لنی - Lenny

سال تولید : ۱۹۷۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : یونایتد آرتیستس
کارگردان : باب فاسی
فیلمنامه‌نویس : جولیان باری، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خودش.
فیلمبردار : بروس سورتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : داستین هافمن، والری پرین، جان ماینر، استنلی بک، گاری مورتن، راشل نوویکوف، گای رنی، فرانکی من و مارک هریس.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۲ دقیقه.


در گفت‌وگوهائی، سه انسانی که تأثیر زیادی بر زندگی «لنی بروسِ» (هافمن) کمدین داشتند - مادرش، «سالی مار» (ماینر)، همسرش، «هانی» (پرین) و کارگزارش، «آتی سیلور» (بک) - از «بروس» و ماجراهائی که منجر به مرگ او شد می‌گویند. «هانی» نخستین بار «بروس» را در بالتیمور می‌بیند، «هانی» در آنجا رقصنده استریپ تیز است و «بروس» یک کمدین. آن دو با وجود مخالفت‌های «سالی» و «آرتی» با هم ازدواج می‌کنند. با پشت کردن به استانداردهای بازیگری، هرچه بیشتر مبنای برنامه‌هایش را در کلوب‌های شبانه بر زندگی روزمره و تجربه‌هایش قرار می‌دهد و شوخی‌هایش باعث می‌شود تا «شرمن هارت» (مورتن) او را از کلوب «کت اسکیلز» اخراج کند. «بروس» و همسرش هنگام رانندگی در شب تصادف می‌کنند و وقتی «هانی» در بیمارستان بستری است، «بروس» با کمک پرستار رابطه برقرار می‌کند. واقعیتی که «هانی» بعدتر کشف می‌کند و «بروس» با کمک پرستار رابطه برقرار می‌کند. واقعیتی که «هانی» بعدتر کشف می‌کند و «بروس» از این ماجرا تنها به‌عنوان مایه‌ای جدید در برنامه‌هایش استفاده می‌کند. این دو به کالیفرنیا می‌روند و در اینجا «لنی» به موادمخدر روی می‌آورد و با همسرش بدرفتاری می‌کند. ازدواج از هم پاشیده آن دو را حتی ورود یک کودک، «کیتی» نمی‌تواند نحات دهد. دو سال بعدتر در 1957، آن دو طلاق می‌گیرند. «هانی» خیلی زود به جرم حمل موادمخدر به زندان می‌افتد و در همین زمان، کار «بروس» رونق می‌گیرد و تک گفتارهای نیشدار و گزنده‌اش باعث پیشرفت کارش از تماشاخانه‌های پست به کلوب‌های شبانه شیک می‌شود. اما استفاده او از کلمات رکیک در برنامه‌هایش، برایش دردسر درست می‌کند و سروکارش به دادگاه می‌افتد. «هانی» به محض خروج از زندان، دوباره او را از خود می‌راند و در 1966، «بروسِ» بدهکار و درهم شکسته بر اثر مصرف بیش از حد موادمخدرِ می‌میرد.
* فیلم‌نامه خوش‌ساخت باری، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خودش، در قالب صحنه‌های رجعت به گذشته و گفت‌وگوهایش، به زندگی کمدینی می‌پردازد که می‌خواهد جلوتر از زمان خود حرکت کند ولی در چرخ دنده‌های اجتماع خرد می‌شود. لنی بروس به خاطر تلاش‌هایش برای مقابله با سانسور هنوز مورد ستایش بسیاری از کمدین‌های معاصر است. فاسی به‌خوبی تعارض زندگی شخصی و اجتماعی او، همچنین وسوسه‌اش را نسبت به مرگ تصویر می‌کند. هافمن در یکی از مهمترین نقش‌هایش ظاهر می‌شود، اگرچه «بروس» را دوست‌داشتنی‌تر از آنچه بوده مجسم می‌کند، اما بی‌تردید پرین در اوج ظاهر می‌شود. فیلم‌بردداری سیاه و سفید و زیبای سورتیس به خوبی حس زمان و مکان را منتقل می‌کند.