمر و بی دریغ او بود. دایی ملقب به شهریار، اول فروردین ۱۳۴۸ در اردبیل به دنیا آمد و علاقه وافرش به توپ فوتبال، او را از زمین های خاكی اردبیل به طرف فوتبال پایتخت رهنمون ساخت.
وی پس از پوشیدن پیراهن استقلال اردبیل، لباس تاكسیرانان تهران را پوشید. سپس به بانك تجارت رفت و آنجا بود كه چشمان تیزبین مربیان وقت پرسپولیس، او را شكار كرد. دایی بازی های خوبش را در پرسپولیس ادامه داد و این خوب بودن، قطری ها را وادار كرد تا دایی را در اوج فوتبال خود جذب كنند. سپس به السد قطر رفت و آنجا هم چون نگینی درخشید تا ژرمن ها، دست بالا بزنند و این بازیكن را جذب كنند و دایی گام به وادی حرفه ای های فوتبال اروپا بگذارد. دایی بازی در آلمان را با آرمینیا بیله فلد شروع كرد، با پیراهن بایرن ادامه داد و با هرتابرلین از فوتبال آلمان خداحافظی كرد. از آلمان به امارات رفت و گلزنی هایش را در الشباب ادامه داد. سطح پایین فوتبال امارات، كاپیتان تیم ملی را تحت تأثیر قرار داد و وی صلاح را در آن دانست تا به فوتبال ایران بازگردد.
ماهیت پرسپولیسی دایی، او را دوباره به جمع سرخپوشان پایتخت بازگرداند و با وجود قلم تند و تیز منتقدان، دایی یكی از گلزنان برتر لیگ ۸۳ بود. سپس باشگاه صبا را برگزید و آنجا هم البته بازیكن مؤثری بود. با فرماندهی علی دایی در زمین بود كه صبا توانست قهرمان جام حذفی ایران شود و سر از آسیا درآورد. البته مدیریت شهریاری و مرادی و مشاوره صحیح و منطقی مشاوران وقت نیز در توفیقات صباباتری نقش واضح و مبرهنی داشت.
دایی حالا به سایپا آمده و در نقش همزمان مربیگری و بازیگری، باز هم تمام نشدنی نشان داده است.علی دایی در همه سالهایی كه از لحاظ گلزنی در بازی های باشگاهی سرآمد بود و چشم ها را به خود خیره كرد، در میادین ملی نیز گل سرسبد فوتبال ما بوده است. دایی بعضاً در این سال های آخر و به دلیل بالا رفتن سن و كاهش توان بدنی، كمتر موفق به گلزنی شده اما در همین گیر و دار نیز هر وقت انتقادات علیه او بالا گرفته، خودش را با شرایط منطبق نمود و با زدن گل های حساس، دهان منتقدان را بست.دایی از سال ۱۹۹۳ به عضویت تیم ملی درآمده و طی سالیان متمادی حضورش در تیم ملی ایران، ۱۰۹ گل به ثمر رسانده است. ۱۰۹ گل در ۱۵۱ بازی و به واسطه این تعداد گل زده، حالا حالاها دست هیچ مهاجمی در سطح فوتبال جهان به او نمی رسد.
برانكو كه رفت و قلعه نویی كه به واسطه خرد جمعی سرمربی تیم ملی شد، علی دایی ۳۸ ساله را با این بهانه كه «به سیستم بازی تیمش نمی خورد» كنار زد تا جا برای عنایتی، خطیبی و مجیدی باز شود. هاشمیان بعد از آن قهر و ناز كردن ها و به واسطه موقعیت ممتازش، جای خودش را در تیم ملی ثابت كرده و حالا می بایست یك نفر در نوك حمله جایگزین دایی شود. ۳ سال حضور توأمان قلعه نویی و عنایتی در استقلال و گل های سرنوشت ساز عنایتی برای آبی ها، قلعه نویی را مجاب كرده بود كه این مهاجم مشهدی، می تواند جایگزین مناسبی برای آن مهاجم اردبیلی باشد اما این كجا و آن كجا؟
حتی برجسته ترین كارشناسان فوتبال هم نمی دانند و علتش را نیافته اند كه چرا آقای گل ۳ دوره لیگ ایران، در بازی های ملی این قدر ناتوان نشان می دهد. در بازی مقابل چین تایپه، مهاجمان دسته اولی هم می توانستند توپ ها را به تور دروازه حریف بچسبانند اما عنایتی مدام به در و دیوار می زد تا همگان را از بابت داشتن مهاجمی ششدانگ نظیر دایی ناامید كند. عنایتی كه متولد ۱۳۵۵ است، اولین بازی ملی اش را در سال ۱۹۹۸ مقابل قزاقستان انجام داده است. وی در ۲۱ بازی كه برای تیم ملی به میدان رفته، ۶ گل به ثمر رسانده كه یك گل آن به فلسطین بوده، ۲ گل به لائوس، یك گل به تایلند و ۲ گل دیگر او نیز در نبرد با تیم های درجه چندمی آسیا به ثمر رسیده است.با این حال امیدواریم یك دایی دیگر در اوج فوتبال خود ظهور كند و ما را از برهوت گل نزدن در بازی های ملی خارج كند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی