راهنمای خرید دوربین دیجیتال

دوربین‌های دیجیتال موجود در بازار، كار انتخاب و خرید یك دوربین دیجیتال مناسب را برای خریدارانی كه فرصت چندانی برای تحقیق و مقایسه مدل‌های مختلف ندارند، دشوار كرده است.
فروشندگان گاهی حتی اجازه لمس و مشاهده از نزدیك دوربین‌ها را هم به مشتریان نمی‌دهند و با بی‌حوصلگی، تنها اعداد و ارقام و اصطلاحاتی را پشت سر هم تحویل مشتری می‌دهند و به او می‌قبولانند كه دوربین آنها بهترین دوربینی است كه در بازار پیدا می‌شود. بسیاری از مشتریان هم پول امكانات و ویژگی‌هایی را می‌پردازند كه ممكن است هرگز به آنها احتیاج نداشته باشند.
▪ Megapixel
مهم‌ترین عاملی كه در تبلیغات تولیدكنندگان و بازار گرمی فروشندگان دوربین‌های دیجیتال به آن اشاره می‌شود،‌ عددی است كه همراه با واحد مگاپیكسل نشان داده می‌شود. آنچه از آن با عنوان مگاپیكسل یاد می‌شود، در واقع تعداد پیكسل‌های موجود در هر عكس است.
بسیاری از مشتریان تصور می‌كنند هر چه مگاپیكسل دوربینی بیشتر باشد، آن دوربین بهتر است؛ اما لزوماً این طور نیست. دوربینی كه مگاپیكسل بالایی داشته باشد، اما كند و لاك پشتی عمل كند، تبدیل به وسیله‌ای اعصاب خرد كن می‌شود. با چنین دوربینی شما صحنه‌های زیادی را از دست می‌دهید و عكس‌هایی كه می‌گیرید، اغلب چند ثانیه بعد از لحظه مورد نظر را نشان می‌دهند.
مهم‌ترین نكته هنگام خرید دوربین دیجیتال نه به دوربین كه به خود شما بر می‌گردد؛
▪ عكس‌ها را برای چه كاری می‌گیرید؟
اگر عكس‌ها را فقط برای ذخیره كردن روی كامپیوتر و سی‌دی و دی‌وی‌دی می‌گیرید و از آنها در اینترنت استفاده می‌كنید، یك دوربین سه مگاپیكسلی هم كار شما را راه می‌اندازد. اما اگر قصد چاپ عكس‌ها‌یتان را دارید، موضوع فرق می‌كند و بستگی مستقیم به اندازه‌ای دارد كه می‌خواهید عكس‌ها را در آن اندازه چاپ كنید.
یك قابلیت دیگر عكس‌هایی كه با دوربین‌های با مگاپیكسل بالاتر گرفته می‌شود، امكان انتخاب بخشی از تصویر یا Crop كردن آن است، این طوری می‌توانید تنها بخش یا بخش‌های مورد نظرتان را از یك عكس انتخاب و آن را چاپ كنید. به طور كلی، عكس‌های دارای وضوح تصویر (رزولوشن) دو مگاپیكسل را می‌توان تا اندازه ۱۸*۱۳ سانتیمتر، عكس‌های سه مگاپیكسلی را تا اندازه ۲۵*۲۰ سانتیمتر و عكس‌های ۴ مگاپیكسلی را تا اندازه ۴۰*۳۰ سانتیمتر بدون افت كیفیت چاپ كرد.
البته كیفیت عكس‌های یك دوربین، تنها به مگاپیكسل آن بستگی ندارد و رابطه مستقیمی با نوع و كیفیت سنسور حساس به نور دوربین (ccd) و لنز آن دارد. تولیدكنندگان معروف دوربین‌های دیجیتال، به ویژه آنهایی كه از دیرباز در كار تولید دوربین‌های آنالوگ بوده‌اند، از حس‌گرها و لنزهای با كیفیت‌تر و البته گران‌تری بر روی دوربین‌هایشان استفاده می‌كنند و همین مساله موجب می‌شود گاهی كیفیت عكس‌های یك دوربین دیجیتال با مگاپیكسل پایین‌تر، بالاتر از عكس‌های دوربین دیگری باشد كه مگاپیكسل بالاتری هم دارد.
▪ زوم چند X؟
به هیچ وجه گول اعدادی را كه با آب و تاب فراوان در مورد زوم دیجیتال دوربین به شما می‌گویند، نخورید و هنگام خرید تنها به زوم اپتیكال آن توجه كنید.
دوربین‌های ارزان قیمت، معمولاً امكان زوم اپتیكال ندارند. زوم اپتیكال همان بزرگ‌نمایی لنز و همراه با جلو و عقب رفتن لنز است كه موجب تغییر فاصله كانونی لنز می‌شود. اما زوم دیجیتال در فاصله كانونی لنز تغییری ایجاد نمی‌كند و با هر بار زوم، بخش كوچك‌تری از سنسور دوربین برای بزرگ‌نمایی عكس انتخاب می‌شود. درست مثل این است كه با استفاده از ابزار "زوم" برنامه‌های گرافیكی، روی یك عكس در كامپیوتر زوم كنیم. به همین دلیل است كه عكس‌هایی كه با زوم بالای دوربین‌های دیجیتال گرفته می‌شود، كیفیت مناسبی ندارد و به خصوص چاپ آنها هم چنگی به دل نمی‌زند.
یك دوربین دیجیتال اتوماتیك معمولی با لنزی حدود ۲۰-۸ میلی‌متر معادل ۳۵-۱۲۰ میلی‌متر در دوربین‌های ۳۵ میلی‌متری و زوم اپتیكال ۳x یا سه برابر برای كاربران معمولی،‌انتخاب مناسبی است.
▪ اندازه، وزن
وزن و اندازه دوربین‌ دیجیتال یكی از مواردی است كه سازندگان دوربین‌ها در مورد آن با هم رقابت می‌كنند. دوربین سنگین و جاگیر نسبت به دوربینی كه در جیب جا می‌شود، تعداد روزهای بیشتری را در طاقچه و كمد اتاق می‌گذارند.
▪ فوكوس دستی
گاهی اوقات در فوكوس خودكار دوربین‌های دیجیتال، اختلال به وجود می‌آید، مثلاً مواقعی كه خطوط عمودی یا افقی منظم و موازی زیادی در تصویر وجود داشته باشد در این مواقع استفاده از فوكوس دستی به كمك كاربران می‌آید. فوكوس دستی از آن دسته امكاناتی است كه برخی كاربران ممكن است هرگز از آن استفاده نكنند.
▪ حافظه
دوربین‌های دیجیتال معمولی همراه با ۸ مگابایت حافظه داخلی یا كارتی به همین ظرفیت به فروش می‌رسند كه چنین حافظه‌ای تنها گنجایش ذخیره حدود ۱۰ عكس را دارد.
بیشتر دوربین‌های دیجیتال از یكی از سه نوع حافظه
CF (Compact Flash)، SM (Smart Media) یا MS (Memory Stick) استفاده می‌كنند كه فرق چندانی با هم ندارند. اگر دوربین انتخابی شما از كارت‌های حافظه CF هم پشتیبانی كند، تنوع و ارزانی این كارت‌ها هم به مزایای دوربین شما اضافه می‌شود.
▪ باتری
دوربین دیجیتال یكی از پر مصرف‌ترین دستگاه‌های الكترونیكی است كه با باتری تغذیه می‌شود. باتری‌های مورد استفاده در دوربین‌ها، انواع مختلفی از قبیل NICD, NIMH و Lilon یا باتری‌های قلمی و نیم قلمی معمولی است.
بعضی از دوربین‌ها تنها از باتری‌ها و شارژرهای اختصاصی خودشان استفاده می‌كنند كه گران قیمت و كمیاب و بعضاً نایاب هستند. بهتر است دوربینی را انتخاب كنید كه از باتری‌های قلمی قابل شارژ معمولی هم پشتیبانی كند. اگر باتری و شارژر دوربین انتخابی شما اختصاصی خودش است، تحقیق كنید كه آیا نمایندگی‌ها و دفاتر خدمات پس از فروش این دوربین، باتری آن را به طور مجزا می‌فروشد یا نه.
▪ فیلم و صوت
بعضی از دوربین‌ها می‌توانند فیلم هم بگیرند، اما كیفیت فیلم آنها و همچنین مدت زمان فیلمی كه بر روی كارت حافظه ذخیره می‌شود ممكن است خیلی مورد استفاده شما نباشد. اگر دوربین فیلم‌برداری خانگی دارید، این قابلیت دوربین‌های دیجیتال زیاد به دردتان نخواهد خورد.
منوها و تنظیمات
محل قرار گرفتن كلیدها و طراحی منوی تنظیم دوربین موضوع مهمی است. آیا تنظیم رزولوشن، زوم، فلاش، دیافراگم و مشاهده و مرور عكس‌های گرفته شده در دوربین انتخابی شما به راحتی و سریع انجام می‌شود؟
▪ White balance
به طور ساده، وایت بالانس یا "تراز سفیدی" مشخص می‌كند كه در یك تصویر، چه چیز سفید و با توجه به آن، چه چیزی سیاه كامل است. با توجه به مشخص شدن این دو رنگ آن گاه رنگ‌های طیف میان این دو رنگ مشخص می‌شود. به همین دلیل است كه مثلاً عكس‌هایی كه داخل یك اتاق و با نور معمولی یك لامپ تنگستن یا مهتابی گرفته اید، ممكن است زرد یا آبی به نظر بیاید.
دوربین‌ها حالت‌های مختلف وایت بالانس در محیط‌های نوری مختلف را از هوای آفتابی و ابری تا زیر نور لامپ مهتابی، فلاش و تنگستن گرفته به طور پیش گزیده در خود ذخیره دارند. اما آنهایی كه امكان تنظیم وایت بالانس دستی یا Custom را هم عرضه می‌كنند، كامل‌تر و بهترند.
▪ مانیتورهای LCD
حالا دیگر تمام دوربین‌های دیجیتال دارای صفحات LCD هستند كه برای نمایش هم زمان تصویر یا مرور عكس‌های گرفته شده به كار می‌رود. برخی از آنها زیر نور شدید آفتاب یا لامپ كارایی چندانی ندارد و برخی هم هنگام نمایش تصویر، از بغل دچار اعوجاج می‌شوند.
LCDهایی كه می‌توان آنها را با زاویه چرخاند، به گرفتن عكس‌های خلاقانه از زوایای مختلف كمك می‌كند. منظره‌یاب اپتیكی (Optical Viewfinder) هم، هرچند كه كمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما مواقعی كه باتری دوربین در حال ته كشیدن است، استفاده از آن و خاموش كردن LCD می‌تواند كارساز باشد.
▪ مدهای عكاسی آماده
مدهای آماده، نظیر پرتره، ورزشی، منظره، شب و ماكرو، به عكاسان مبتدی امكان گرفتن عكس‌های بهتر با تنظیمات مناسب‌تر می‌دهد. در این حالت‌ها، دوربین به طور خودكار برای عكس‌برداری در شرایط انتخاب شده، آماده می‌شود.
مدهای اولویت شاتر و دیافراگم و جبران نوری از جمله كاربردی‌ترین مدهای آماده دوربین‌هاست.
▪ ISO
در دوربین‌های آنالوگ، تغییر ISO یا حساسیت فیلم به نور، تنها با تعویض فیلم مقدور بود. اما در دوربین‌های دیجیتال به راحتی با تغییر ISO می‌توان حساسیت به نور را كم و زیاد كرد. این قابلیت به ویژه هنگام عكاسی بدون فلاش در محیط‌های كم نور كارایی دارد.
همانند فیلم ها كه با حساسیت‌های مختلف نوری عرضه می‌شود، در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال هم شما می‌توانید ISO مجازی آنها را برای افزایش حساسیت دوربین جهت عكاسی در نور كم تنظیم كنند. داشتن ISO قابل تنظیم برای شرایطی كه فلاش مناسب یا كارآمد نیست، ضروری است.
▪ امكان نصب فلاش خارجی
اگر فلاش كوچك و داخلی دوربین نیاز شما را برطرف می‌كند و برنامه‌ای برای استفاده از فلاش‌های خارجی بر روی دوربین‌تان ندارید، می‌توانید از امكان و قابلیت نصب فلاش خارجی روی دوربین‌تان صرف نظر كنید.
▪ تاخیر شاتر
بعضی از دوربین‌های دیجیتال زمان نسبتاً زیادی را تا آماده شدن برای گرفتن عكس بعدی تلف می‌كنند. این مشكل را تنها با امتحان دوربین مورد نظرتان می‌توانید امتحان كنید؛ البته اگر به اندازه كافی خوش شانس باشید و به فروشنده‌ای برخورد كنید كه اجازه دهد به دوربین داخل ویترین مغازه‌اش دست بزنید.

منبع : www.pendar.net

منبع : سایت عکاسی