تازه‌های پزشکی امروز

درمان زودرس معطوف به هدف (EGDT) برای سپسی و شوک سپتیک (یعنی مجموعه‌ی پروتکل‌های مداخله‌ای برای مناسب کردن اندازه‌گیری‌های همودینامیک که در بخش اورژانس انجام می‌شود) در بسیاری از کارآزمایی‌های تصادفی شده از سال ۲۰۰۱ با کاهش میزان مرگ و میر بیمارستانی همراه بوده است (۳۱ در برابر ۴۷%). طی یک بررسی قبل و بعد، پژوهشگران کوشیده‌اند یافته‌های پیشین را اعتبار بخشند.
از اواخر سال ۲۰۰۵، بیمارانی که با سپسی شدید یا شوک سپتیک به بخش اورژانس مراجعه نموده بودند برحسب الگوریتمی شامل پایش فشار وریدی مرکزی و اشباع اکسیژن ورید مرکزی با پروتکل EGDT تحت درمان قرار گرفتند و تجویز تهاجمی مایعات و وازوپرسورها برای رسیدن به هدف فیزیولوژیک اختصاصی شده ضروری بود. این پژوهشگران ۷۷ بیمار تحت درمان با EGDT و ۷۹ بیمار تحت درمان قبلی از پروتکل را مقایسه نمودند. میزان مرگ و میر بیمارستانی در گروه پیش از مداخله برابر ۲۷% و در گروه بعد از مداخله برابر ۱۸% بود، اختلافی که به اهمیت آماری نمی‌رسید.
● ناامنی آماری
موضوع و حوزه‌ی پزشکی براساس مدرک به این معنا است که پزشکان به صورت مستمر در معرض مفاهیم آماری هستند ولی نتایج یک سنجش نشان داده است که بسیاری از پزشکان نسبت به استفاده از این آمارها احساس ناامنی می‌کنند.
از ۳۰۱ دانشجوی پزشکی، رزیدنت طب داخلی و هیات علمی بخش داخلی یک دانشکده که پرسشنامه پرکرده بودند (با میزان پاسخ ۶۴%)، فقط بخش کوچکی توافق داشتند که از نظر آمار پزشکی آموزش کافی دیده‌اند (۱۷%) و می‌توانستند بگویند چه زمانی از روش آماری صحیح در یک بررسی استفاده شده است (۲۳%) با اطمینان می‌توانستند آنالیز آماری خود را هدایت نمایند (۱۵%) یا با اطمینان پژوهش خود را طرح‌ریزی کنند (۲۸%). با وجودی که دانشکده بیش از افراد آموزش دیده‌ی آن میزان اطمینان گزارش کرده بود ولی حتی این افراد نیز در استفاده‌ی مستقل از آمار به ندرت اطمینان کافی داشتند و حتی در میان پاسخ ‌دهندگانی که دارای تجربه‌ی پژوهشی بسیار وسیع بودند، تنها ۵۵% نسبت به انجام آنالیز آماری خود اطمینان داشتند. قریب ۸% پاسخ دهندگان می‌گفتند باید در بسیاری از پژوهش‌ها از یک متخصص آمار زیستی استفاده شود.
● پوشش زخم وریدی
بانداژ چند لایه‌ی فشاری Compression bandaging به عنوان درمان استاندارد اولسرهای وریدی ساق پا محسوب می‌شود ولی روشن نیست کدام یک از پوشش‌های خاص (که روی اولسر قرار می‌گیرد) نسبت به دیگری ترجیح دارد. افزون بر این، انواع متفاوتی پوشش با قیمت‌های مختلف در بازار موجود است.
طی یک مرور طبقه‌بندی شده و متاآنالیز آگاهی نسبت به ارزش‌نسبی این بانداژها روزآمد شده است. محققان ۴۲ کارآزمایی تصادفی شده و شاهددار (۳۰۰۱ شرکت‌کننده) که در مجموع ۴ نوع پوشش dressing را ارزیابی کرده بودند مرور نمودند: هیدروکلوئیدها، فوم‌ها foams، الژینات‌ها alginate و هیدروژل. در ۸ کارآزمایی (۷۹۲ نفر) هیدروکلوئید با پوشش ساده‌ی غیرچسبنده مقایسه شده بود و در این دو مورد در میزان شفای اولسر اختلافی موجود نبود. در ۴ کارآزمایی (۳۱۱ بیمار) پوشش هیدروکلوئید با فوم مقایسه شده بود که در این مورد هم اختلافی دیده نمی‌شد.
● درمان MI در بهترین بیمارستان
هر سال نشریه‌ی اخبار و گزارش جهان نتایج ارزشیابی‌های بیمارستانی خود را برحسب تخصص منتشر می‌نماید. درجه‌بندی «قلب و جراحی قلب» براساس سه موضوع کاملا برابر انجام می‌شود: میزان مرگ و میر بیمارستانی، دسترسی به تکنولوژی و خدمات (یعنی نسبت پرستار به تخت، جراحی قلب‌باز، تصویرسازی تشدید مغناطیسی) و شهرت کاردیولوژیست‌هایی که مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. در آزمون اعتبار درجه‌بندی، پژوهشگران از اطلاعات مدیریتی مدیکیر Medicare در مقایسه‌ی میزان مرگ و میر در بیماران تحت درمان به علت انفارکتوس حاد میوکارد در ۵۰ بیمارستان فوق عالی (۱۴.۰۰۰بیمار) با نرخ ۳۸۱۳ بیمارستان بدون درجه‌بندی (۲۵۵.۰۰۰ بیمار) استفاده کردند.
پس از تطبیق از نظر اختلافات در ویژگی‌های بیماران، ۵۰ بیمارستان درجه‌بندی شده دارای میزان متوسط مرگ و میر ۳۰ روزه‌ی کمتر (۱۶ در برابر ۹/۱۷%) بودند. اما این نرخ تغییر فراوان داشت و تا حدی دارای همپوشانی بود. نرخ سدک ۲۵ تا ۷۵ مرگ و میر در بیمارستان‌های طبقه‌بندی شده از ۲/۱۷ تا ۶/۱۸% و در بیمارستان‌های درجه‌بندی نشده از ۱۷ تا ۷/۱۸% متغیر بود. وقتی تمام بیمارستان‌ها از نظر نرخ مرگ و میر درجه‌بندی شدند، ۳۰% بیمارستان‌های درجه‌بندی شده دیگر نمی‌توانستند دارای پائین‌ترین چهاره‌ی مرگ و میر باشند.
● احتمال روانپریشی و کانابیس
اطلاعات مربوط به آثار مصرف درازمدت کانابیس بر ایجاد بیماری روانی اندک است. پژوهشگران اطلاعات حاصل از بررسی‌های انجام شده در جمعیت را مورد بازبینی قرار داده‌اند که در مصرف کانابیس و ایجاد نشانه‌ها یا نابسامانی‌های بعدی روان پریشانه یا عاطفی را مورد بررسی قرار داده بود.
در آنالیز اطلاعات ذخیره شده‌ی ۷ بررسی همنوا که از نظر عوامل محدودکننده، احتمال بروز پیامد روان پریشی در افرادی که از کانابیس استفاده کرده بودند نشان داد که این نشانه‌ها نسبت به افرادی که هرگز کانابیس استفاده نکرده بودند، ۴۱% بیشتر است. آنالیز نتایج ذخیره شده از ۶ بررسی وجود تاثیر مقدار مصرف عکس‌العمل را نشان داد. مصرف‌کنندگانی که بیشتر از کانابیس استفاده می‌کردند در مقایسه با افرادی که از کانابیس استفاده نمی‌کردند، دو برابر به پیامدهای روانپریشی مبتلا می‌شدند. در یکی از دو بررسی که تاثیر سن در بار اول مصرف را در نظر داشت گزارش شده بود که مصرف کانابیس پیش از ۱۶ سالگی دارای تاثیر وخیم‌تر است.
بررسی‌های مربوط به مصرف کانابیس و افسردگی برای انجام متاآنالیز ناهمگون است. در ۵ مورد از ۱۰ بررسی ارتباط پس تطبیقی میان تشخیص افسردگی و مصرف کانابیس موجود بود. بسیاری از بررسی‌ها از نظر عدم حذف افراد دچار نشانه‌های افسردگی در ابتدای بررسی، ضعف تطبیق عوامل بالقوه‌ی محدودکننده و مشکلات تشخیص پیامدهای دیررس از آثار موقتی مسمومیت در افرادی که هنوز هم از کانابیس مصرف می‌کردند، با شکست روبرو بود.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز