نه فروختنی است نه خریدنی

در روزگار قدیم مردی که از راه رباخواری ثروتمند شده بود تصمیم گرفت بقیه عمرش را به راحتی و آسایش سپری سازد. به نظر او ۳۰۰ هزار دینار پس انداز برای زندگی راحت و شاد کافی بود، اما در همین زمان عزرائیل نزد او آمد تا جانش را بگیرد. مرد شروع به گریه و زاری کرد و از عزرائیل مهلت خواست. به او گفت حاضر است ۱۰۰ هزار دینار به او پول بدهد تا سه روز دیگر زنده بماند، اما عزرائیل نپذیرفت.مرد گفت بیا ۲۰۰ هزار دینار بگیر و دو روز به من مهلت بده. عزرائیل قبول نکرد.
مرد گفت همه دارایی من ۳۰۰ هزار دینار است، بگیر و فقط یک روز به من مهلت بده، اما فایده ای نداشت و عزرائیل قبول نکرد. مرد رباخوار به عزرائیل گفت که پس فقط به اندازه نوشتن یک جمله به من وقت بده.عزرائیل پذیرفت. مرد قلم برداشت و نوشت: من خواستم یک روز عمرم را ۳۰۰ هزار دینار بخرم اما نفروختند؛ شما قدر عمرتان را بدانید چون نه فروختنی است و نه خریدنی.

از حکایت های الهی نامه عطار نیشابوری
رامک اسدی

منبع : روزنامه ایران